کوچ – شهلا صفائی
  • خانه
  • کوچ | فهرست یادداشت‌ها
    • گفتگوها
    • تفکر
    • جهان دیجیتال
    • مغز
    • فلسفه‌بافی
    • خودکاوی
    • گاه‌نوشت‌ها
    • نامه به هامون
  • کافه کتاب
  • تماس با من

کوچ – شهلا صفائی

آن‌چـه می‌خوانَـم وَ می‌آمـوزَم

  • خانه
  • کوچ | فهرست یادداشت‌ها
    • گفتگوها
    • تفکر
    • جهان دیجیتال
    • مغز
    • فلسفه‌بافی
    • خودکاوی
    • گاه‌نوشت‌ها
    • نامه به هامون
  • کافه کتاب
  • تماس با من
یادداشت‌ها

تلاش کن و امیدوار باش

۱۵ شهریور ۱۳۹۷
تلاش کن و امیدوار باش

روزهای طولانی‌ست که این جمله، همه‌جا همراه من است.
وقتی خستگی، گریبانگیر می‌شود، با خواندنش، سراپا امید می‌شوم. چون تلاش می‌کنم و به تلاشم ایمان دارم. و این جمله فقط به من یادآوری می‌کند که ادامه دهم و باور داشته باشم که نتیجهٔ تلاشم را خواهم دید.
گاهی یک جمله، یک نگاه، گرمی دستی که دستت را برای لحظه‌ای می‌فشارد، به تو این دلگرمی را می‌دهد که هنوز هم می‌شود امیدوار بود؛ نه به دنیا، به خود خودت و رویاهایت.
و من این‌روزها که بسیاری از ترس و ناامیدی و یأس، یارای برخاستن ندارند، همچنان به تلاشم ادامه می‌دهم و می‌دانم خیلی زود، این بذر امید، به بار خواهد نشست. آن روز، حتی اگر من نباشم، مسیرم و رویاهایم، امید عده‌ای دیگر خواهند بود.
و زندگی به گمان من همین است که تو فقط خودت نباشی، چیزی بیشتر از خودت باشی، و بیشتر از این زندگی، در دل آدم‌ها زنده بمانی.
پس
تلاش کن و
امیدوار باش.
اما بیش از آنچه تلاش کرده‌ای،
امید نداشته باش.

۱ نظر
14
فیس بوک توییتر گوگل ‌پلاس پینترست لینکدین
نوشته قبلی
مرهم داغ دل امیدوار من کجاست؟
نوشته بعدی
جنبه مثبت بی‌منطق بودن – دن اریلی

۱ نظر

لیلا ۱۶ شهریور ۱۳۹۷ - ۱۱:۵۲ ب٫ظ

مثل همیشه بهترین توصیف حال لحظه منی

تو چقدر خوشوقتی

پاسخ

لغو ارسال نظر لغو پاسخ

مطالبی که ممکن است دوست داشته باشید.

من از نزدیک بودن های دور می ترسم.

۲۶ بهمن ۱۳۹۵

اولسبلنگا و ماسال : خاطرهٔ ساعت ها فلو...

۸ اردیبهشت ۱۳۹۷

تکرار بی امانِ رفتن و هرگز نرسیدن

۶ اسفند ۱۳۹۵

دوستی من و براونی

۳۰ خرداد ۱۳۹۸

روزی که با خدایم چای نوشیدم

۱۹ آبان ۱۳۹۸

آدمی چاره ای جز امید ندارد

۱ اسفند ۱۳۹۸

دوست دارم «خودم» را زندگی کنم …

۲۲ فروردین ۱۳۹۷

بالأخره پیدایت کردم _ برای شهناز شجاعی

۲۸ اردیبهشت ۱۳۹۷

مراقب روابط خاکستری باشیم

۲۵ خرداد ۱۳۹۵

هیچ نظر درست و غلطی وجود ندارد.

۱۱ اسفند ۱۳۹۵

دسته بندی

  • تفکر (۲۵)
  • جهان دیجیتال (۲۰)
  • خودکاوی (۴۵)
  • فلسفه‌بافی (۲۴)
  • کافه کتاب (۶۱)
  • گفتگوها (۲)
  • مغز (۵)
  • یادداشت‌ها (۱۴۷)
    • نامه به هامون (۱۳)

آخرین نوشته ها

  • ذهن داستان‌گو و مغز خطاساز ما، واقعیت‌های دنیا را چگونه تحلیل می‌کند؟
  • همزاد
  • آسمان تو چه رنگ است امروز؟
  • پشت پرده ریاکاری – دن اریلی
  • آواز غم
  • Mindset (مدل ذهنی) – کارل دوئک
  • جهنم ما دیگران‌اند…
  • پارادوکس زمان – فیلیپ زیمباردو
  • کم‌ترین تحریری از یک آرزو این است…
  • متفکر نقاد چه ویژگی هایی دارد؟ (۷)- اطمینان به عقل

دیدگاه ها

  • شهلا صفائی در شبکه های اجتماعی و فاشیسم مدرن
  • شهلا صفائی در اصیل بودن خوب است یا نه؟
  • شهلا صفائی در آسمان تو چه رنگ است امروز؟
  • شهلا صفائی در Mindset (مدل ذهنی) – کارل دوئک
  • شهلا صفائی در ذهن داستان‌گو و مغز خطاساز ما، واقعیت‌های دنیا را چگونه تحلیل می‌کند؟
  • فاطمه در ذهن داستان‌گو و مغز خطاساز ما، واقعیت‌های دنیا را چگونه تحلیل می‌کند؟
  • شهلا صفائی در در ستایش تنهایی
  • تفکر نقادانه و خلاقانه | کوچ - شهلا صفائی در استعداد ذاتی چقدر مهمه توی رشد ما آدما؟
  • علی یکانی در Mindset (مدل ذهنی) – کارل دوئک
  • هم‌سکوت در در ستایش تنهایی

RSS وبلاگ روانشناسی اجتماعی

  • خانه
  • کافه کتاب
  • وبلاگ روانشناسی اجتماعی
  • تماس با من

@2017 - تمام حقوق این سایت، متعلق به شهلا صفائی می باشد.