شبم از بی‌ستارگی، شب گور
در دلم گرمی ستاره‌ی دور
در دلم گرمی ستاره‌ی دور
آذرخشم گهی نشانه گرفت
گه تگرگم به تازیانه گرفت
گه تگرگم به تازیانه گرفت
بر سرم آشیانه بست کلاغ
آسمان تیره گشت چون پر زاغ
آسمان تیره گشت چون پر زاغ
مرغ شب‌خوان که با دلم می‌خواند
رفت و این آشیانه خالی ماند
رفت و این آشیانه خالی ماند
آهوان گم شدند در شب دشت
آه از آن رفتگان بی‌برگشت…
آه از آن رفتگان بی‌برگشت…
.
.
این شعر، بریده‌ای از شعر سماع سوختن اثر جاودان هوشنگ ابتهاج است.
یک دقیقه از آن را با صدای استاد بشنوید..
.
.
پی‌نوشت: هفته گذشته، شعر ارغوان ابتهاج را باهم خواندیم.(+)
۶ نظر
امیدوارم همیشه و همیشه و همیشه زندگی سر سازگاری و روی خندان براتون هدیه داشته باشه
ممنونم علیرضا جان 🌻
تا تو با منی زمانه با من است
بخت و کام جاودانه با من است
تو بهار دلکشی و من چو باغ
شر و شوق صد جوانه با من است
یاد دلنشینت ای امید جان
هر کجا روم روانه با من است
ناز نوشخند صبح اگر توراست
شور گریه‌ی شبانه با من است
مرسی از این انتخاب خوب 🌻😊
کنده پیر آتش اندیشم
آرزومند آتش خویشم
بیت بی‌نظیریه و پایان فوق‌العاده‌ای برای شعر سماع سوختن رقم زد…
ممنونم از شما 🌻