کوچ – شهلا صفائی
  • خانه
  • کوچ | فهرست
    • گفتگوها
    • تفکر  نقادانه
    • جهان دیجیتال
    • روانشناسی اجتماعی
    • یادداشت‌ها
    • نامه‌ها
  • کافه کتاب
  • تماس با من

کوچ – شهلا صفائی

آن‌چـه می‌خوانَـم و می‌آمـوزَم

  • خانه
  • کوچ | فهرست
    • گفتگوها
    • تفکر  نقادانه
    • جهان دیجیتال
    • روانشناسی اجتماعی
    • یادداشت‌ها
    • نامه‌ها
  • کافه کتاب
  • تماس با من
یادداشت‌ها

خانه ی فرهنگ و هنر “واژه”

15 بهمن 1395
خانه ی فرهنگ و هنر “واژه”

امروز تصمیم گرفتم با جمعی از دوستان همفکرم بریم کافه واژه. یا اگه دقیق تر بگم میشه “خانه ی فرهنگ و هنر واژه”.
پیشنهادش با من بود.گویا همگی از جاهای تکراری خسته بودیم و ترجیح دادیم مسیر را دور کنیم ولی جای جدیدی را ببینیم.

به نظرم یک انتخاب خوب بود چون به محض ورود، آن فضای قدیمی و چیدمان صمیمی اش با انبوه گلدان ها و حیاط باصفایش، طراوت و تازگی زیادی به جانم ریخت.
بی اختیار می خندیدم. بقدری که دوستانم از خنده های بی دلیل من به خنده می افتادند.
جایی که بودیم، هم یک کتابخانه داشت که میشد کتابی برداشت و با فراغ بال و آسودگی گوشه ای نشست و غرق در آن شد، هم کافه ای داشت که گرمی آن به گرمی دل هایی بود که گرد هم جمع شده بودند برای تجربه ی یک عصر زمستانی بی نظیر و یا دو نفره هایی که زمزمه های عاشقانه شان میان موسیقی و تازگی آن فضا گم میشد.
یک اتاق دیگر هم داشت برای جمع شدن دوستان کنارهم برای معاشرت و یا کارهای گروهی. مثل کسانی که دلشون میخواست طرحی بکشند و یا دانشجوهایی که میخواستند کارهای درسیشون رو باهم انجام بدند.

ما ایندفعه کافه رو انتخاب کردیم بعد از سفارش، تصمیم گرفتیم استوژیت(STOGITE) بازی کنیم. تجربه ی خیلی باحال و دوست داشتنی ایه این بازی و کلی تخیل و ذهن رو درگیر می کنه. البته اگه کسی مثل من توی اون جمع نباشه که با روایت های عجیب غریبش،دادِ همه رو در بیاره و بازم قهقهه بزنه.
استوژیت ترکیبی از قدرت تخیل و ذهن خوانی ست و جاهایی که میدیدم دوستانم سعی میکنند با توجه به مدل ذهنی من، کارتم رو حدس بزنند لذت می بردم و می خندیدم. البته به موقعش جانانه تلافی میشد. من که باختم ولی واقعا “بازی” کردم و نتیجه برام چیزی از ارزش های بازی کم نکرد:))
بعد از بازی هم یه گپ خوب داشتیم که برام کلی حس خوب و ارزش افزوده داشت و حالم رو بهتر کرد.
دوستان نزدیکم به خوبی میدونن من معمولاً توی جمعی که ارزش افزوده ای برام نداشته باشه شرکت نمیکنم و امروز خوشحال بودم از بودن با کسانی که جنس دغدغه ها و افکارمون بهم نزدیک بود.

.

از نگاه دوربین:

IMG_1968 IMG_1969 IMG_1970 IMG_1971
.
آدرس: خیابان انقلاب_ بین وصال و قدس_ خیابان اسکو_ پلاک ١٣.
.
پی نوشت: امیدوارم اشتباهاً وارد تونل توحید نشید که بعدش تا برسید به یه دوربرگردون، خودش یه مسافرته.
ما که داشتیم به جای کافه به بهشت زهرا نزدیک میشدیم و توی ماشین فاتحه هم خوندیم.

۱ نظر
1
فیس بوک توییتر گوگل ‌پلاس پینترست لینکدین
نوشته قبلی
هر از گاهی باورهایمان را ویرایش کنیم.
نوشته بعدی
درون خویشتن

۱ نظر

مریم ۱۵ بهمن ۱۳۹۵ - ۱۱:۴۴ ق٫ظ

کاش ما آدما همیشه میدونستیم برای جدا شدن از هر آنچه در لحظه درگیرشیم یک دست “بازی ” درست حسابی میتونه حال و هوا رو عوض کنه!
بگم چند وقته بازی نکردم !؟ من خسته از اسم و فامیل حتی تو جمع خانوادگی سالی یک بار هم بازی نکردم ، نهایت تنها تو گوشیم یه چند تا شطرنج زدم چند وقت پیش و ٢٠۴٨!
عکسا عالی مخصوصا آخری که نوشته ی خودت رو تایید و خلاصه کرده.

پاسخ

لغو ارسال نظر لغو پاسخ

مطالبی که ممکن است دوست داشته باشید.

مُردن به دستِ بایدها

26 آبان 1395

ما لیاقتِ رنج هایمان را داریم؟

4 فروردین 1396

روحیه ی پرسش گری کودکیمان کو؟

5 شهریور 1396

باز هم بهار را به من هدیه دادی

29 اسفند 1395

ببخش که ما انقدر زیادی بدیم…

7 بهمن 1395

ساده ها سطحی نیستند.

12 اسفند 1395

می خواهم شمعی روشن کنم…

12 فروردین 1396

آسمان تو چه رنگ است امروز؟

12 آذر 1399

هنر در عصر ظلمت

27 دی 1401

دوست دارم «خودم» را زندگی کنم …

22 فروردین 1397

دسته بندی

  • تفکر  نقادانه (۲۴)
  • جهان دیجیتال (۲۰)
  • روانشناسی اجتماعی (۱۸)
  • فیلم (۵)
  • کافه کتاب (۷۰)
  • گفتگوها (۳)
  • یادداشت‌ها (۲۰۸)
    • نامه‌ها (۱۴)

آخرین نوشته ها

  • هر آغازی فقط ادامه‌ای‌ست…
  • شبه‌حقیقت: تناسبی بین شواهد و تصورات
  • همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • بگذار برخیزد مردمِ بی‌لبخند
  • هنر در عصر ظلمت
  • نامهٔ روبر دسنوس به یوکی (۱۹۴۴)
  • سفرها قابله‌ی افکارند…
  • پناه بر خیال
  • سه هزار و پانصد قدم- احوالات
  • میعاد در لجن

دیدگاه ها

  • شهلا صفائی در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • سعيد مولايي در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • صادق در شبه‌حقیقت: تناسبی بین شواهد و تصورات
  • ابی در شبه‌حقیقت: تناسبی بین شواهد و تصورات
  • شبه‌حقیقت: تناسبی بین شواهد و تصورات | کوچ - شهلا صفائی در با این‌همه، چه بلند چه بالا پرواز می‌کنی!
  • شهلا صفائی در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • سعيد مولايي در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • شهلا صفائی در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • سمیه در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • ابی در هنر در عصر ظلمت

RSS وبلاگ روانشناسی اجتماعی

  • خانه
  • کافه کتاب
  • وبلاگ روانشناسی اجتماعی
  • تماس با من

@2017 - تمام حقوق این سایت، متعلق به شهلا صفائی می باشد.