نوشته های گاه و بی گاه من
Photo:Mike Chai ایستاده‌ام روی پل عابر پیاده و عبور و مرور ماشین‌ها را تماشا می‌کنم. هربار که این بالا می‌آیم-گویی تنها پناه امن و نهانم باشد؛ از تمام هست و…
دسته بندی:
یادداشت‌ها
-
-
یک-برایش نوشتم: «تا حالا شده کسی با شنیدن آهنگ یار شیرین لیلا فروهر گریه کرده باشه؟» داشتم ورزش می‌کردم و پادکست گوش می‌دادم، برای دومین بار اپیزود «دیوانه است آنکه…
-
دو ساعتی می‌شود که حس می‌کنم بار سنگینی را از روی دوشم زمین گذاشتم. مادامی که درگیر رسم و رسومات و تشریفاتی-هرچقدر هم به آن‌ها باور و اعتقادی نداشته باشی،…
-
یک: ما با مرگ-آن چیز پیش پاافتاده‌ی بی‌همتا- خوب کنار نمی‌آییم. نمی‌توانیم مثل باقی چیزها مرگ را بخشی از یک قاعده‌ی کلی ببینیم. به قول ادوارد مورگان فوستر، «درک…
-
_ پدربزرگ عزیز، به من فرمان بده. با تبسمی دست بر سرم نهادی. دست نبود، آتشی رنگارنگ بود. شعله تا بن مغزم دوید. _فرزندم، برس به آن‌چه می‌توانی. صدایت جدی…
-
پیش‌نوشت: یادداشت زیر، تلاش برای پاسخ به بیانیه‌ای‌ست که دغدغه‌اش از سال‌ها قبل آغاز و امروز نوشته شده است؛ نخبه کیست؟ متن بیانیه نخبه‌اندیشی (+) پیش از هر چیز، بر خود…
-
به آرشیو موسیقی چندسال گذشته سرک کشیده‌ام. بی‌آن‌که خاطره‌ای برایم تداعی شود دچار ملغمه‌ای از احساسات متضاد و شاید متناقض شده‌ام. شبیه کسی که لبخندی به چهره دارد ولی چشمانش…
-
چندروز از آغاز سی‌سالگی‌ام گذشته بود و در سکوت آن‌روزها یک چیز را خوب می‌دانستم؛ و آن، این لحظه‌ای بود که قرار بود از سی‌سالگی‌ام بنویسم! در خیالم در زمان…
-
مدتی‌ست جمله‌ی آدورنو ذهنم را به خود مشغول کرده. در هر فرصتی این سوال را از خود می‌پرسم: آیا زندگی بد را می‌توان خوب زیست؟ گاهی با کمی تغییر، می‌پرسم:…
-
در گیر و دار جمع کردن کوهی از شلوغی کارها بودم که تکه‌ای کاغذ از لابلای وسایلم بیرون افتاد… کاغذی که خطی نامفهوم بر آن نوشته شده بود. به ماه‌ها…
-
خواندن «رنج بازگشت» اینیاتسیو سیلونه، آن‌هم زمانی که دیگر ایران نیستم حس غریبی داشت. شاید هر جمله‌اش دقایق طولانی مرا به دست خیال می‌سپرد و گاه به این فکر می‌کردم…
-
سال ۹۹، سال بسیار عجیبی برای من بود و برای اولین بار است که هرچقدر به روزهای پایانی‌اش نزدیک‌تر می‌شوم احساس سرمستی می‌کنم. و شاید نخستین سالی‌ست که آمدن عید…
-
هزارسال پیش شبی که ابرِ اخترانِ دوردست می‌گذشت از فراز بام من صدام کرد… چه آشناست این صدا همان‌که از زمان گاهواره می‌شنیدمش همان‌که از درون من صدام می‌کند……
-
گاهی پیش می‌آید که در خواب، ایده‌ای برای نوشتن سراغم می‌آید و یا حتی جملاتی جدید را بر زبان می‌آورم؛ جملاتی که تاکنون با هیچ‌کس از آن سخن نگفته‌ام. در…
نوشته های جدید