کوچ – شهلا صفائی
  • خانه
  • کوچ | فهرست یادداشت‌ها
    • گفتگوها
    • تفکر
    • جهان دیجیتال
    • مغز
    • فلسفه‌بافی
    • خودکاوی
    • گاه‌نوشت‌ها
    • نامه به هامون
  • کافه کتاب
  • تماس با من

کوچ – شهلا صفائی

آن‌چـه می‌خوانَـم وَ می‌آمـوزَم

  • خانه
  • کوچ | فهرست یادداشت‌ها
    • گفتگوها
    • تفکر
    • جهان دیجیتال
    • مغز
    • فلسفه‌بافی
    • خودکاوی
    • گاه‌نوشت‌ها
    • نامه به هامون
  • کافه کتاب
  • تماس با من
یادداشت‌ها

دنیای بعد از تو

۴ شهریور ۱۳۹۶
دنیای بعد از تو

در این وادی حیرت،

دیوانه وار در جستجوی خود،

تمامی حساب کتاب های عاقلان را خط می زنم.

من کی ام؟

همانی که سالها،

دنیایش در کتاب ها و افکارش خلاصه شده بود

یا او که دلش را به نگاهی داد و همه چیزش را باخت؟

هم خودِ قبل از تو را و هم دنیای بعد از تو را ..

بعد از تو، من دیگر من نشدم!

حال بهتر می فهمم چرا عشق، مرزی ست بین

زیستن و روزمرگی؛

تا قبل از عشق، چیزی جز بیهودگی نیست

ولی بعدش هرچه هست اصالت دارد؛

چه زیستن با یاد تو

چه رنج بالاجبار زیستن در حیرانیِ بی تو!

بعد از تو، من دشوارترین تبعید تاریخ را سپری میکنم.

اسارت در خلأی بی بازگشت؛

در یک بی مکانی و بی زمانی وهم آلود و دردآور.

که فهمِ شمارشِ روزهای دلتنگی و تنهایی را هم

از دستم خارج میکند.

آیا این دیوانگی و سرگشتگی،

تمامی آن چیزی بود که میخواستم؟

یقیناً نه.

گاهی گمان می کنم در اوج دیوانگی،

آنچه میخواستم ذره ای امید بود.

ولی امروز میدانم امید هم اشتباه است اگر

نتوان با آن روزی تمامی این سرگشتگی ها را توجیه کرد.

انگار تمام مدت، در یک دور باطل می چرخیم و

باز سرجای خود برمیگردیم.

این روزها در چشمانم نشسته ام،

از این بالا همه چیز خواستنی تر می شود!

تمام آن چیزهایی که به لب هایت می آیند و قورت می دهی.

تمامی جهان تو از این بالا دیدنی تر است.

تمام آنچه می گفتی و من باید

روی سرپنجه هایم گردن می کشیدم تا ببینم.

تمامی دلهره ها و دغدغه هایت را

از این فاصله بهتر میشود فهمید.

یک من مانده اینجا در تقابل با چشمان تو

که هیچ گاه دروغ نمی گویند.

۰ نظر
0
فیس بوک توییتر گوگل ‌پلاس پینترست لینکدین
نوشته قبلی
کوله باری از امّاها و چراها…
نوشته بعدی
روحیه ی پرسش گری کودکیمان کو؟

لغو ارسال نظر لغو پاسخ

مطالبی که ممکن است دوست داشته باشید.

جهنم ما دیگران‌اند…

۱۵ مهر ۱۳۹۹

امروز جهان رنج های کوچکم سقوط کرد

۱۹ دی ۱۳۹۸

دارم سخنی با تو و گفتن نتوانم –...

۹ فروردین ۱۳۹۹

در بابِ اهمیت آموزش (۴)

۱۲ تیر ۱۳۹۶

Lost Cubert

۹ بهمن ۱۳۹۵

آیا ما مغزی اجتماعی داریم؟

۲۵ فروردین ۱۳۹۹

کم‌ترین تحریری از یک آرزو این است…

۲۶ مرداد ۱۳۹۹

دلبستگی های کوچک یا ترس های بزرگ؟

۲۹ اسفند ۱۳۹۵

دوست دارم «خودم» را زندگی کنم …

۲۲ فروردین ۱۳۹۷

رد پای تو به وقت دلتنگی

۱۳ بهمن ۱۳۹۵

دسته بندی

  • تفکر (۲۵)
  • جهان دیجیتال (۲۰)
  • خودکاوی (۴۵)
  • فلسفه‌بافی (۲۴)
  • کافه کتاب (۶۱)
  • گفتگوها (۳)
  • مغز (۵)
  • یادداشت‌ها (۱۴۸)
    • نامه به هامون (۱۳)

آخرین نوشته ها

  • اخبار و اطلاعات چه تأثیری روی مغز ما می گذارند؟
  • از هیچ به سوی هیچ…
  • ذهن داستان‌گو و مغز خطاساز ما، واقعیت‌های دنیا را چگونه تحلیل می‌کند؟
  • همزاد
  • آسمان تو چه رنگ است امروز؟
  • پشت پرده ریاکاری – دن اریلی
  • آواز غم
  • Mindset (مدل ذهنی) – کارل دوئک
  • جهنم ما دیگران‌اند…
  • پارادوکس زمان – فیلیپ زیمباردو

دیدگاه ها

  • فاشیسم مدرن | حسین کریمی در شبکه های اجتماعی و فاشیسم مدرن
  • فاخر در آه از آن رفتگان بی‌برگشت
  • شهلا صفائی در شبکه های اجتماعی و فاشیسم مدرن
  • شهلا صفائی در اصیل بودن خوب است یا نه؟
  • شهلا صفائی در آسمان تو چه رنگ است امروز؟
  • شهلا صفائی در Mindset (مدل ذهنی) – کارل دوئک
  • شهلا صفائی در ذهن داستان‌گو و مغز خطاساز ما، واقعیت‌های دنیا را چگونه تحلیل می‌کند؟
  • فاطمه در ذهن داستان‌گو و مغز خطاساز ما، واقعیت‌های دنیا را چگونه تحلیل می‌کند؟
  • شهلا صفائی در در ستایش تنهایی
  • تفکر نقادانه و خلاقانه | کوچ - شهلا صفائی در استعداد ذاتی چقدر مهمه توی رشد ما آدما؟

RSS وبلاگ روانشناسی اجتماعی

  • خانه
  • کافه کتاب
  • وبلاگ روانشناسی اجتماعی
  • تماس با من

@2017 - تمام حقوق این سایت، متعلق به شهلا صفائی می باشد.