خانه
کافه کتاب
- کافه کتاب کوچ
- کافه کتاب سوسیومایند
کوچ | فهرست یادداشت‌ها
سوسیومایند | وبلاگ روانشناسی اجتماعی
تماس با من

آن‌چـه می‌خوانَـم وَ می‌آمـوزَم

خانه
کافه کتاب
- کافه کتاب کوچ
- کافه کتاب سوسیومایند
کوچ | فهرست یادداشت‌ها
سوسیومایند | وبلاگ روانشناسی اجتماعی
تماس با من

دسته بندی:

سخنرانی

جهان دیجیتال سخنرانی
شبکه های اجتماعی و فاشیسم مدرن

۲۷ مهر ۱۳۹۸

سه ماه پیش بود، ۲۱ تیرماه ۹۸. قرار بود برای چند هزار نفر مخاطب حاضر در سالن و کسانی که به طور زنده رویداد تداکس تهران را دنبال می‌کردند، حرف…

ادامه مطلب

درباره من

شهلا صفائی

عاشق سرخپوست‌ها و سفر و آموختنم.

همراه من باشید

فیس بوک توییتر اینستاگرام لینکدین

دسته بندی مطالب

تفکر (۲۵)
جهان دیجیتال (۱۹)
خودکاوی (۴۵)
سخنرانی (۱)
فلسفه‌بافی (۲۴)
کافه کتاب (۴۹)
یادداشت‌ها (۱۴۳)
- نامه به هامون (۱۳)

کافه کتاب

حق با منه، تو اشتباه می‌کنی – تیموتی ویلیامسن
عشق ما روی آب راه می‌رود- نزار قبانی
نازنین و بوبوک – داستایوفسکی
هربار که معنی زندگی را فهمیدم عوضش کردند
تفکر نقادانه و خلاقانه

کتاب‌هاي قبلي کافه‌کتاب

اینستاگرام

. [...] با او از #زندگی گفتم. «ج

.

[...]
با او از #زندگی گفتم.
«جدالی دائم میان خستگی‌ها و دلخوشی‌های کوچک؛
فاصله‌ای کوتاه و ناپایدار،
که هنوز نه از اولی خلاص شده‌ای و نه به دومی دل بستی ولی باز خودت را دستِ‌خالی می‌یابی.»

گریه می‌کرد و من می‌دانستم این اشک‌ها، بهای روزها ایستادن و جنگیدن بود.

به او گفتم:
تو «امروز» نمی‌دانی در زندگی چه رسالتی داری و برخی تا لحظه مرگ از وجود چنین مفهومی بی‌خبرند.

ما برای هرآن‌چه نمی‌فهمیم و نمی‌توانیم توضیح دهیم، فلسفه‌ای می‌بافیم؛
و این فلسفه، چرایی بسیاری از رفتارها و علت بودنمان را توضیح می‌دهد؛ وگرنه این حد از سردرگمی برای آدمی قابل تحمل نیست.

گویا در یک تراژدی محصور شدیم صرفا برای آن‌که این سردرگمی و دردِ جداافتادگی از دنیا را در خود تسکین دهیم.

ولی تسکین واقعی کی اتفاق می‌افتد؟ با مرگ اتفاق می‌افتد یا نه؟ نمی‌دانیم.

ما بر اساس حدس و گمان زندگی می‌کنیم، درست مثل قمار.
با این تفاوت که در قمار، تو به مهارت و زیرکی و شانس هم نیاز داری ولی در زندگی، نمی‌دانی بازی با چه قاعده‌ای جلو می‌رود و چه مهارتی تو را به نتیجه دلخواهت می‌رساند و شانس چقدر در این مسیر تأثیرگذار است.

شاید هم من و توییم که قاعدهٔ این بازی را نمی‌دانیم ولی چیزی که واضح است سیل غم و نارضایتی و خوشی‌های دروغین و نمایشی‌ست که از آدم‌های اطراف، زیاد می‌بینیم.

چیزی که امروز می‌دانم این است که «گاهی باید دکمهٔ فکرکردن را زد و خاموشش کرد!»

نه چونان کسانی که عموماً بی‌بهره‌اند از اندیشیدن و به هربهانه‌ای خاموشش می‌کنند؛

و نه آنان‌که کلا راهی برای روشن کردن دوباره‌اش باقی نگذاشته‌اند و در یک سرخوشی دائم به سر‌می‌برند.

البته اعتراف می‌کنم دیگر مطمئن نیستم که این زجر که آن را خوشبینانه، «بهای فهمیدن» نامیده‌ایم؛ از سرخوشی بهتر باشد!

در دنیایی که هیچ قطعیتی در آن وجود ندارد و با بازی حدس و گمان و تردید و یقین‌های ناپایدار پیش می‌رود ( زندگی توهم است، توهم نیست، رسالتی هست، رسالتی نیست، زندگی پس از مرگ هست، زندگی پس از مرگ نیست و هزاران سوال دیگر) شاید #دیوانه_بودن بهتر باشد.

همین دیوانه‌هایی که سرخوش‌اند به گمان من زندگی بهتری خواهند داشت.
حداقل در پایان دستشان خالی نیست و احساس باخت ندارند.
دست‌کم به روح و روانشان چنین آسیب‌هایی نمی‌زنند.

تو این‌طور فکر نمی‌کنی؟

پاره‌ای از یادداشت‌ها
دی ماه ۹۷
—————————————-

#کوچ

. شاید بتوان درک انسان را از

.

شاید بتوان درک انسان را از مفهوم زمان، با درک یک ماهی از آب مقایسه کرد.

هم‌چنان‌که یک ماهی آن‌قدرها به وجود آب اهمیت نمی‌دهد، انسان‌ها نیز در زمان غوطه‌ورند.

جالب این‌جاست که هم آب برای ماهی و هم زمان برای انسان، عنصری بسیار تأثیرگذار در روند زندگی‌شان است.

به بیان دیگر، نحوه نگرش ما به زمان، تعیین‌کننده‌ی بخش مهمی از کیفیت زندگی ماست، اما به ندرت به آن توجه می‌کنیم.
شاید این خود، یکی از پارادوکس‌های زمان باشد.

#فیلیپ_زیمباردو -چنان‌که در عنوان کتاب #پارادوکس_زمان هم بیان کرده- اعتقاد دارد درک درست ما از روانشناسی زمان، می‌تواند زندگی ما را تا حد بسیار زیادی تغییر دهد.

یکی از ویژگی‌های رهبران بزرگ چه در حوزه سیاست چه کسب و کار، داشتن قدرت تغییر نگاهشان نسبت به #زمان است.
آن‌ها قادرند در لحظه بر «زمان حال» تمرکز کامل داشته باشند و مخاطب خود را تحت تأثیر قرار دهند.
سپس از این انرژی ایجاد شده در دیگران، در خدمت «اهداف آینده‌»ای که از پیش ترسیم کرده‌اند استفاده کنند.

زیمباردو توضیح می‌دهد که افراد آینده‌نگر در این حوزه‌ها، از دو نظر موفق هستند:

اول اینکه نوع تفکری که به آن‌ها آموخته است تا نگاه علت و معلولی به پدیده‌ها داشته باشند، توانایی آن‌ها را در استفاده از شانس‌های غیرمنتظره بسیار بیشتر کرده است.

دوم، در مواجهه با شرایط خاص و غیرقابل‌پیش‌بینی، چون از قبل دارای برنامه و هدف بودند، در دام نمی‌افتند و فعالانه برخورد می‌کنند.

کافه کتاب
خرداد ۹۷
——————————————

ورق بزنید

#معرفی_کتاب
#سوسیومایند

. #روزگفتار #سوسیومایند

.

#روزگفتار
#سوسیومایند

... این‌روزها که مرز امنیت ر

...

این‌روزها که مرز امنیت را هم رد کرده‌ایم و در بحرانی که هرلحظه شدیدتر می‌شود دست‌وپا می‌زنیم اساساً چه کسانی به دنبال «امیدواری»‌اند؟

به اعتقاد من اینان دو دسته‌اند:
یا کسانی‌اند که حالشان بسیار خوب است و چیزی تکانشان نمی‌دهد و وضعیت اقتصادی اگر روی خط قرمز و هشدار هم باشد، برایشان چندان تفاوتی ندارد و احساس امنیت دارند. بنابراین می‌توانند برای دیگران «نسخه‌های امیدوارانه» بپیچند.

یا کسانی‌اند که اساساً چیزی برای از دست‌دادن ندارند. این دسته از آدم‌ها برای بقا، بیش از «پول» به «خوش‌بینی‌ غیرواقع‌بینانه» و یا «توهمات شیرین» نیاز دارند که حداقل ذهنشان را از گرسنگی نجات دهند.

نهایتاً با خودم به این نتیجه رسیدم نه این دو دستهٔ «امیدوار منفعل»، و نه آن «منتقدان دغدغه‌مند»، هیچ‌یک نقش سازنده‌ای در آینده‌ی این کشور نمی‌توانند داشته باشند.

گروه‌ امیدواران منفعل، از این جهت که دیگران را تنها به خواب بیشتر دعوت می‌کنند بی‌آنکه قدمی رو به جلو بردارند.

و گروه نقادان بی‌هنر هم، از این جهت که اگر کار مهم‌تری داشتند و یا صلاحیت #نقد داشتند و یا صدایشان شنیده می‌شد دست به نقدکردن این اندیشه و انتقاد از فلان رفتار نمی‌زدند.

مردمی هم که در این دو گروه نیستند یا کسانی‌اند که همه‌چیز را رها می‌کنند و می‌روند بی‌آنکه بدانند هرجای دنیا که باشند با اعتبار کشورشان سنجیده می‌شوند.

یا کسانی‌اند که محکوم به فنا هستند و دیگر توانی برای جنگیدن ولو برای بقا ندارند.

و یا کسانی هرچند انگشت‌شمار که فهمیده‌اند وقتی نه امیدواری منفعل، کاری از پیش می‌برد و نه نقد غیرسازنده؛ به فکر رشد فردی‌ و اصلاح‌ و حرکت‌های رو به جلو باشند حتی به قدر یک قدم.

اینان به جای موج‌سواری‌های مجازی و حواس‌پرتی‌های رسانه‌ای و خودفریبی‌های بی‌دوام، از هرفرصتی برای یادگیری و رشد استفاده می‌کنند که حداقل فردایی که می‌دانند دیر یا زود از راه خواهد رسید بی آنکه نقش تعیین‌کننده‌ای در تغییرساختار و یا اصلاح آن داشته باشند، لااقل عقب‌گرد نداشته باشند.

اینان پذیرفته‌اند وقتی برخی اتفاقات، تاثیرگرفته از عوامل بیرونی‌ست؛ حداقل از نظر درونی، قوی باقی ‌بمانند و ناآگاهانه بازیچهٔ گیمیفیکیشن‌های قدرت نشوند.

آن‌چه این سال‌ها آموختم این است که تلاش کنیم دستاویز شعارها و حرف‌های پوچ آدم‌ها نباشیم.

یادمان باشد:
برای ایجاد #تغییر نمی‌توان در پس پرده نهان شد. باید به میدان آمد و همرنگ مردم شد.

نمی‌توان نسخه‌های از پیش‌تعیین شده و غریب پیچید، باید همان‌ها را زندگی کرد.
.
.
ادامه

. کتاب #همه_دروغ_میگویند درب

.

کتاب #همه_دروغ_میگویند درباره‌ی کلان‌داده‌ها(بیگ دیتا) و ریزداده‌هاست؛
درواقع راجع به اطلاعاتی است که شرکت‌های مختلف از جمله #گوگل از آدم‌ها جمع‌آوری می‌کنند.

این کتاب، با استفاده از مفهوم بیگ دیتا، چیزهای جالبی در مورد عادات، رفتار، ترس‌ها و انگیزه‌های آدم‌ها به ما می‌دهد.
و درکل این ایده را دنبال می‌کند که «ما به همه دروغ می‌گوییم به جز گوگل.»

بیگ دیتا به این خاطر قدرتمند است که دروغ نمی‌گوید. چون از روی رفتار فیلترنشده‌ی آدم‌ها جمع‌آوری شده است.

احتمالش خیلی کم است که آدم موقع سرچ کردن، اطلاعات تحریف شده به گوگل بدهد.
خصوصا این‌که در زمان سرچ، با گوگل تنهاست.
اطلاعات هم ناشناس است و معلوم نیست چه کسی چه چیزی سرچ می‌کند.

پی‌نوشت: کتاب #ست_استیونز برای کسی که با بیگ دیتا آشنایی ندارد، می‌تواند نقطه‌ی شروع خوبی باشد.

کافه کتاب
فروردین ٩٩
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

ورق بزنید

#معرفی_کتاب
#کوچ

. دفعه‌ی بعد که خواستید فرد

.

دفعه‌ی بعد که خواستید فردی رو ارزیابی کنید (خواه کاندید ریاست جمهوری باشه که قراره به او رأی بدید، یا بازیگر سینما که قراره فیلمشو تماشا کنید)؛ به این دقت کنید که چقدر تصور کلی‌ شما از افراد، روی قضاوت‌هاتون سایه انداخته...

مثلاً به این فکر کنید که آیا تصور اولیه‌ای که از کاندیدتون به عنوان یک سخنران خوب و زبده توی ذهنتون نقش بسته، به این هم منجر می‌شه که احساس کنید اون فرد، باهوش، مهربان و سخت‌کوشه؟

یا اینکه فلان بازیگر که خیلی هم خوش‌تیپ و خوش‌صداست، ممکنه باعث بشه فکر کنید بازی خوبی هم داره؟

تصورات کلی ما از یک شخص، باعث ایجاد «هاله»ای می‌شه که بر سایر قضاوت‌های ما نسبت به اون شخص تأثیر می‌ذاره.

آگاهی از اثر هاله‌ای، اگرچه می‌تونه مفید باشه و از حجم #خطاهای_شناختی ما کم کنه، اما به هرحال باید توجه داشت که رساندن این تأثیرها به صفر، بسیار بسیار دشواره.

پی‌نوشت: داشتم فکر می‌کردم اثر هاله‌ای چقدر باعث می‌شه «فلان بازیگر رو که از تیپش خوشمون میاد» یا «فلان خواننده که صداشو‌ دوست داریم»، یا «فردی که ظاهراً مبادی آدابه»، توی ذهنمون اونقدر خوب و دوست‌داشتنی ارزیابی کنیم که نتونیم رفتاری چون #تجاوز_جنسی رو بهشون ارتباط بدیم؟
من خودم رو شایسته‌ی قضاوت نمی‌دونم. فقط به این فکر می‌کنم که آیا برداشت‌های ما حاصل بررسی گسترده و همه‌جانبه و حاصل کم‌ترین سوگیریه یا حتی «هر حرف و اطلاعاتی» علاوه بر« تصورات قبلی ما»، به قضاوت‌های ما جهت داده این روزها؟

________________________

ورق بزنید

#سوسیومایند
#روانشناسی_اجتماعی

. هراری می‌گوید: داستان‌ها

.

هراری می‌گوید: داستان‌هایی که معنا و‌ هویت به ما می‌دهند، همگی ساختگی هستند.
استدلال او این است که چون اساساً زندگی، #داستان نیست؛ به نوعی تمام این قصه‌ها ناقص‌اند.
ولی از زمان اجداد ما تا امروز، مردم به قصه‌ها باور دارند و هویتشان حول محور همین قصه‌ها شکل گرفته.

برای باورپذیر شدن داستان هم، کافی‌ست که مردم برای آن «فداکاری» کنند و از خودشان بگذرند.
از خودگذشتگی هم یعنی «رنج خودخواسته»؛ و رنج، یک حس واقعی‌ست و کسی نمی‌تواند آن را نادیده بگیرد یا در وجودش تردید کند.
«پس وقتی برای یک داستان، رنج بکشیم باور می‌کنیم که واقعی‌ست.»

#هراری مثال روزه گرفتن مسلمانان را می‌زند.
می‌گوید:
وقتی روزه می‌گیرید، آن رنج گرسنگی، خدا را پیش چشم شما حاضر و واقعی می‌کند.
خدایی که به شما دستور داده روزه بگیرید. (نقل به مضمون)

وقتی یک کالای میهنی می‌خریم به جای یک کالای مرغوب خارجی، با تصور کمک به تولید ملی، حس رنج و از خودگذشتگی، آن عِرق وطن‌پرستی را در وجودمان پررنگ می‌کند.

وقتی مردی برای زنی، فداکاری می‌کند و انگشتر گران‌قیمتی به او هدیه می‌دهد، احتمالاً خودش را قانع کرده که برای چیز ارزشمندی، این چنین فداکاری مالی می‌کند.
در واقع این از خودگذشتگی، صرفاً برای ثابت کردن عشقش به معشوق نیست بلکه، ابزاری‌ست برای قانع کردن خودش که واقعا عاشق است.

البته رنج کشیدن به‌خاطر خدا، معشوق یا وطن، الزاماً ثابت نمی‌کند که این باورها درست‌اند،
بلکه ممکن است ثابت کند چقدر نادانیم و این هم بهای جهلمان است که می‌پردازیم.

چون هرچقدر بیشتر، برای چیزی رنج بکشیم و فداکاری کنیم، ایمانمان به آن «داستان» قوی‌تر می‌شود.
مثل هزینه‌ای که سال‌ها برای زندگی مشترک می‌پردازی و دیگر نمی‌توانی کنارش بگذاری.
یا متعصبان دینی که اگر هم هزاران دلیل و استدلال برایشان بیاوری، از «داستان»‌هایی که به آن باور داشته‌اند، دست نمی‌کشند.

پاره‌ای از یادداشت‌ها
آبان ۹۸
——————————————-

#کوچ

. در «مدل ذهنی ثابت»، شکست،

.

در «مدل ذهنی ثابت»، شکست، از عملِ شکست‌خوردن (من باختم) به لایه‌ی هویت (من بازنده‌ام) منتقل می‌شود.
مسئله این‌جاست که در «مدل‌ ذهنی رشد» هم شکست می‌تواند تجربه دردناکی باشد، اما «من و هویتم» را تعریف نمی‌کند.

در «مدل ذهنی ثابت»، همه چیز به نتیجه گرفتن خلاصه می‌شود. اگر شکست بخورم یا بهترین نباشم، گویا همه چیز هدر رفته است.
اما «مدل ذهنی رشد» به من اجازه می‌دهد تا برای آنچه انجام می‌دهم، صرف‌نظر از نتیجه، ارزش قائل باشم.

تغییر در #مدل_ذهنی مانند عمل جراحی نیست. حتی زمانی که تغییر می‌کنیم، باورهای قدیمی مانند مفصل ران و زانوی فرسوده‌ای که با نمونه بهتری جایگزین می‌شوند، از بین نمی‌روند.
بلکه، باورهای جدید در کنار باورهای قدیمی قرار می‌گیرند و همچنان که قوی‌تر می‌شوند، شیوه‌های متفاوتی برای فکر کردن، احساس و عمل کردن به ما می‌دهند.

زمانی‌که ما به سمت «مدل ذهنی رشد» حرکت می‌کنیم، از چارچوب قضاوت کردن و قضاوت شدن به چارچوب یادگیری و کمک به یادگیری، تغییر جهت می‌دهیم. و این رشد نیازمند صرف زمان و تلاشی بی‌وقفه است.

کافه کتاب
فروردین۹۹
————————————

ورق بزنید

#معرفی_کتاب
#سوسیومایند

. #روزگفتار #سوسیومایند

.

#روزگفتار
#سوسیومایند

آخرین نوشته ها

کم‌ترین تحریری از یک آرزو این است…
متفکر نقاد چه ویژگی هایی دارد؟ (۷)- اطمینان به عقل
متفکر نقاد چه ویژگی هایی دارد؟ (۶)- پشتکار فکری
متفکر نقاد چه ویژگی‌هایی دارد؟ (۵)- صداقت فکری
متفکر نقاد چه ویژگی‌هایی دارد؟ (۴)- استقلال فکری
متفکر نقاد چه ویژگی‌هایی دارد؟ (۳)- همدلی فکری
متفکر نقاد چه ویژگی هایی دارد؟ (۲)- شهامت فکری
متفکر نقاد چه ویژگیهایی دارد؟ (۱)- تواضع فکری
فومو و اینستاگرام
تاریخچه تفکر نقادانه

دیدگاه ها

متفکر نقاد چه ویژگی هایی دارد؟ (۷)- اطمینان به عقل | کوچ - شهلا صفائی در متفکر نقاد چه ویژگی‌هایی دارد؟ (۳)- همدلی فکری
متفکر نقاد چه ویژگی هایی دارد؟ (۷)- اطمینان به عقل | کوچ - شهلا صفائی در متفکر نقاد چه ویژگی هایی دارد؟ (۲)- شهامت فکری
متفکر نقاد چه ویژگی هایی دارد؟ (۷)- اطمینان به عقل | کوچ - شهلا صفائی در متفکر نقاد چه ویژگیهایی دارد؟ (۱)- تواضع فکری
متفکر نقاد چه ویژگی هایی دارد؟ (۷)- اطمینان به عقل | کوچ - شهلا صفائی در متفکر نقاد چه ویژگی هایی دارد؟ (۶)- پشتکار فکری
متفکر نقاد چه ویژگی هایی دارد؟ (۷)- اطمینان به عقل | کوچ - شهلا صفائی در تعریف تفکر نقادانه
سمیه در متفکر نقاد چه ویژگی هایی دارد؟ (۶)- پشتکار فکری
متفکر نقاد چه ویژگی هایی دارد؟ (۶)- پشتکار فکری | کوچ - شهلا صفائی در متفکر نقاد چه ویژگی هایی دارد؟ (۲)- شهامت فکری
متفکر نقاد چه ویژگی هایی دارد؟ (۶)- پشتکار فکری | کوچ - شهلا صفائی در متفکر نقاد چه ویژگیهایی دارد؟ (۱)- تواضع فکری
متفکر نقاد چه ویژگی هایی دارد؟ (۶)- پشتکار فکری | کوچ - شهلا صفائی در مفهوم و ابزارهای تفکر نقادانه – ریچارد پل و لیندا الدر
متفکر نقاد چه ویژگی هایی دارد؟ (۶)- پشتکار فکری | کوچ - شهلا صفائی در تعریف تفکر نقادانه

وبلاگ روانشناسی اجتماعی

شهرت، سراغ چه کسانی می‌آید؟
Mindset (مدل ذهنی) – کارل دوئک
غم دلیل نمی خواهد
باور به این‌که می‌توانید پیشرفت کنید – کارل دوک
فراموشی، شکلی از مرگ است
نقدی بر کتاب واقع نگری – هنس روسلینگ
اگر مخالفت، شما را عصبانی می‌کند
حافظه شما چقدر قابل اعتماد است؟ (سخنرانی الیزابت لافتس)
خطر مطالعه اندک
الیزابت لافتس
بیان احساس بدون هیچ واژه ای
مدل مثلثی عشق – استرنبرگ
کتاب های مشترک و رفاقت‌ های ماندگار
تعهد و وابستگی متقابل

خانه
کافه کتاب
وبلاگ روانشناسی اجتماعی
تماس با من

@2017 - تمام حقوق این سایت، متعلق به شهلا صفائی می باشد.