کوچ – شهلا صفائی
  • خانه
  • کوچ | فهرست
    • گفتگوها
    • تفکر  نقادانه
    • جهان دیجیتال
    • روانشناسی اجتماعی
    • یادداشت‌ها
    • نامه‌ها
  • کافه کتاب
  • تماس با من

کوچ – شهلا صفائی

آن‌چـه می‌خوانَـم و می‌آمـوزَم

  • خانه
  • کوچ | فهرست
    • گفتگوها
    • تفکر  نقادانه
    • جهان دیجیتال
    • روانشناسی اجتماعی
    • یادداشت‌ها
    • نامه‌ها
  • کافه کتاب
  • تماس با من
یادداشت‌ها

کوچ تو،اوج ریاضتم بود…

5 بهمن 1395
کوچ تو،اوج ریاضتم بود…

روزهای طولانی ست نمی دانم چه می گویم؛

و آنگاه که می گویم صدای خود را نمی شنوم…

خیره در چشمان تو آنطرف میز،

و لب هایی که آرام آرام تکان می خورند؛

و صدای نامفهومی که در سرم می پیچد و

مرا به خود نمی آورد.

کجایی که اینگونه تو را میان خواب هایم جستجو می کنم؟

کجایی که بیداری ام کابوس زندگی ست؟

این حواس پرتی ها تا سال هزار و سیصد و تو،

ادامه خواهند داشت.

تلاش نکن،

من پیش از تو به تمام این درها کوبیده ام برای فراموشی؛

ولی هیچکدام باز نشد.

چون قرار گذاشته بودیم هیچگاه باز نشود.

و امروز دخیل بستن و

حتی در گوشه ای ریاضت کشیدن هم،

به کار نمی آید.

شبیه لبخندِ زخمی کهنه است که با خراش ناخن

دوباره خون از زیرش می جوشد و

تو را به عمق روزهای خوب و بدت پرت می کند.

تا کی اَدای زندگان را درآوریم آنگاه که بیرحمانه

واژه ها در دهانت دشنامی شدند به قلب خسته و زخم خورده ام؟

و من امروز به تمام افسانه ها و حماسه های ابلهانه ام خندیدم…

به تمام اوقاتی که حسرت ها و آرزوهایم

هم قدِ تن پوش آن پیرزن دوره گرد شده بود.

دستی به موهایم می کشم و آینه به انکار چشمانم،

ریشخندی دردآلود می زند.

می خندم، به تمام روزهایی که گذشت،

به تمام موهایی که یکباره روی شانه و شقیقه هایم را سپید کرد.

به تمام هیاهوی گنجشکانِ سر صبح و

زوزه های بیقراری گرگ ها در آغاز شب.

در دلم تمام یقین ها مُردند.

و چه جشن اندوهباری شده این ملغمه ی عین شین و قاف

میان تردیدِ سکوت هایم.

کلماتم چه سرگردانند امروز؛

میان دلی که بندش پاره شد به خط گریه …

 

شبیه ایستگاهی متروکم که میدانم بعد از چهل سال هم،

نه تو از آن می گذری و نه قطاری و تمام فصل ها، بارانی ست..

و منی که حنجره ام یخ زده و صدایی از آن تا ابد،

شنیده نخواهد شد.

 

۰ نظر
0
فیس بوک توییتر گوگل ‌پلاس پینترست لینکدین
نوشته قبلی
در لباسِ مدرنیزاسیون
نوشته بعدی
ما تربیت نشدیم.

لغو ارسال نظر لغو پاسخ

مطالبی که ممکن است دوست داشته باشید.

چگونه می توان تمرکز را کسب و آن...

8 شهریور 1396

جسارت عاشقی

25 اسفند 1395

فلو شدن – نهایت رضایت و شادی

14 فروردین 1399

ما تربیت نشدیم.

6 بهمن 1395

کفر و ایمان چه به هم نزدیک است…

22 آبان 1400

پناه بر خیال

19 دی 1401

میوهٔ ممنوعه

29 خرداد 1397

کم خوابی و تصمیمات غیراخلاقی

4 فروردین 1397

ارتباط اندازه مغز اجتماعی با گروه‌های اجتماعی و...

27 فروردین 1399

چیزی به اسم “رهایی”

11 بهمن 1395

دسته بندی

  • تفکر  نقادانه (۲۴)
  • جهان دیجیتال (۲۰)
  • روانشناسی اجتماعی (۱۸)
  • فیلم (۵)
  • کافه کتاب (۷۱)
  • گفتگوها (۳)
  • یادداشت‌ها (۲۱۵)
    • نامه‌ها (۱۴)

آخرین نوشته ها

  • هوای قریه بارانی‌ست
  • جایی کوچک میان نخواستن زندگی و نخواستن مرگ
  • فاعلیت زیستن ـ نامه‌هایی در ستایش زندگی
  • حال در معنادهی به گذشته مؤثر است.
  • اگر اندکی پایین‌تر بود آسمان…
  • علاج یأس با فهم درمیانگی
  • مسافر
  • تولید غیرارادی خاطرات ساختگی توسط مغز
  • هر آغازی فقط ادامه‌ای‌ست…
  • شبه‌حقیقت: تناسبی بین شواهد و تصورات

دیدگاه ها

  • شهلا صفائی در علاج یأس با فهم درمیانگی
  • سهیل در علاج یأس با فهم درمیانگی
  • شهلا صفائی در هوای قریه بارانی‌ست
  • ابی در هوای قریه بارانی‌ست
  • سمیه در هوای قریه بارانی‌ست
  • هوای قریه بارانی‌ست | کوچ - شهلا صفائی در با چتر شکسته در باران – احمدرضا احمدی
  • محمد رضا در جایی کوچک میان نخواستن زندگی و نخواستن مرگ
  • دامون در جایی کوچک میان نخواستن زندگی و نخواستن مرگ
  • صادق در جایی کوچک میان نخواستن زندگی و نخواستن مرگ
  • جایی کوچک میان نخواستن زندگی و نخواستن مرگ | کوچ - شهلا صفائی در فاعلیت زیستن ـ نامه‌هایی در ستایش زندگی

RSS وبلاگ روانشناسی اجتماعی

  • خانه
  • کافه کتاب
  • وبلاگ روانشناسی اجتماعی
  • تماس با من

@2017 - تمام حقوق این سایت، متعلق به شهلا صفائی می باشد.