زندگی یک بازی است ؛
بازی ای که ابتدا شرایطش را برایمان مهیا ساخته و ما را به آن فرامی خوانند .
شرایطی تغییر ناپذیر و اجباری مثل محل تولد و فرهنگ ؛ فقر و یا غنا؛ والدین و سطح خانوادگی ؛ هوش و استعداد و …
و حالا نوبت ماست که با تمام دارایی مان بهترین بازی را به نمایش بگذاریم .
از اینجا به بعد دیگر اجباری در کار نیست ؛
میتوانی در بازی برنده باشی یا بازنده .
اگر “برنده بودن ” ویژگی شخصیتی تو باشد
مطمئن باش در هربازی و با هر شرایطی راهی برای بُرد می یابی ؛
ولی اگر با باخت خو گرفته باشی و خود را بازنده بدانی و
“بازنده بودن” ویژگی رفتاری و شخصیتی تو باشد،
با بهترین شرایط نیز خواهی باخت، چون بازی کردن را بلد نیستی .
.
یادمان باشد
باختن با بازنده بودن فرق دارد
چنانچه بُرد با برنده بودن متفاوت است .
اولی ، یک اتفاق است ( باخت و بُرد )
دومی ، ویژگی رفتاری توست . ( بازنده بودن و برنده بودن )
.
.
پی نوشت :
چهارده ماه از زمانی که این عکس را گرفتم می گذرد
و چقدر عکس ها زنده اند ،
وقتی صدای تو را در گوشم منعکس می کنند .
حتی می توانم برایت بگویم از چه حرف می زدیم !
۲ نظر
عالی بود شهلا درسته حرفت فرقه بین بردن و برنده بودن کلی امید دادی بهم خیلی چیزا رو فراموش کرده بودم دوباره یاداوری شد…
پی نوشت: اصلا پارکی که یک ساحل داشته باشه کنارش تیکه ای از بهشت به حساب میاد?
حامد جان ممنونم که اینجا هم منو همراهی میکنی دوست من وخوشحالم که خوندن این پست ، حس خوبی بهت داد .
راستی بشدت هوشت رو ستایش میکنم :))