پیش نوشت : این موضوع همواره دغدغه ی من بوده و نمی توانستم بپذیرم دخترها الزاما صورتی بپوشن یا پسرها آبی . و بارها به دوستانم گفته بودم من اگر بچه داشتم قطعا خلافش عمل می کردم ! از هرکسی هم می پرسیدم چرا ؟ نهایت پاسخش این بود که ” خب همینه دیگه ، از اول اینجوری بوده ”
ولی این جواب بیشتر مرا به توخالی بودن استدلال هایشان سوق می داد ، تصمیم گرفتم بفهمم ماجرا از چه قرار بوده . اگر دنبال پاسخ در گوگل باشیم سایت ها معمولا از روی دست هم کپی کرده اند و همه از منظر جامعه شناسی نوشته اند که باز هم دردی دوا نمی کند . من اما ، هم جامعه شناختی خواهم نوشت و هم علت ریشه ای و تاریخی آن را بررسی خواهم کرد .
.
.
متن اصلی :
با یک سوال آغاز می کنیم : آیا انتخاب رنگ صورتی برای دخترها و آبی برای پسرها ، منعکس کننده ی تفاوت ذاتی بیولوژیکی بین دو جنس مخالف بوده
یا اینکه یک سازه ی صرفاً فرهنگی ست ؟
طی تحقیقات جو پائولتی ( مورخ دانشگاه مریلند ) ؛ تا دهه ی ۱۹۵۰ میلادی ، هیچ نماد رنگی متعلق به جنس خاصی وجود نداشته و این دو رنگ ،
طی قرن ۲۰ میلادی در آمریکا ، ظهور کردند . در واقع بعد از جنگ جهانی دوم .
و چون فرانسه در قرن بیستم ، مروج مُد بود ، فرهنگ سنتی این کشور ، این رنگ ها را به دختر و پسر اختصاص داده است و این سنت بر بسیاری از فرهنگ ها غالب شده .
بنابراین نتیجه گرفته شد که این نُرم ها ( هنجارها ) ، از هیچ نوع تفاوت ذاتی تکامل یافته ای بین رنگ های مورد علاقه ی دخترها و پسرها نشات نگرفته .
فیلیپ کوهن ( جامعه شناس دانشگاه مریلند ) بر این باور است که چنین نُرم هایی محصول استراتژی بازاریابی ست و
پررنگ شدن ارتباط رنگ با جنسیت باید پدیده ای فرهنگی باشد .
.
.
تا اینجای ماجرا را شاید بسیاری از ما می دانستیم . ولی موضوعی که به آن بیشتر باور دارم و معمولاً به آن پرداخته نشده، این است که :
.
.
دوران ریاست جمهوری ترومن در آمریکا ، همزمان با تاثیرات انقلاب صنعتی و تورم اقتصادی بود که موجب ایجاد تغییراتی در زندگی مردم شد .
مادرانی که تا به حال همیشه در خانه ها بودند ، دیگر پا به پای مردان کار می کردند . درآمد داشتند ، مطیع همسر خود نبودند .
دولت، با حس ناامنی و سست شدن بنیان خانواده ها ، سعی کرد زنان را دوباره به خانه ها بازگرداند . این بار از ریشه !
بنابراین کارخانه های اسباب بازی فروشی را نشانه گرفت .
آبی که رنگ قدرت ، جدیت و استحکام است ، به عنوان رنگ پسرها انتخاب شد .
و جالب است بدانید صورتی ، رنگ نیست و یک تُون رنگی است . ( به هر رنگی که سفید اضافه شود آن رنگ حس تزلزل و سست بودن می گیرد.)
با تفکری قبلی و هدفمند ، صورتی به عنوان رنگ دختران انتخاب شد و عروسک های ضعیف و لاغر ، عروسک های دخترها شدند .
( زمان شهرت عروسک های باربی و هِلو کیتی ) .
و سیاست هم کاملاً جواب داد .این موضوع در تمام دنیا از جمله کشور ما ، رایج شد و دوباره زنان ، همان زنان مطیع و شکننده شدند و به این ضعف افتخار کردند.
دولت آمریکا پس از چندی ، متوجه این اشتباه سیاسی شد و شروع به جبران کرد .
پرنسس های والت دیزنی ، لباس صورتی به تن ندارند !
شخصیت های پرطرفدار فروزن ، هرگز صورتی نپوشیدند !
ولی ما همچنان به کرّات ، صورتی تن دختران می کنیم و به آنان آموزش می دهیم صورتی دوست داشته باشند ، بشدت لاغر ( ضعیف ) باشند تا
دوست داشته شوند و همیشه به دنبال حمایت یک حامی باشند .