اگر اندکی پایین‌تر بود آسمان
مثل دیگر شاعران
آرزو نمی‌کردم که چیزی بر آن بنویسم
می‌بریدم و
پیش‌بند پرنده‌هایش می‌کردم.
اگر این رودها ادامه نمی‌یافتند
به خیالشان ته دنیا را ببینند
بر ساحل نمی‌نشستم
(مثل پرنده‌ها، قایق‌ها)
و به شور ابد
نمی‌اندیشیدم،
تقطیرش می‌کردم
در قلمم می‌ریختم.
اگر این ماه
آن‌قدر جدی نبود
که طی هزاران سال
حتا یک قدم به سمت خانۀ من برندارد
بر می‌داشتم و
صافش می‌کردم روی میز
می‌نوشتم: چه ارزش دارد زندگی
که این همه چیز داشته باشی و بگذاری بمیری.
حیف
هیچ‌کدام‌شان مال ما نیست
و چه قدر دوستت دارم زندگی!
که همین فرصت کوتاه را، به علاوۀ او
به من هدیه کردی.
توصیه می‌کنم حتما با صدای خود شاعر بشنوید. (فیل را قبلش روشن کنید).