«غزل برای گل آفتابگردان» از کتابهای خوب محمدرضا شفیعیکدکنی در نیمۀ دوم شاعریاش است که از سایۀ اخوان ثالث بیرون آمده و به زبان و جهان شخصی خودش نزدیک‌تر شده است.
تعدادی از نیماییهای درخشان شفیعی کدکنی از جمله «خوشا پرنده که بی‌واژه شعر می‌گوید»، «فنج‌ها» ، «غزل برای گل آفتابگردان»، «شعر بی‌واژه»، نیماییهای کوتاه «کویری»، «آواز پرنده»، «آرایش خورشید» و… در این کتاب آمدهاند؛ هرچند این کتاب محدود به نیماییها نیست.
شعر بی‌واژه را با هم بخوانیم؛
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
شعر بی‌واژه
هیچ‌کس
هیچ‌گاه
این نداند،
من همین لحظه را
خود ندانم :
کز لبِ سبز این برگ نارنج
تا کجا
تا کجا
تا کجاها
بال گسترده، این دم، جهانم ؟
حالتی
می‌رود نغز و
آید
شعر بی‌واژه‌ای بر زبانم .
.
شفیعی کدکنی
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
نوشته‌های مرتبط:
- دارم سخنی با تو و گفتن نتوانم- شفیعی کدکنی
- کم‌ترین تحریری از یک آرزو این است
- سمبلیسم مو و مفهوم قدرتمند زن، زندگی، آزادی
۳ نظر
چرا با این که قالبش شعر نو هست اسمشه غزله؟ میشه زودتر جواب بدین
چرا اسمش رو غزل برای گل آفتابگردان انتخاب کرده؟!
غزل به طور کل به معنای شعر عاشقانه هست. و اینجا هم غزل به همین معناست.