کوچ – شهلا صفائی
  • خانه
  • کوچ | فهرست یادداشت‌ها
    • گفتگوها
    • تفکر
    • جهان دیجیتال
    • مغز
    • کارنامه
    • فلسفه‌بافی
    • خودکاوی
    • گاه‌نوشت‌ها
    • نامه به هامون
  • کافه کتاب
  • تماس با من

کوچ – شهلا صفائی

آن‌چـه می‌خوانَـم وَ می‌آمـوزَم

  • خانه
  • کوچ | فهرست یادداشت‌ها
    • گفتگوها
    • تفکر
    • جهان دیجیتال
    • مغز
    • کارنامه
    • فلسفه‌بافی
    • خودکاوی
    • گاه‌نوشت‌ها
    • نامه به هامون
  • کافه کتاب
  • تماس با من
یادداشت‌ها

دنیای بعد از تو

۴ شهریور ۱۳۹۶
دنیای بعد از تو

در این وادی حیرت،

دیوانه وار در جستجوی خود،

تمامی حساب کتاب های عاقلان را خط می زنم.

من کی ام؟

همانی که سالها،

دنیایش در کتاب ها و افکارش خلاصه شده بود

یا او که دلش را به نگاهی داد و همه چیزش را باخت؟

هم خودِ قبل از تو را و هم دنیای بعد از تو را ..

بعد از تو، من دیگر من نشدم!

حال بهتر می فهمم چرا عشق، مرزی ست بین

زیستن و روزمرگی؛

تا قبل از عشق، چیزی جز بیهودگی نیست

ولی بعدش هرچه هست اصالت دارد؛

چه زیستن با یاد تو

چه رنج بالاجبار زیستن در حیرانیِ بی تو!

بعد از تو، من دشوارترین تبعید تاریخ را سپری میکنم.

اسارت در خلأی بی بازگشت؛

در یک بی مکانی و بی زمانی وهم آلود و دردآور.

که فهمِ شمارشِ روزهای دلتنگی و تنهایی را هم

از دستم خارج میکند.

آیا این دیوانگی و سرگشتگی،

تمامی آن چیزی بود که میخواستم؟

یقیناً نه.

گاهی گمان می کنم در اوج دیوانگی،

آنچه میخواستم ذره ای امید بود.

ولی امروز میدانم امید هم اشتباه است اگر

نتوان با آن روزی تمامی این سرگشتگی ها را توجیه کرد.

انگار تمام مدت، در یک دور باطل می چرخیم و

باز سرجای خود برمیگردیم.

این روزها در چشمانم نشسته ام،

از این بالا همه چیز خواستنی تر می شود!

تمام آن چیزهایی که به لب هایت می آیند و قورت می دهی.

تمامی جهان تو از این بالا دیدنی تر است.

تمام آنچه می گفتی و من باید

روی سرپنجه هایم گردن می کشیدم تا ببینم.

تمامی دلهره ها و دغدغه هایت را

از این فاصله بهتر میشود فهمید.

یک من مانده اینجا در تقابل با چشمان تو

که هیچ گاه دروغ نمی گویند.

۰ نظر
0
فیس بوک توییتر گوگل ‌پلاس پینترست لینکدین
نوشته قبلی
کوله باری از امّاها و چراها…
نوشته بعدی
روحیه ی پرسش گری کودکیمان کو؟

لغو ارسال نظر لغو پاسخ

مطالبی که ممکن است دوست داشته باشید.

به لذت همین لحظه_ برای شیوا

۱۹ اسفند ۱۳۹۵

می‌دوم و می‌نویسم!

۱۱ فروردین ۱۳۹۹

می دویدم … میان گندمزاری بی انتها

۲۸ اسفند ۱۳۹۶

توجه من کجاها خرج می‌شه؟

۸ فروردین ۱۳۹۹

آیا ما مغزی اجتماعی داریم؟

۲۵ فروردین ۱۳۹۹

دلبستگی های کوچک یا ترس های بزرگ؟

۲۹ اسفند ۱۳۹۵

رنج

۱۰ تیر ۱۳۹۵

تلاش کن و امیدوار باش

۱۵ شهریور ۱۳۹۷

داستان ها با هویت و معنای زندگی ما...

۱۵ آبان ۱۳۹۸

در بابِ اهمیت آموزش (۵)

۱۵ تیر ۱۳۹۶

دسته بندی

  • تفکر (۲۵)
  • جهان دیجیتال (۲۰)
  • خودکاوی (۴۵)
  • فلسفه‌بافی (۲۴)
  • کارنامه (۱۳)
  • کافه کتاب (۶۴)
  • گفتگوها (۳)
  • مغز (۵)
  • یادداشت‌ها (۱۵۵)
    • نامه به هامون (۱۳)

آخرین نوشته ها

  • شب‌های روشن – داستایفسکی
  • نخبه به مثابه فیلسوف تناقض‌ها
  • شاید امروز،‌ پایانش باشد…
  • با این‌همه، چه بلند چه بالا پرواز می‌کنی!
  • تو وارث یک تاریخی
  • فاوست – گوته
  • کفر و ایمان چه به هم نزدیک است…
  • درباره فیلم The Father
  • رنج بازگشت
  • واحه‌ای در لحظه – داریوش شایگان

دیدگاه ها

  • شهلا صفائی در شب‌های روشن – داستایفسکی
  • دکتر محمودی فر در شب‌های روشن – داستایفسکی
  • شهلا صفائی در ارزش ها، خط قرمز و احساس گناه
  • شادي در ارزش ها، خط قرمز و احساس گناه
  • امید هیچ معجزی ز مرده نیست.. | کوچ - شهلا صفائی در آه از آن رفتگان بی‌برگشت
  • شهلا صفائی در رابطه زبان و اندیشه (ما جهان را چگونه می‌بینیم؟)
  • شهلا صفائی در آه از آن رفتگان بی‌برگشت
  • یلدا در آه از آن رفتگان بی‌برگشت
  • محسن در رابطه زبان و اندیشه (ما جهان را چگونه می‌بینیم؟)
  • شهلا صفائی در شب‌های روشن – داستایفسکی

RSS وبلاگ روانشناسی اجتماعی

  • خانه
  • کافه کتاب
  • وبلاگ روانشناسی اجتماعی
  • تماس با من

@2017 - تمام حقوق این سایت، متعلق به شهلا صفائی می باشد.