کوچ – شهلا صفائی
  • خانه
  • کوچ | فهرست
    • گفتگوها
    • تفکر  نقادانه
    • جهان دیجیتال
    • روانشناسی اجتماعی
    • یادداشت‌ها
    • نامه‌ها
  • کافه کتاب
  • تماس با من

کوچ – شهلا صفائی

آن‌چـه می‌خوانَـم و می‌آمـوزَم

  • خانه
  • کوچ | فهرست
    • گفتگوها
    • تفکر  نقادانه
    • جهان دیجیتال
    • روانشناسی اجتماعی
    • یادداشت‌ها
    • نامه‌ها
  • کافه کتاب
  • تماس با من
یادداشت‌ها

درباره‌ی کووید۱۹ و جهان پساکرونا

6 فروردین 1399
درباره‌ی کووید۱۹ و جهان پساکرونا

کووید۱۹ امروز مهم‌ترین موضوع تمام موجودات کره زمین است ( نه تنها بشر، بلکه تمامی حیوانات و گیاهان و حتی مفاهیمی همچون اقتصاد و سیاست).

و گویا از همین الان در پی ایجاد دنیایی کاملا متفاوت است-جهان پساکرونا-

از تغییراتی که در همین مدت کوتاه برجای گذاشته و همچنین سرعتی که به تغییرات قبلی بخشیده، می‌توان فهمید چقدر قدرتمند و سیستمی، در لایه لایه‌ی ساختارهایی که سال‌ها بر سر آن جنگیدیم نفوذ کرده و در حال دگرگونی عظیمی است.

(آن‌چه در ادامه می‌گویم نظرات شخصی من و حاصل مطالعاتی است که این روزها از منابع و دیدگاه‌های مختلف داشته‌ام و اصراری بر درست و غلط بودن آن ندارم.)


 ما در آینده، به احتمال قوی، دیگر تمایلی به جهانی شدن نخواهیم داشت.

این بدین معنی نیست که اساساً جهت‌های اقتصادی جهانی تغییر می‌کند بلکه با سرعتی بیش از قبل، از «جهانی شدن آمریکایی» به سمت «جهانی شدن حول محور چین» حرکت خواهیم کرد.

 

شرکت‌ها و کسب و کارها همان‌گونه که در این مدت کوتاه هم شاهدش بودیم، به دنبال کوچک‌تر کردن خود هستند و از زنجیره‌های تأمین چندگانه صرف‌نظر می‌کنند. بسیاری کسب و کارها نیز به سمت استراتژی‌های جدید و آنلاین خواهند رفت.

سیاست‌های داخلی و خارجی به احتمال زیاد، تغییر می‌کنند.

نقش دولت‌ها خیلی پررنگ‌تر خواهد شد و سیستم‌هایی که در این همه‌گیری، ضعیف عمل کردند، با مشکل مواجه می‌شوند.

 

هر فردی، فشارهای اجتماعی این بحران را به طرز قدرتمندی تجربه می‌کند و ناگزیر، آن کشورهایی موفق خواهند شد که به واسطه سیستم‌های سیاسی و اقتصادی و همچنین به لحاظ سلامت عمومی، از این بحران، سربلند بیرون بیایند.

 

در هرصورت کووید۱۹، ساختار قدرت بین‌الملل را تغییر خواهد داد که این موضوع به کاهش فعالیت اقتصادی منجر شده و در نهایت باعث تنش و درگیری گسترده‌ای در داخل و خارج از کشور می‌شود.

 

به عقیده نیکلاس برنز– استاد دانشگاه هاروارد:

همه‌گیری کووید-۱۹ بزرگ‌ترین بحران جهانی قرن حاضر است که هر ۷.۸ میلیارد نفر روی زمین را تهدید می‌کند و تاثیرات اقتصادی آن می‌تواند از رکود بزرگ ۲۰۰۸-۲۰۰۹ فراتر رود.

به هرحال، هر بحرانی به تنهایی ‌می‌تواند شوکی ایجاد کند که به طور دائم باعث تغییر سیستم بین‌المللی و توازن قدرت شود.

به لحاظ فردی نیز، کرونا ویروس، روی ارتباطات ما تأثیر بلندمدتی خواهد داشت و روش‌های تعامل گذشته را کم‌کم تغییر می‌دهد.

ما از ارتباطات فیزیکی بیش از پیش به سمت تعاملات دیجیتال خواهیم رفت و اگرچه در ابتدا دشوار خواهد بود ولی در طول زمان و با توسعه ابزارهای ارتباطی دیجیتال، وضعیت بهتر خواهد شد و به آن عادت می‌کنیم.

(‌چنانچه همین الان که این را می‌نویسم، بسیاری از ما به شرایط قرنطینه عادت کرده‌ایم و دیگر تمایلی به بیرون رفتن نداریم.)

کووید۱۹ همچنین باعث شکوفایی بسیاری از خلاقیت‌های ما خواهد شد (مثل هر تهدیدی که تا امروز در مسیر تکامل و بقای بشر وجود داشته).

و به لحاظ روانی، ارتباط ما با بسیاری مفاهیم تغییر می‌کند.

ما دیگر به عدالت،‌ ارتباط، همبستگی، پول و حتی دوست داشتن چونان گذشته نگاه نخواهیم کرد.

و اگرچه فشار و اضطراب زیادی را متحمل می‌شویم ولی در بلندمدت نگاه ما را به خودمان و جهانمان عمیق‌تر خواهد کرد.


 مطلب مرتبط: کرونا ویروس و زندان استنفورد


مرکز مطالعات بیولوژیک میشیگان می‌گوید:

 کرونا، حیات بیولوژیک سیاره را متحول خواهد کرد.

کاهش دی‌اکسیدکربن و گازهای گل‌خانه‌ای

پایین آمدن دمای کره زمین

کاهش حجم زباله‌های صنعتی

افزایش بهداشت عمومی و …

شاید کووید۱۹ در مسیر تکامل جهان است و دارد ما آدم‌هایی که مانع این تکاملیم و نظم سیستم را با خودخواهی‌هایمان بر هم زدیم، از سر راه برمی‌دارد.

کووید۱۹ احتمالا مأموریتی عظیم دارد برای نجات این کره‌خاکی، تا تمام موجودات بتوانند دوباره نفس بکشند.

(البته تمام این‌ها منوط به این است که جزو فاتحان این بحران باشیم و جهان پساکرونا را ببینیم چرا که همان‌طور که همواره تاریخ را فاتحان می‌نویسند، تاریخ کووید۱۹ هم به قول جان آلن، توسط برنده‌های بحران نوشته می‌شود.)

این روزها گاهی حس بلاتار را دارم پس از ساخت اسب تورین.

گفته بود:

 در فیلم اولم از دغدغه‌های اجتماعی‌ام شروع کردم و می‌خواستم دنیا را عوض کنم

 و بعد ناگزیر به درک این موضوع رسیدم که مشکل پیچیده‌تر از این حرف‌هاست.

 حالا فقط می‌توانم بگویم اوضاع کاملا بغرنج است و نمی‌دانم قرار است چه اتفاقی بیفتد،

 فقط این را می‌دانم که چیزی بسیار نزدیک است:

 پایان.

و من با تکیه بر سریال دارک می‌گویم:

هر شروعی، پایان است و هر پایانی، یک آغاز.

 


کارتون: اثر Ahmed Falah

۱۲ نظر
9
فیس بوک توییتر گوگل ‌پلاس پینترست لینکدین
نوشته قبلی
ترولیسم‌ها چه رفتارهایی دارند؟
نوشته بعدی
شایعه و شایعه‌پراکنی در شبکه‌های اجتماعی

۱۲ نظر

صادق ۶ فروردین ۱۳۹۹ - ۹:۴۲ ب٫ظ

دوستی توی اینستاگرامش اشاره کرده بود که روح طبیعت به ما کمک می‌کنه و با انرژی مثبت کرونا ویروس رو شکست می‌دیم و از این داستان ها.
چون آدم سخت و بی منطقی بود از کنارش عبور کردم.
اما فکر میکنم حالا فرصتی هست تا حرفی که به اون دوست عزیز نگفتم رو بیان کنم:
کرونا ویروس از نظر من کاملا مطابق با استانداردهای طبیعته.
یک ویروس داره یک ویروس دیگه رو از بین می بره و اجازه زندگی کردن به سایر موجودات رو میده.
علاوه بر اون در نزاع های طبیعت معمولا گونه‌ای که نتونه خودش رو سازگار کنه از بین می‌ره.
اما انسان چون گونه هوشمندیه خودش رو در نهایت حفظ می‌کنه اما یاد میگیره احترام بیشتری به طبیعت بگذاره و سازگار تر عمل کنه 

پاسخ
شهلا صفائی ۹ فروردین ۱۳۹۹ - ۰:۳۶ ق٫ظ

فکر کنم کرونا رو چندماه دیگه «ناجی زمین» نام‌گذاری کنند به جای ویروس. ویروس به قول تو خود ماییم!
و البته فکر نمی‌کنم همیشه بشر، به واسطه هوشمندیش باقی بمونه.
کرونا هم این‌کارو نکنه (البته پاکسازی وسیعی انجام داده تا همین لحظه)،
تکنولوژی و هوش‌مصنوعی، توی مرحله بعدی خدمتمون می‌رسه!

پاسخ
سمیه ۶ فروردین ۱۳۹۹ - ۹:۵۵ ب٫ظ

قرن هاست بشر غرق در هیاهوی بی پایانی ست که هر آن آغاز تباهی هر موجود زنده ایست.زمین خودش به داد خودش رسید و ای کاش ما فاتحانی باشیم که در دنیای پساکرونا،جور دیگری تفکرکنیم ببینیم و بشنویم و بسازیم

پاسخ
شهلا صفائی ۹ فروردین ۱۳۹۹ - ۰:۴۰ ق٫ظ

همیشه اون دنیای خالی از بشر مخرب، توی فانتزی‌ها و رویاهام بود؛
ولی دیدن این‌که آدم‌ها بتونن رفتار بهتری با طبیعت و موجودات و کلا زمین داشته باشند حتی در مخیلاتمم نمی‌گنجید.
چون از زمان پیدایشش روی زمین، همه‌چی رو منقرض کرده و به بدترین شکل از بین برده.
این‌که حتی ذره‌ای از تفکرات بشر تغییر کنه بواسطه کووید۱۹- منتهای آرزوی منه امروز.

پاسخ
علیرضا ۶ فروردین ۱۳۹۹ - ۱۱:۲۶ ب٫ظ

زماتی که هیروشیما رو زدن فکر نمیکردن که به این اندازه تاثیر بذاره و همه چیز رو تحت و شعاع قرار بده!!!

به قول بزرگی که میگفت: اول قیچی میزنن بعد متر میکنن !!

یا به عبارتی دیگه شاید ابروش رو بتونن درست کنن و خواسته خودشون رو پیش ببرن ، ولی بدون اینکه متوجه باشن میرنن چشم رو کور میکنن و بعدا میفهمن چی شده !

الان تنها خوشحالیم اینه که این مصیبت توسط بزرگ مردای خودمون طراحی و اجرا نشده!!!

این کشتی نوح باید تکرار بشه!

 مخصوصا برای منِ ایرانی که فقط توی بدترین

شرایط و بدبخت ترین حالت ممکن و طبق آمار باید اول باشیم

پاسخ
شهلا صفائی ۹ فروردین ۱۳۹۹ - ۰:۴۷ ق٫ظ

من به اون قسمت توطئه و برنامه و این‌ها راستش کاری ندارم.
چون توی اصل داستانی که درگیرشیم تفاوت چندانی ایجاد نمی‌کنه.
مهم تغییر بزرگیه که در همه ابعاد در راهه. و به قول شما شبیه کشتی نوحی که از نو داره تکرار می‌شه.
انقدر این تغییر عظیم خواهد بود که ما رو به لحاظ فردی، اجتماعی و اقتصادی به سال‌ها عقب پرت می‌کنه.
البته این رو من به مثابه یه دورخیز می‌بینم برای جهشی بزرگ‌تر در سال‌های آینده در زمینی بهتر.

پاسخ
مهدی درویشی ۶ فروردین ۱۳۹۹ - ۱۱:۳۷ ب٫ظ

یادم میاد یه زمانی برای تفریح یه نوشته‌ای نوشته بودم که جهان چگونه به پایان خواهد رسید؟ و خب جواب‌های متفاوت و مسخره‌ای که برای من جالب بود رو می‌نوشتم؛ به فرض خاموشی خورشید، تمام شدن آب کره، جهش حیوانات، هوش مصنوعی، جنگ جهانی و کلی چیزهای دیگه و خب خیلی‌ها در فیلم‌ها به تصویر کشیده شده.

کرونا مقیاس چنین کاری رو داره اما شاید در برابر ما ناتوان باشه، مثل اتفاقات دیگه هیچ‌وقت پیگیر نشدم حتی در تلاش بودم که کل این مدت کلمه‌ی کرونا رو ننویسم و چند روز پیش هم داشتم به این فکر می‌کردم خب کی باید برگردم دانشگاه، اما انگار این‌دفعه کمی متفاوته…

«ما دیگر به عدالت،‌ ارتباط، همبستگی، پول و حتی دوست داشتن چونان گذشته نگاه نخواهیم کرد.» این جمله برای من خوشایند نیست و علت دقیقش رو نمی‌دونم شاید بابت اینه تازه آگاهی خیلی کمی نسبت به این مفاهیم بدست آوردم و باید شروع نشده به دنبال تعریف دیگه‌ای باشم.

منتظر این پست بودم ممنون، انگار جزو سیاه‌ترین قوهای نسیم طالب هست

پاسخ
شهلا صفائی ۹ فروردین ۱۳۹۹ - ۰:۵۵ ق٫ظ

قوی سیاه بزرگیه موافقم.
دلیل ناخوشایند بودن تغییر اون مفاهیم برای تو و شاید خیلی از ما در پساکرونا، احتمالا بخاطر سختی رها کردن مفاهیمیه که سال‌ها به شکل دیگه‌ای زندگیش‌ کردیم.
ذات زندگی سیال بودنشه. اینکه هربار (حتی وقتی همه ‌‌چیز آروم به نظر می‌رسه) آماده رها کردن تمام داشته‌ها، در جهت ساختن چیزای جدید و از نو شروع کردن باشیم.
ما در زندگی بارها و بارها تولد و مرگ رو تجربه می‌کنیم.
کرونا اینو به خوبی بهمون گفت.

پاسخ
لیلا خالوزاده ۷ فروردین ۱۳۹۹ - ۱:۲۹ ب٫ظ

“کووید۱۹ احتمالا مأموریتی عظیم دارد برای نجات این کره‌خاکی، تا تمام موجودات بتوانند دوباره نفس بکشند.”

این جمله بینهایت زیبا بود و امیدوارم که بتونیم جهان زیبای بعد از کرونا را ببینیم. 

و امیدوارم این جهان زیبا، عمر طولانی داشته باشه.

پاسخ
شهلا صفائی ۹ فروردین ۱۳۹۹ - ۰:۵۷ ق٫ظ

من هم امیدوارم 🙂

پاسخ
ملیحه ۸ فروردین ۱۳۹۹ - ۱:۳۵ ق٫ظ

در یکی از تصاویری که این روزها بخاطر موضوع کرونا دیدم عکس از قفسی بود که در آن حیوانات  باغ وحش وجود داشتند ومتن زیر آن عکس می گفت کرونا  باعث شد حال آن حیوانات در قفس را درک کنیم. و اگر واقعا به این درک برسیم خیلی از رفتارهایمان تغییر می کند.

در کل اتفاقات خوب پس از اتفاقات دردناک خواهد افتاد.و شاید واقعا این حجم از خشونت در اتفاق نیاز بود برای موجودی به نام بشر

پاسخ
شهلا صفائی ۸ فروردین ۱۳۹۹ - ۱۰:۱۵ ب٫ظ

من حتی به انقراض بشر هم راضیم! همونقدر که به رویکرد تانوس در end game باور داشتم! هرچند من از تانوس خیلی بدترم. اون اومد نصف بشر رو از بین برد (که منابع واسه زندگی بقیه باشه و زمین یه نفسی بکشه)، من می‌گم همه!

پاسخ

لغو ارسال نظر لغو پاسخ

مطالبی که ممکن است دوست داشته باشید.

تکرار بی امانِ رفتن و هرگز نرسیدن

6 اسفند 1395

مسافر

12 اسفند 1401

من از این آدم ها می ترسم…

2 مرداد 1396

پایان سفرهای سرگردانی

16 اسفند 1396

کنش‌های تاریخی، فرایندهای خودکار و معجزه!

6 دی 1401

توجه من کجاها خرج می‌شه؟

8 فروردین 1399

معجزه یا امید؟

9 فروردین 1396

احساس خشم نسبت به پدر و مادر

21 اسفند 1396

ما خیالِ یارِ خود را پیشِ خود بنشاندیم

10 اسفند 1396

در باب رمانتیسیزم – قسمت اول

14 آبان 1397

دسته بندی

  • تفکر  نقادانه (۲۴)
  • جهان دیجیتال (۲۰)
  • روانشناسی اجتماعی (۱۸)
  • فیلم (۵)
  • کافه کتاب (۷۲)
  • گفتگوها (۳)
  • یادداشت‌ها (۲۱۷)
    • نامه‌ها (۱۴)

آخرین نوشته ها

  • ماجرای سفر من و زوربا
  • پیشرفت، فرایندی دیالکتیکی است؟
  • هوای قریه بارانی‌ست
  • جایی کوچک میان نخواستن زندگی و نخواستن مرگ
  • فاعلیت زیستن ـ نامه‌هایی در ستایش زندگی
  • حال در معنادهی به گذشته مؤثر است.
  • اگر اندکی پایین‌تر بود آسمان…
  • علاج یأس با فهم درمیانگی
  • مسافر
  • تولید غیرارادی خاطرات ساختگی توسط مغز

دیدگاه ها

  • صادق در ماجرای سفر من و زوربا
  • دامون در ماجرای سفر من و زوربا
  • رها در ماجرای سفر من و زوربا
  • حجت در ماجرای سفر من و زوربا
  • Paras2 در ماجرای سفر من و زوربا
  • زهرا در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • محمد در پیشرفت، فرایندی دیالکتیکی است؟
  • محمود جالینوسی در آه از آن رفتگان بی‌برگشت
  • ستار فلاح در سه هزار و پانصد قدم- احوالات
  • شکیب داودی در تاسیان _ هوشنگ ابتهاج

RSS وبلاگ روانشناسی اجتماعی

  • خانه
  • کافه کتاب
  • وبلاگ روانشناسی اجتماعی
  • تماس با من

@2017 - تمام حقوق این سایت، متعلق به شهلا صفائی می باشد.