فلسفه بافی

تری ایگلتون (‪Terry Eagleton‬)‏ متفکر و منتقد ادبی انگلیسی متولد ۱۹۴۳ است. بسیاری او را تأثیرگذارترین منتقد ادبی زنده بریتانیا می‌دانند. او هم اکنون استاد نظریه‌های فرهنگی در دانشگاه منچستر است. ایگلتون، تحت تاثیر ریموند…

دوستی دارم که باهم زیاد راجع به مسائل هستی و زندگی حرف می‌زنیم. زمان‌هایی که خوشحالیم به ندرت، ولی آن زمان که گرفتار چرایی‌های دیوانه‌وار و بی‌سر‌و‌ته این زندگی می‌شویم،…

پیش‌نوشت: این نوشته هیچ خاصیتی ندارد و فقط به بهانهٔ خالی کردن یک ذهن پرتشویش نوشته شده. از آن دست حرف هایی‌ست که نه بازخوانی خواهد شد و نه ویرایش.…

پیش‌نوشت: کتاب خواندن را بعد از یک وقفهٔ نسبتاً طولانی، شش ماه پیش با کتاب « دربارهٔ معنی زندگی» اثر زیبای ویل دورانت، از سرگرفتم. و هیچ انتخابی به خوبی…

روز و شب‌های بسیاری دستخوش نوع آزارنده‌ای از نگرانی‌های بی‌هویت بودم. از همان‌ها که افکارت را به ویرانه‌های ناکجاآباد پرت می‌کنند و تو وسط بیغوله‌ای متعفن باقی می‌مانی. نمیدانی چقدر…

ما در توهمی سراب گونه غوطه وریم. تماماً شبیه سرگشتگانی شده ایم در دل بیابان، که در جستجوی یک خواب بیدارگونه می دویم و نمیرسیم. خوابی خوش که در بیداری…

وقتی داری می نویسی، خب داری مینویسی. اما اگر از خود بپرسی چرا داری می نویسی؟ آنوقت دیگر نمی توانی بنویسی و یا دست کم نوشتن برایت دشوار می شود.…

تا امروز هرکسی از این حوالی رد شد و حال مرا پرسید، بی وقفه صورتم را به لبخندی کش دادم و گفتم: خوبم! ولی دروغ چرا؟ اگر بخواهم دروغ بنویسم…

امروز باز هم به کودکان فکر میکردم و به کودکی ام. پیش خود گفتم کودکان ما به نوعی فیلسوف اند در قد و قامت کوچک. دیدن و اندیشیدن و پرسش…

در این قحطیِ معنا، کوچ کردن از این زندگی، شاید تنها تسکینِ درد بی درمانِ این بی جهانی باشد. ولی ترس از سقوط، در یک بی مکانی و بی زمانی…

یکی از موضوعاتی که شاید بسیار به آن اندیشیده ام، در بابِ “مرگ” بوده. دیشب نیز زیاد در این وادی پرسه می زدم. وقتی به پدیده ای به نام مرگ…

گاهی اوقات، با خودم خلوت می کنم و سوالی را بارها و بارها در ذهنم صیقل می دهم و از این طریق، از بذر اندیشه ای که در ذهنم می…

++ یه مسافر کجا خودشو گم می کنه؟   __ مسافر، ذاتاً بی سرزمینه، گم شدن براش معنایی نداره، هرجا بره خونه ش همونجاست، سرجای خودشه. آدمای عادی اند که…

بارِ هستی را در عمقِ نیستیِ وجودم به دوش می کشم. قفلی بر افکارِ بی پروایم زده ام، تا دامن آنان که حداقل، معنایی برای این لحظات می جویند را به…