کوچ – شهلا صفائی
  • خانه
  • کوچ | فهرست
    • گفتگوها
    • تفکر  نقادانه
    • جهان دیجیتال
    • روانشناسی اجتماعی
    • یادداشت‌ها
    • نامه‌ها
  • کافه کتاب
  • تماس با من

کوچ – شهلا صفائی

آن‌چـه می‌خوانَـم و می‌آمـوزَم

  • خانه
  • کوچ | فهرست
    • گفتگوها
    • تفکر  نقادانه
    • جهان دیجیتال
    • روانشناسی اجتماعی
    • یادداشت‌ها
    • نامه‌ها
  • کافه کتاب
  • تماس با من
یادداشت‌ها

دردها همچون شادی ها ناپایدارند.

7 بهمن 1395
دردها همچون شادی ها ناپایدارند.

باور دارم، تنها راه رهایی از درد و رنج ، “تجربه” ی آن است.
مادامی که در صدد “انکار” بر می آییم، دردی به مراتب بدتر را به جسم و جان خود وارد می کنیم.

کسانی که زندگی کردند ( نه آنانکه تنها زنده بودند ) به خوبی می دانند وقتی درد و غمی سخت تر به سراغمان می آید، آن قبلی ها رنگ می بازند.

حالا قسمت تلخ ماجرا از آن جا آغاز میشود که ما برای فرار از موقعیت دردناک فعلی، درد دیگری را انتخاب میکنیم؛ غافل از اینکه بدانیم این راه حل نیست و فقط تسکینی موقت است.
هنوز در کشمکش یک طلاق عاطفی هستیم، ولی به رابطه ی جدیدی پناه می بریم تا آن قبلی را فراموش کنیم و در دراز مدت، رنجی به لیست رنج هایمان اضافه میکنیم؛

چرا که فرار از تجربه نکردن درد و رنج، به مراتب رنج بیشتری ایجاد می کند و شاید به ظاهر و موقتاً کارساز باشد ولی اگر بدانیم خود را در چه مخمصه ی بزرگتری می اندازیم هرگز از حوالی اش هم عبور نمی کنیم.

بارها گفته ام برخی تصمیمات مقطعی مثل از چاله به چاه افتادن است.
به جایی میرسیم که تمام بدنمان درد می کند از تمام دردهایی که از آن فرار کردیم تا مبادا حسش کنیم؛

خواه خشم باشد خواه گناه، خواه عشق.

.
بعد از شب های طولانی طوفان و تگرگ، آسمانی صاف و پرستاره را شاهد خواهیم بود به شرطی که تلاش نکنیم مُسکنی مقطعی برای رنج هایمان بیابیم و بدانیم دردها هم همچون شادی ها ناپایدارند.

.

با رنج هایتان روبرو شوید،
دردهایتان را زندگی کنید و سپس آن را جا بگذارید و عبور کنید .

 

۲ نظر
1
فیس بوک توییتر گوگل ‌پلاس پینترست لینکدین
نوشته قبلی
ما تربیت نشدیم.
نوشته بعدی
ببخش که ما انقدر زیادی بدیم…

۲ نظر

Fateme.hardani ۱۰ بهمن ۱۳۹۵ - ۱:۴۰ ق٫ظ

شهلا جان سلام؛
امشب بعد از مدتها فرصت شد به کوچ که عنوان خیلی زیبایی هم داره سر بزنم. امیدوارم این خونه با فضا و محتوای مفید و دلنشینش کمک کنه تا دردهامون رو زودتر زندگی کنیم و رد بشیم. میدونم که کوچ به زودی سهمی از حال خوب من و خیلی‌های دیگه خواهد داشت.

پاسخ
شهلا صفائی ۱۰ بهمن ۱۳۹۵ - ۹:۳۲ ق٫ظ

فاطمه خوشحالم که کوچ حس خوبی بهت داده، قطعا با وجود دوستانی چون تو، این حس برای من هم ماندگارتر خواهد بود. ?

پاسخ

لغو ارسال نظر لغو پاسخ

مطالبی که ممکن است دوست داشته باشید.

قصه ی من و مزرعه م

3 بهمن 1395

توجه من کجاها خرج می‌شه؟

8 فروردین 1399

جسارت عاشقی

25 اسفند 1395

مرز میان دقت و توجه ، چندان هم...

5 مرداد 1397

الان نه؛ بعداً !

4 اردیبهشت 1396

درباره ی تغییر و بالا بردن استانداردها

8 آبان 1398

باخت و بُرد، یا بازنده بودن و برنده...

22 دی 1395

می خواهم شمعی روشن کنم…

12 فروردین 1396

من خودم جهانم را خلق می کنم.

13 اسفند 1395

خانه ی فرهنگ و هنر “واژه”

15 بهمن 1395

دسته بندی

  • تفکر  نقادانه (۲۴)
  • جهان دیجیتال (۲۰)
  • روانشناسی اجتماعی (۱۸)
  • فیلم (۵)
  • کافه کتاب (۷۰)
  • گفتگوها (۳)
  • یادداشت‌ها (۲۰۸)
    • نامه‌ها (۱۴)

آخرین نوشته ها

  • هر آغازی فقط ادامه‌ای‌ست…
  • شبه‌حقیقت: تناسبی بین شواهد و تصورات
  • همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • بگذار برخیزد مردمِ بی‌لبخند
  • هنر در عصر ظلمت
  • نامهٔ روبر دسنوس به یوکی (۱۹۴۴)
  • سفرها قابله‌ی افکارند…
  • پناه بر خیال
  • سه هزار و پانصد قدم- احوالات
  • میعاد در لجن

دیدگاه ها

  • شهلا صفائی در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • سعيد مولايي در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • صادق در شبه‌حقیقت: تناسبی بین شواهد و تصورات
  • ابی در شبه‌حقیقت: تناسبی بین شواهد و تصورات
  • شبه‌حقیقت: تناسبی بین شواهد و تصورات | کوچ - شهلا صفائی در با این‌همه، چه بلند چه بالا پرواز می‌کنی!
  • شهلا صفائی در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • سعيد مولايي در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • شهلا صفائی در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • سمیه در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • ابی در هنر در عصر ظلمت

RSS وبلاگ روانشناسی اجتماعی

  • خانه
  • کافه کتاب
  • وبلاگ روانشناسی اجتماعی
  • تماس با من

@2017 - تمام حقوق این سایت، متعلق به شهلا صفائی می باشد.