گپی با والدین_قسمت صفرم

وقتی روی رفتارهای آدم ها دقیق میشوم می بینم جایی تلاش میکنیم و انرژی مضاعفی میگذاریم که فراموش میکنیم یک سری رفتارها و عادت هایمان، ریشه در تربیت دوران کودکی ما و شخصیتی که شکل گرفته و تثبیت شده دارد که در بسیاری از مواقع در صدد انکار آن بر می آییم . عموم خصوصیاتی که با خود داریم از جمله ترس ها و جسارت ها و شادی ها و غم ها و اعتماد به نفس و صداقت و بخشندگی و بخل و حسد و هزاران ویژگی خوب و بد دیگر ،
که امروز زندگی ما را تحت الشعاع خودش قرار داده همه و همه به تربیت دوران کودکی برمیگردد . دلمان میخواهد تغییر کنیم ولی از یک سری دشواری ها و دردها فرار میکنیم چون امروز برای فقر تربیتی و شخصیتی و فرهنگی مان باید هزینه کنیم و رنج بکشیم پس بیخیالش میشویم و نمی آموزیم و فرزندمان را هم به همین سبک تربیت میکنیم و دردی بیشتر از آنچه تا کنون کشیده ایم به او و زندگی و دنیایش هدیه میدهیم در حالیکه دوست داشتیم او خوشبخت تر از ما زندگی کند .
من فکر میکنم ما هرچقدر هم از تغییر صحبت کنیم و از مهارت هایی که باید برای ارتقاء و رشد فردی خود بیاموزیم ، باید بدانیم برای اینکه فردا هزینه ی گزاف نپردازیم ، درد تغییر را یکبار برای خود بپذیریم و به استقبالش برویم و بعد از آن با تمام وجود به فکر تربیت کودکانمان و ارتقاء مهارت هایشان باشیم و سعی کنیم والدین خوبی باشیم
فکر میکنم این بهترین هدیه برای دنیایی ست که آرزویمان زیباتر شدنش است .
من سعی میکنم هرچه آموخته ام و از نظر خودم درست می دانم با دوستانم سهیم شوم به این امید که “تغییر” فقط یک واژه ی دور از دسترس و زیبا نباشد ما هم سهم کوچکی از آن داشته باشیم .
تربیت اصولی فرزندانمان و آماده کردنش برای ورود به دنیایی پر فراز و نشیب مهمترین وظیفه ی ماست و یکی از اصلی ترین اهداف کوچ ؛
که قدم به قدم و با تلاش و صبوری به آن خواهیم رسید . ایمان دارم .