کوچ – شهلا صفائی
  • خانه
  • کوچ | فهرست یادداشت‌ها
    • گفتگوها
    • تفکر
    • جهان دیجیتال
    • مغز
    • فلسفه‌بافی
    • خودکاوی
    • گاه‌نوشت‌ها
    • نامه به هامون
  • کافه کتاب
  • تماس با من

کوچ – شهلا صفائی

آن‌چـه می‌خوانَـم وَ می‌آمـوزَم

  • خانه
  • کوچ | فهرست یادداشت‌ها
    • گفتگوها
    • تفکر
    • جهان دیجیتال
    • مغز
    • فلسفه‌بافی
    • خودکاوی
    • گاه‌نوشت‌ها
    • نامه به هامون
  • کافه کتاب
  • تماس با من
یادداشت‌ها

زانکه دیوانه همان بِه که بُود اندر بند

۲۳ اسفند ۱۳۹۵
زانکه دیوانه همان بِه که بُود اندر بند

گاهی دلتنگ روزهایی می شوم که
فارغ از هیاهوی دنیا،
دل میدادم به عاشقیِ گل ها و درختان باغچه و
غرق در بازی رنگ ها و عطرها،
به بازیگوشی پروانه ها چشم می دوختم و
بازهم در یک قاب دیگر، با ژست هایی مصنوعی که امروزه به راحتی اسم آن را “رودربایستی با خود ” می نامم
جای میگرفتم .
عکسی که هرسال تکرار می شد و آدم های ثابتی داشت با لباس های مختلف.
حتی ژست آدم ها هم در طول سالیان مختلف
عوض نمی شد این را به خوبی فهمیده بودم.
آدم هایی که حالا چندسال است در این قاب تکراری،
جایشان خالیست ولی ردپایشان هنوز هم،
زیر درخت یاس همیشگی به چشم می خورد.
دیگر نه عکسی هست و نه ثبت لحظه ای،
آنچه از ما باقی ماند
جهانی بود که روزی گمان می کردیم
اگر نباشیم
تار و پودش بهم می ریزد!

 

پی نوشت: عکس را یک صبح بهاری جلوی اتاقم گرفتم. عنوان پست هم، حاصل تفأل من به حضرت حافظ بود که دوستی دیرینه ای با یکدیگر داریم:)

 

۰ نظر
0
فیس بوک توییتر گوگل ‌پلاس پینترست لینکدین
نوشته قبلی
به لذت همین لحظه_ برای شیوا
نوشته بعدی
جسارت عاشقی

لغو ارسال نظر لغو پاسخ

مطالبی که ممکن است دوست داشته باشید.

در بابِ اهمیت آموزش (۴)

۱۲ تیر ۱۳۹۶

دنیای بعد از تو

۴ شهریور ۱۳۹۶

لرزیدن به وقت مرداد (ماجراجویی ۱_ روستای خفر)

۲۰ شهریور ۱۳۹۵

من از نزدیک بودن های دور می ترسم.

۲۶ بهمن ۱۳۹۵

تعهد به خود یا خودفروشی ؟

۲۹ خرداد ۱۳۹۵

باز هم بهار را به من هدیه دادی

۲۹ اسفند ۱۳۹۵

و‌من آن روز را انتظار می‌کشم…

۱۵ اسفند ۱۳۹۶

ما را به سخت‌جانی خود،‌ این گمان نبود!

۱۶ دی ۱۳۹۸

همزاد

۱۷ آذر ۱۳۹۹

به بهانه ی زادروزت

۱۱ مرداد ۱۳۹۶

دسته بندی

  • تفکر (۲۵)
  • جهان دیجیتال (۲۰)
  • خودکاوی (۴۵)
  • فلسفه‌بافی (۲۴)
  • کافه کتاب (۶۱)
  • گفتگوها (۲)
  • مغز (۵)
  • یادداشت‌ها (۱۴۷)
    • نامه به هامون (۱۳)

آخرین نوشته ها

  • ذهن داستان‌گو و مغز خطاساز ما، واقعیت‌های دنیا را چگونه تحلیل می‌کند؟
  • همزاد
  • آسمان تو چه رنگ است امروز؟
  • پشت پرده ریاکاری – دن اریلی
  • آواز غم
  • Mindset (مدل ذهنی) – کارل دوئک
  • جهنم ما دیگران‌اند…
  • پارادوکس زمان – فیلیپ زیمباردو
  • کم‌ترین تحریری از یک آرزو این است…
  • متفکر نقاد چه ویژگی هایی دارد؟ (۷)- اطمینان به عقل

دیدگاه ها

  • شهلا صفائی در شبکه های اجتماعی و فاشیسم مدرن
  • شهلا صفائی در اصیل بودن خوب است یا نه؟
  • شهلا صفائی در آسمان تو چه رنگ است امروز؟
  • شهلا صفائی در Mindset (مدل ذهنی) – کارل دوئک
  • شهلا صفائی در ذهن داستان‌گو و مغز خطاساز ما، واقعیت‌های دنیا را چگونه تحلیل می‌کند؟
  • فاطمه در ذهن داستان‌گو و مغز خطاساز ما، واقعیت‌های دنیا را چگونه تحلیل می‌کند؟
  • شهلا صفائی در در ستایش تنهایی
  • تفکر نقادانه و خلاقانه | کوچ - شهلا صفائی در استعداد ذاتی چقدر مهمه توی رشد ما آدما؟
  • علی یکانی در Mindset (مدل ذهنی) – کارل دوئک
  • هم‌سکوت در در ستایش تنهایی

RSS وبلاگ روانشناسی اجتماعی

  • خانه
  • کافه کتاب
  • وبلاگ روانشناسی اجتماعی
  • تماس با من

@2017 - تمام حقوق این سایت، متعلق به شهلا صفائی می باشد.