کوچ – شهلا صفائی
  • خانه
  • کوچ | فهرست
    • گفتگوها
    • تفکر  نقادانه
    • جهان دیجیتال
    • روانشناسی اجتماعی
    • یادداشت‌ها
    • نامه‌ها
  • کافه کتاب
  • تماس با من

کوچ – شهلا صفائی

آن‌چـه می‌خوانَـم و می‌آمـوزَم

  • خانه
  • کوچ | فهرست
    • گفتگوها
    • تفکر  نقادانه
    • جهان دیجیتال
    • روانشناسی اجتماعی
    • یادداشت‌ها
    • نامه‌ها
  • کافه کتاب
  • تماس با من
یادداشت‌ها

فاصله گرفتن لزوماً به معنای انزوا طلبی نیست.

14 فروردین 1396
فاصله گرفتن لزوماً به معنای انزوا طلبی نیست.

++ چرا کلافه ای؟

.

__ بی حوصله ام و بی انگیزه

.

++ این حالت گذراست، قبلا بوده و بعدها هم هست.ولی اینروزا رو ازت میگیره؛خیلی راحت!به این فکر کن که چقدر قراره بزرگ بشی.

.

__ وقتی نگاه میکنم همیشه قشنگی ها و زیبایی ها از آدما عقب ترن.هرچی جلوتر میری واقعیت بیشتر میاد سمتت.شاید منم فقط که فکر میکنم آدم خاصی بودم.روالی که داره پیش میاد با یه آدم عادی فرقی نداره.

.

++ “خاص بودن” توی بحران ها و چالش ها تعیین میشه. اینکه چه جوری بعد از زمین خوردن بلند میشی. و اینکه چه راهی رو برای بلند شدن و ادامه دادن انتخاب میکنی. بقیه دستتو میگیرن؟ انتظار میکشی معجزه رخ بده؟ یا به قیمت زخمی شدن و درد کشیدنت پا میشی؟ مسلماً شادی ها، هم کوچیکن و هم عقب!
و حقیقت، غم و درده.ولی اینکه سهم ما در خلق اون لحظات کوچیک چقدره هم مهمه.به این فکر کن که با فاصله گرفتن از آدما و سطحی که توش هستن و همینطور سطحی بودنشون؛ و خاص شدن به معنای واقعی و با تلاشت ( نه ژنتیکی که تو توی ایجادش نقشی نداشتی) چقدر میتونه حالتو بهتر کنه و عمیق تر زندگی کنی.

.

__ فاصله گرفتن از آدما هیچوقت به معنای ناب و خالصش رخ نمیده.هرچقدرم تلاش کنی باز مجبوری تو محیط هایی باشی که آدم توش وجود داره.چه محیط کار چه درس چه هرجای دیگه.مگر فقط شانس بیاری و اون آدما هم جنس خودت باشن تا اقلا بهت سخت نگذره.

.

++  من نگفتم منزوی شو! منظورم از فاصله،انزوا نیست. منظورم بالا بردن level و سطحیه که توش هستی. فقط اینجوری میتونی تمایز ایجاد کنی. هم نسبت به خود پیشینت و هم اطرافیانت.

.

__ شاید امسال کنکور ندادم،یا دادم و نرفتم.شاید نگه دارم برای سال دیگه.تو این مدت هم سعی کنم کار کنم و بخونم و بنویسم.

.

++ سال دیگه هم خیلی فرقی با امسال نداره. با اینکه امسال شانس موفقیتت بیشتره.همیشه با قورت ندادن قورباغه ی گنده ( به قول اون کتابای بازاری) و شیفت دادنشون به بعدا، زمان میخریم، ولی هزینه های گزاف تری بعداً میدیم. (فکر کنم حالت از حرفام بهم خورد ولی چاره ای نداشتم!)

.

__ حالم بده، برای همه ی اون چیزی که می تونستم باشم و نیستم.

.

++ اصل بی لیاقتی پیتر رو میدونی راجع بهش؟ ماها معمولا از اونجایی که هستیم رضایت نداریم.و فکر میکنیم حقمون نیست.تا وقتی که در جایی قرار بگیریم که لیاقتشو نداریم و از پسش بر نمیایم.اونجا تازه احساس رضایت میکنیم.و فکر میکنیم درجایگاه خودمون قرار داریم.تو الان به عمق چیزی که هستی و میتونه خیلی هم دوست داشتنی باشه یا آگاه نیستی یا نمیخوای بشناسیش
و دنبال چیزی هستی که هنوز نیستی!
در حالیکه میتونی اول اینجایی که هستی رو ببینی و زندگیش کنی و بعد عبور کنی و بری جلو. ما ناراضیانِ مادام العمر!

.

__ظاهراً این نارضایتی ماها قبلا تئوریزه هم شده.

.

++ توی ابعاد سازمانی و مدیریتی که خیلی کاربرد داره و تعریفش هم به همونجا برمیگرده و در رابطه با کارکنان. ولی دیدم اینجا هم مصداق داره.

میدونی چیه؟ یه وقتایی دنبال چیزی میگردیم و درد میکشیم که وجودش میتونه آسیب های به مراتب بیشتری به ما بزنه. از کجا میدونی که بعد از اون چیزی که میخوای باشی و امروزت رو بخاطرش از دست دادی، وقتی بهش رسیدی دچار پوچی و روزمرگی و تکرار نشی؟ هردو به خوبی میدونیم که این مسیره که رفتنه و مقصد یعنی توقف و مرگ. مگر اینکه اونجا هم مقصد جدیدی تعریف بشه.

بهومیل هرابال توی کتاب تنهایی پرهیاهو حرف جالبی میزنه
میگه:

اگر زمان منتظر ما می‌ایستاد تا ما به بلوغ برسیم، قطعا زندگی با نقص‌های کمتری را تجربه می‌کردیم. نمی‌دانم زندگی بدون واژه‌ی «افسوس» چه شکلی خواهد بود! شیرین‌تر است یا مزه‌ی یکنواختی دارد؟!

 

پی نوشت: به اعتقاد من،فاصله گرفتن لزوماً به معنای انزوا طلبی نیست
گاهی فرصتی طلایی برای رشد و یادگیری ست.

 

۱ نظر
0
فیس بوک توییتر گوگل ‌پلاس پینترست لینکدین
نوشته قبلی
می خواهم شمعی روشن کنم…
نوشته بعدی
جلوگیری از قطع درختان جنگل در کتابفروشی؟!

۱ نظر

لیلا خالوزاده ۱۴ فروردین ۱۳۹۶ - ۲:۳۶ ب٫ظ

“فاصله گرفتن لزوماً به معنای انزوا طلبی نیست
گاهی فرصتی طلایی برای رشد و یادگیری ست.”
از تو آموختم ، زندگی ش کردم با تمام سختی ش و الان دارم ازش لذت میبرم.
ممنونم بابتش❤

پاسخ

لغو ارسال نظر لغو پاسخ

مطالبی که ممکن است دوست داشته باشید.

برای پرستو_ به بهانه ی زادروزش

18 اردیبهشت 1396

دوستی با آدم های بزرگ، بزرگت میکند.

11 شهریور 1396

امروز جهان رنج های کوچکم سقوط کرد

19 دی 1398

کم‌ترین تحریری از یک آرزو این است…

26 مرداد 1399

رنج بازگشت

17 شهریور 1400

کم خوابی و تصمیمات غیراخلاقی

4 فروردین 1397

آدمی چاره ای جز امید ندارد

1 اسفند 1398

اضطراب منزلت

28 آبان 1397

مرهم داغ دل امیدوار من کجاست؟

14 شهریور 1397

اصیل بودن خوب است یا نه؟

24 آبان 1398

دسته بندی

  • تفکر  نقادانه (۲۴)
  • جهان دیجیتال (۲۰)
  • روانشناسی اجتماعی (۱۸)
  • فیلم (۵)
  • کافه کتاب (۷۰)
  • گفتگوها (۳)
  • یادداشت‌ها (۲۱۳)
    • نامه‌ها (۱۴)

آخرین نوشته ها

  • حال در معنادهی به گذشته مؤثر است.
  • اگر اندکی پایین‌تر بود آسمان…
  • علاج یأس با فهم درمیانگی
  • مسافر
  • تولید غیرارادی خاطرات ساختگی توسط مغز
  • هر آغازی فقط ادامه‌ای‌ست…
  • شبه‌حقیقت: تناسبی بین شواهد و تصورات
  • همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • بگذار برخیزد مردمِ بی‌لبخند
  • هنر در عصر ظلمت

دیدگاه ها

  • شهلا صفائی در حال در معنادهی به گذشته مؤثر است.
  • صادق در حال در معنادهی به گذشته مؤثر است.
  • شهلا صفائی در حال در معنادهی به گذشته مؤثر است.
  • دامون در حال در معنادهی به گذشته مؤثر است.
  • شهلا صفائی در علاج یأس با فهم درمیانگی
  • ابی در علاج یأس با فهم درمیانگی
  • شهلا صفائی در علاج یأس با فهم درمیانگی
  • صادق در علاج یأس با فهم درمیانگی
  • ابی در مسافر
  • صادق در مسافر

RSS وبلاگ روانشناسی اجتماعی

  • خانه
  • کافه کتاب
  • وبلاگ روانشناسی اجتماعی
  • تماس با من

@2017 - تمام حقوق این سایت، متعلق به شهلا صفائی می باشد.