کوچ – شهلا صفائی
  • خانه
  • کوچ | فهرست
    • گفتگوها
    • تفکر  نقادانه
    • جهان دیجیتال
    • روانشناسی اجتماعی
    • یادداشت‌ها
    • نامه‌ها
  • کافه کتاب
  • تماس با من

کوچ – شهلا صفائی

آن‌چـه می‌خوانَـم و می‌آمـوزَم

  • خانه
  • کوچ | فهرست
    • گفتگوها
    • تفکر  نقادانه
    • جهان دیجیتال
    • روانشناسی اجتماعی
    • یادداشت‌ها
    • نامه‌ها
  • کافه کتاب
  • تماس با من
یادداشت‌ها

مُردن به دستِ بایدها

26 آبان 1395
مُردن به دستِ بایدها

.
هرچقدر هم از یکنواختی و تکرار فرار کنی ،
روزهایی در زندگی هستند که روزمرگی ،
تو را به حس رخوت دچار می کند و ذره ذره پژمرده شدن و مرگ تدریجی ات را به نظاره می نشینی .
اگر این حس برای مدت مدیدی به طول بیانجامد ممکن است مرگ حقیقی را به این اندک اندک فرسوده شدنِ روح ترجیح دهی
چرا که از مواجه شدن با ضعف ها و ترس هایت بیزاری .
در چنین مواقعی بهتر است بدانیم و بپذیریم
که مرگ و زندگی متضاد یکدیگر نیستند ؛ .دو نیمه ی تکامل دهنده ی یک بینش واحدند .
باید بپذیریم برخی چیزها باید بمیرند تا فرصت رشد و زندگی و شکوفایی به ما بدهند .
یادمان باشد تا زمانیکه بخواهیم چیزی را با چنگ و دندان و اصرار حفظ کنیم ، مرگ با سرعت بیشتری ما را تعقیب خواهد کرد .
باید بپذیریم برای تکامل روح ، عبور از فراز و نشیب های زندگی لازم است .
به طور مثال ، همیشه یک رابطه را نمی توان در بهترین حالت خود نگه داشت .
جاری باشیم و پذیرای تغییر ؛ تا فرصت رشد را به عشق و ارتباط از هرجنسی بدهیم و شجاعت و قدرت روبرو شدن با اتفاقات را بدست آوریم .
وگرنه پافشاری برای در اوج ماندن ،
مرگ سریع رابطه را بدنبال می آورد .

” اگر لازم بود گریه کن و برای لحظاتی از غم و .
غصه های وجودت میزبانی کن ؛
ولی پس از آن برخیز و زندگی کن .
با خودت شرط ببند که به ماندن عادت نکنی و مدام در حرکت باشی . ” .

پی نوشت :
در این فرصت باقی مانده ، تصمیم داری به دستِ چرایی و بایدها و نبایدهای خودساخته ات پژمرده شوی
یا برمی خیزی و بهترین کاری را که می توانی انجام خواهی داد ؟ .

 

۱ نظر
0
فیس بوک توییتر گوگل ‌پلاس پینترست لینکدین
نوشته قبلی
من گم شده بودم …
نوشته بعدی
ازدواج یا خودکشی ؟

۱ نظر

احسان میرزائی ۲۶ آبان ۱۳۹۵ - ۱۰:۱۷ ب٫ظ

بر می خیزیم و کاری که میتوانیم را ، انجام خواهیم داد.

ممنونم ازت بخاطر این پست تکان دهنده ات.
سپاسگزارم شهلای عزیز.?

پاسخ

لغو ارسال نظر لغو پاسخ

مطالبی که ممکن است دوست داشته باشید.

تولید غیرارادی خاطرات ساختگی توسط مغز

19 بهمن 1401

اگر اندکی پایین‌تر بود آسمان…

17 اسفند 1401

تکرار بی امانِ رفتن و هرگز نرسیدن

6 اسفند 1395

می خواهم شمعی روشن کنم…

12 فروردین 1396

همزاد

17 آذر 1399

ایکیگای شما در زندگی چیست؟

1 مرداد 1398

قضاوت، نوعی خودافشایی ست.

31 فروردین 1396

آدمی چاره ای جز امید ندارد

1 اسفند 1398

گرگ‌ها و سگ‌ها

16 فروردین 1399

ازدواج یا خودکشی ؟

7 آذر 1395

دسته بندی

  • تفکر  نقادانه (۲۴)
  • جهان دیجیتال (۲۰)
  • روانشناسی اجتماعی (۱۸)
  • فیلم (۵)
  • کافه کتاب (۷۰)
  • گفتگوها (۳)
  • یادداشت‌ها (۲۱۳)
    • نامه‌ها (۱۴)

آخرین نوشته ها

  • حال در معنادهی به گذشته مؤثر است.
  • اگر اندکی پایین‌تر بود آسمان…
  • علاج یأس با فهم درمیانگی
  • مسافر
  • تولید غیرارادی خاطرات ساختگی توسط مغز
  • هر آغازی فقط ادامه‌ای‌ست…
  • شبه‌حقیقت: تناسبی بین شواهد و تصورات
  • همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • بگذار برخیزد مردمِ بی‌لبخند
  • هنر در عصر ظلمت

دیدگاه ها

  • شهلا صفائی در حال در معنادهی به گذشته مؤثر است.
  • صادق در حال در معنادهی به گذشته مؤثر است.
  • شهلا صفائی در حال در معنادهی به گذشته مؤثر است.
  • دامون در حال در معنادهی به گذشته مؤثر است.
  • شهلا صفائی در علاج یأس با فهم درمیانگی
  • ابی در علاج یأس با فهم درمیانگی
  • شهلا صفائی در علاج یأس با فهم درمیانگی
  • صادق در علاج یأس با فهم درمیانگی
  • ابی در مسافر
  • صادق در مسافر

RSS وبلاگ روانشناسی اجتماعی

  • خانه
  • کافه کتاب
  • وبلاگ روانشناسی اجتماعی
  • تماس با من

@2017 - تمام حقوق این سایت، متعلق به شهلا صفائی می باشد.