کوچ – شهلا صفائی
  • خانه
  • کوچ | فهرست یادداشت‌ها
    • گفتگوها
    • تفکر
    • جهان دیجیتال
    • مغز
    • فلسفه‌بافی
    • خودکاوی
    • گاه‌نوشت‌ها
    • نامه به هامون
  • کافه کتاب
  • تماس با من

کوچ – شهلا صفائی

آن‌چـه می‌خوانَـم وَ می‌آمـوزَم

  • خانه
  • کوچ | فهرست یادداشت‌ها
    • گفتگوها
    • تفکر
    • جهان دیجیتال
    • مغز
    • فلسفه‌بافی
    • خودکاوی
    • گاه‌نوشت‌ها
    • نامه به هامون
  • کافه کتاب
  • تماس با من
خودکاوی

«بازی با کلمات»: راهی برای افزایش تسلط کلامی

۱۳ فروردین ۱۳۹۷
«بازی با کلمات»: راهی برای افزایش تسلط کلامی

مدتی ست که وقتی از هجوم افکار رنج می‌برم یا در پایین ترین حالت انرژی قرار دارم و به خوبی قادر به تصمیم گیری و انتخاب نیستم و امید از زندگی و لحظاتم رخت می بندد و دور می شود،
با واژه ها بازی می کنم.
دوستی دارم که پیش از آنکه کلامی بگویم، وقتی این حال مرا می بیند می گوید “بازی کنیم؟ “
و «کلمه بازی» که یادگار دوران کودکی خیلی از ما آدم هاست، بستری برای آرامش برایم فراهم می‌کند.
معمولاً شفاهی بازی می‌کنیم ولی این بار دوست داشتم بنویسم و حتی توان صحبت کردن نداشتم.
نتیجه این بود که بعد از حدود یک ربع بازی کردن، آرامش از دست رفته ام تا حد زیادی بازگشت.

علاوه بر اینکه بازی با کلمات برای من، راهی برای بازیافتن آرامش در این همزیستی اجبارانه با دنیای مدرن و صنعتی ست، این امکان را برایم ایجاد می‌کند که به واژه ها بطور دقیق تر فکر کنم. حتی به مترادف ها و ریشه هایشان. و گاه تلاش کنم لغاتی بکار ببرم که مدت هاست در دایره واژگانم منفعل باقی مانده و خاک می‌خورد.

پیشنهادم این است، هر از گاهی امتحانش کنید و اگر دوست داشتید برایم از تجربه تان بنویسید.

 

چند تصویر از بازی امروز را اینجا برای خودم نگه می دارم: ( به ترتیب نیست)

photo 2018-04-02 20-47-04 photo 2018-04-02 20-47-26 photo 2018-04-02 20-47-18 photo 2018-04-02 20-47-13 photo 2018-04-02 20-47-35
۱ نظر
15
فیس بوک توییتر گوگل ‌پلاس پینترست لینکدین
نوشته قبلی
ماجرای عجیب سگی در شب – مارک هادون
نوشته بعدی
دوست دارم «خودم» را زندگی کنم …

لغو ارسال نظر لغو پاسخ

مطالبی که ممکن است دوست داشته باشید.

دقیقاً الان وقتشه !

۱۲ اردیبهشت ۱۳۹۶

عواطف و احساسات ما

۲۹ تیر ۱۳۹۷

قضاوت، نوعی خودافشایی ست.

۳۱ فروردین ۱۳۹۶

زندگی‌های ما داستان و خاطراتمان ساختگی هستند

۲۹ آذر ۱۳۹۸

فلو شدن – نهایت رضایت و شادی

۱۴ فروردین ۱۳۹۹

توسعۀ شخصی ، تا چه حد شخصی ست...

۲۷ شهریور ۱۳۹۵

احساس خشم نسبت به پدر و مادر

۲۱ اسفند ۱۳۹۶

هنر همدلی کردن

۳ اردیبهشت ۱۳۹۶

عشق چیست ؟ ( قسمت دوم )

۱۲ آذر ۱۳۹۵

چگونه می توان تمرکز را کسب و آن...

۱۲ شهریور ۱۳۹۶

دسته بندی

  • تفکر (۲۵)
  • جهان دیجیتال (۲۰)
  • خودکاوی (۴۵)
  • فلسفه‌بافی (۲۴)
  • کافه کتاب (۶۱)
  • گفتگوها (۲)
  • مغز (۵)
  • یادداشت‌ها (۱۴۷)
    • نامه به هامون (۱۳)

آخرین نوشته ها

  • ذهن داستان‌گو و مغز خطاساز ما، واقعیت‌های دنیا را چگونه تحلیل می‌کند؟
  • همزاد
  • آسمان تو چه رنگ است امروز؟
  • پشت پرده ریاکاری – دن اریلی
  • آواز غم
  • Mindset (مدل ذهنی) – کارل دوئک
  • جهنم ما دیگران‌اند…
  • پارادوکس زمان – فیلیپ زیمباردو
  • کم‌ترین تحریری از یک آرزو این است…
  • متفکر نقاد چه ویژگی هایی دارد؟ (۷)- اطمینان به عقل

دیدگاه ها

  • شهلا صفائی در شبکه های اجتماعی و فاشیسم مدرن
  • شهلا صفائی در اصیل بودن خوب است یا نه؟
  • شهلا صفائی در آسمان تو چه رنگ است امروز؟
  • شهلا صفائی در Mindset (مدل ذهنی) – کارل دوئک
  • شهلا صفائی در ذهن داستان‌گو و مغز خطاساز ما، واقعیت‌های دنیا را چگونه تحلیل می‌کند؟
  • فاطمه در ذهن داستان‌گو و مغز خطاساز ما، واقعیت‌های دنیا را چگونه تحلیل می‌کند؟
  • شهلا صفائی در در ستایش تنهایی
  • تفکر نقادانه و خلاقانه | کوچ - شهلا صفائی در استعداد ذاتی چقدر مهمه توی رشد ما آدما؟
  • علی یکانی در Mindset (مدل ذهنی) – کارل دوئک
  • هم‌سکوت در در ستایش تنهایی

RSS وبلاگ روانشناسی اجتماعی

  • خانه
  • کافه کتاب
  • وبلاگ روانشناسی اجتماعی
  • تماس با من

@2017 - تمام حقوق این سایت، متعلق به شهلا صفائی می باشد.