ما متمایز نیستیم

هنوز که هنوز است از دوری کردن آدم ها از گربه ی سیاه خنده ام می گیرد !

از خُرافه پرستی ها و اعتقادات پوچ و تو خالی شان ..

آنقدر می خندم که به خود می آیم می بینم صدایم بیشتر به هق هق می ماند تا قهقهه !
و پهنای صورتم خیس است از بی رحمی حیوانات انسان نمایی که به هرکاری دست می زنند تا خود را حیوانی متفاوت جلوه دهند !

 
پی نوشت : این عکس را خودم گرفتم، وقتی با مهربانی نزدیک دوربین می آمد
در آغوشش گرفتم و حسابی نوازشش کردم و یواشکی در گوشش گفتم:
غصه نخور ، بدشُکون تر از ما آدم ها
وجود ندارد ..!