مثل خون در رگ های من_ احمد شاملو

.

یکی از دلنشین ترین کتاب هایی که خواندم مجموعه نامه های احمد شاملو به آیداست .

نامه ها، مربوط به سال های چهل و پنجاه است ولی پانزده سال بعد از مرگ شاملو ، همسرش آیدا اجازه ی انتشارش را می دهد .

وقتی می خواندمش بهت زده بودم که چگونه عشق طراوت و تازگی اش را در تمامی اعصار حفظ می کند ؛

گاهی فکر می کردم من آیدا هستم و گاه خودم را احمد می دیدم …

و این عاشق و معشوق وجودم ، خط به خط و کلمه به کلمه با خاطراتش عشقبازی ناتمامی را آغاز کرده بود .

شاملو چه زیبا عاشقی می کند و چه بی پروا . ردپای آیدا را در بسیاری از اشعارش می توان دید ..

.

تو کجایی ؟ 

در گستره ی بی مرز این جهان تو کجایی ؟

من در دورترین جای جهان ایستاده ام 

کنار تو …

.

عشق هرگز در گذر زمان رنگ نمی بازد و چه زیباست که عشق را زندگی کنیم و زندگی را با عشق به پایان ببریم.

چرا که بعد از ما ، بذر عشق همچنان در دل عشاق بسیاری جوانه خواهد زد و گویی ما هربار،تازه تر از قبل ، شور و هیجان و دلبستگی را زندگی خواهیم کرد .

افسوس می خورم به حال آنانکه پایشان را به زندگی مشترکی خالی از عشق و مملو از عادت و تعهدهای کاغذی زنجیر می کنند و هیچ چیز برایشان این خلاء عاطفی را پر نخواهد کرد .

زندگی بدون عشق و شور و هیجان و دیوانگی ممکن نیست و ای کاش خود را فریب ندهیم و دوست داشتن و وابستگی و عادت را بجای عشق جا نزنیم .

هرچقدر بگویی دوست داشتن مقدس تر است روزی به حرف من خواهی رسید که دوست داشتن ، پایان دارد و دلزدگی .

ولی هرچقدر مشامت را از عشق پر کنی ، باز عاشق تر می شوی ..

و تقدس برای من دیوانگی و عصیان است نه روزمرگی و تکرار و عادت .

.

به قول احمد شاملو :

تو طلوع کردی و عشق باز آمد ، 

شعر شکوفه کرد و

کبوتر شادی بال زنان بازگشت ، 

تنهایی و خستگی بر خاک ریخت .

من با تو ام ، 

و آینه های خالی ، 

از تصویرهای مهر و امید سرشار می شوند .