فقط یک اشتباه مادرزادی وجود دارد،
و آن این است که می پنداریم زندگی می کنیم تا خوشبخت باشیم…
تا زمانی که بر این اشتباه مادرزادی پافشاری کنیم ، جهان پر از تناقض به نظرمان می رسد؛
زیرا در هر قدمی، در مسائل کوچک و بزرگ، مجبوریم این امر را تجربه کنیم که
جهان و زندگی قطعا به منظور حفظ زندگی سرشار از خوشبختی آرایش نیافته اند…
به همین دلیل سیمای تقریبا همه افراد سالخورده حاکی از احساسی است که
ناامیدی خوانده می شود.
آلن دوباتن
تسلی بخشی های فلسفی_ ترجمه عرفان ثابتی (ص۲۳۶)
۳ نظر
فکر میکنم خوشبختی مثل عاشقی میمونه همانطور که عاشقی نداریم اما لحظات عاشقانه چرا ، و خوشبختی نداریم اما لحظاتی که احساس خوشبختی کنیم وجود دارد.
از نوشته لذت بردم ممنون.
خوشبختی یه حسه . و المان های آدم ها برای تعریف این حس متفاوته .
خوش در لغت با سرخوشی و بی‌خیالی و خوش‌گذشتن در اصطلاح عمومی در معنای گنگ‌ی که موجودیت پیدا می‌کند ، هم معناست.
و بخت هم تمام گذشته را مد نظر دارد.
خوشبخت کسی‌ست که لحظات الکی شاد بودن را در لحظاتش داشته باشد.
ما انتظارمان شاید از موجودیت دنیای‌مان بیشتر است که آن را خوش یا خوب و یا شاد نمی‌یابیم.
اگه لحظات شاد در زندگی زیاد باشه دیگه دیده نمی‌شن و برای افراد متعقلی مثل ما آدم‌ها روتین‌ها رو زیاد می‌کنه و رضایت رو ازمون می‌گیره.