کوچ – شهلا صفائی
  • خانه
  • کوچ | فهرست
    • گفتگوها
    • تفکر  نقادانه
    • جهان دیجیتال
    • روانشناسی اجتماعی
    • یادداشت‌ها
    • نامه‌ها
  • کافه کتاب
  • تماس با من

کوچ – شهلا صفائی

آن‌چـه می‌خوانَـم و می‌آمـوزَم

  • خانه
  • کوچ | فهرست
    • گفتگوها
    • تفکر  نقادانه
    • جهان دیجیتال
    • روانشناسی اجتماعی
    • یادداشت‌ها
    • نامه‌ها
  • کافه کتاب
  • تماس با من
کافه کتاب

شیب _ ست گادین

30 شهریور 1395
شیب _ ست گادین

کتاب شیب ست گادین را می‌توان  تأملاتی درباره‌ی هنر ادامه دادن و نیز تشخیص درست نقطه‌ی رها کردن دانست.

در واقع شیب به ما کمک می‌کند تا بفهمیم: چه زمانی باید مسیر شخصی یا شغلی‌مان را ادامه بدهیم و چه زمانی باید بیخیال شده و آن را رها کنیم.

 شاید موضوعِ quit ـ جا زدن یا رها کردن، در نگاه اول عجیب به‌نظر برسد؛ آن‌هم جایی که همواره به ما گفته‌اند پشتکارداشتن و ادامه دادن ما را به موفقیت می‌رساند؛

اما واقعیت این است که برنده‌ها هم جا می‌زنند. فقط آن‌ها بهتر از آدم‌های عادی می‌دانند که چه زمانی و کجا باید جا بزنند و کجا باید به مسیرشان ادامه دهند.

 

شیب - ست گادین

منحنی ۱: دره موفقیت یا شیب

مسیر موفقیت به هیچ عنوان هموار و ساده نیست. چرا؟ چون اگر قرار بود مسیر صاف و هموار باشد همه موفق بودند! و هنگامی که همه موفق و هم‌سطح باشند، مفهوم موفق بودن و برنده بودن (که با کمیابی گره خورده) از بین می‌ٰرود.

ابتدای مسیر موفقیت، اغلب جذاب و هیجان‌انگیز است. کم‌کم که پیش می‌رویم مسیر سخت‌تر از قبل می‌شود و دیگر به همواری ابتدای راه نیست؛ در واقع آن‌جاست که به شیب (دره) نزدیک شدیم. 

تقریبا هرکاری در زندگی که ارزش انجام دادن داشته باشد تحت کنترل شیب است. شیب، مسیر طولانی بین شروع کردن و تسلط یافتن است.

 

منحنی ۲: بن‌بست

بن‌بست وضعیتی است که کار می‌کنی و کار می‌کنی ، اما هیچ‌چیز تغییر نمی‌کند. نه حتی یک ذره بهتر می‌شود و نه یک ذره بدتر .

هیچ پیشرفتی اتفاق نمی‌افتد، استعداد ما با آن مسیر هم‌خوانی ندارد و ما داریم هزینه‌ای گزاف در این مسیر صرف می‌کنیم، برای چیزی که قرار نیست هیچ‌وقت بهتر شود. 

درک تفاوت دره‌ی موفقیت (شیب) و منحنی بن‌بست از مهم‌ترین نکات برای تصمیم در مورد ادامه دادن به مسیر و یا رها کردن آن است.

 

 

منحنی ۳: پرتگاه

پرتگاه،‌ وضعیتی است که نمی‌توانی از آن خارج شوی تا این‌که سقوط می‌کنی و همراه با آن همه چیز فرو می‌ریزد.

در واقع این‌جاست که بدترین سناریوی ممکن برای بسیاری از افراد اتفاق می‌افتد: معمولی بودن.

 معمولی بودن در یک کار، از مواجهه با واقعیت و کنار کشیدن از آن کار، خیلی راحت‌تر است. یکی از بدترین تفکرات ممکن در مسیر این است که فکر کنیم معمولی بودن هم آن‌چنان بد نیست و ما اگر بهترین توی دنیا نباشیم هم اتفاق خاصی نخواهد افتاد.

ما وقتی خودمان را با کارهایی مشغول می‌کنیم که در آن متوسطیم و جسارت ول کردن آن را نداریم شکست می‌خوریم.

 

 

بنابراین به‌طور خلاصه می‌توان گفت؛

وقتی آدم‌ها خودشان را در شیب می‌بینند ممکن است ۳ تا کار انجام دهند:


۱. جا بزنند.
۲. تصمیم بگیرند که ادامه‌ی مسیر را با انگیزه ادامه دهند.
۳. متوسط بودن را انتخاب کنند.

 

یادمان باشد،

این شیب است که باعث کمیابی می‌شود و کمیابی ارزش می‌آفریند.
بن‌بست کسل‌کننده است و پرتگاه هیجان‌انگیز است اما هیچ‌کدام ما را از شیب بیرون نمی‌آورند و نتیجه‌ی هردوی آنها شکست است.

 

ست گادین در این کتاب، از ما می‌خواهد در کارمان نه معمولی، که بهترین باشیم.

و چه کسانی می‌توانند به بهترین‌ها در جهان تبدیل شوند؟ به گفته‌ی او، کسانی که تمام دقت و انرژی و تلاششان را برای پشت سر گذاشتن شیب‌ی که در مسیرشان قرار داره صرف می‌کنند. او از ما می‌خواهد با اشتیاق به سمت شیب برویم و آن را همچون فرصت ببینیم.

۳ نظر
0
فیس بوک توییتر گوگل ‌پلاس پینترست لینکدین
نوشته قبلی
محمود دولت‌آبادی – هویت ادبیات ما
نوشته بعدی
مرز بین همدلی و همدردی کجاست ؟

۳ نظر

احسان میرزائی ۳۰ شهریور ۱۳۹۵ - ۶:۱۱ ق٫ظ

سلام . این نوشته منو به فکر فرو برد ، واقعا ازت ممنونم ، خیلی به موقع و در زمان مناسبی این مطلب رو منتشر کردی ، و من خیلی استفاده کردم ، و کاری که میخوام انجام بدم واسم روشن تر شده ، بازم ازت ممنونم و تشکر آخرم بابت این هست که کتابهای خوبی که میخونی رو با ما به اشتراک میگذاری ، ممنونم بابت این لطفی که نسبت بهمون داری.
موفق و همیشه شاد باشی شهلا جان.

پاسخ
علی علیزاده ۱۷ فروردین ۱۳۹۹ - ۰:۲۸ ق٫ظ

واقعا کتاب فوق العاده ای هستش شیب و تاثیر خیلی زیادی روی من گذاشته، این متن رو هم دوست داشتم اینقدر کتاب رو دوست داشتم که برداشت هایی که از این کتاب ست گادین شده رو هم دوست دارم؛ برداشت من از این کتاب رو هم میتونید از اینجا بخونید

پاسخ
شهلا صفائی ۱۸ فروردین ۱۳۹۹ - ۸:۳۴ ب٫ظ

ممنونم علی عزیز. من حرف‌های ست گودین رو بی‌نهایت دوست دارم. چه روزنوشته‌هاش و چه کتاب‌ها و پادکست‌هاش. با اشتیاق می‌خونمت 🙂

پاسخ

لغو ارسال نظر لغو پاسخ

مطالبی که ممکن است دوست داشته باشید.

در یک چشم بهم زدن – ملکوم گلدول

2 شهریور 1397

داستان من – مریلین مونرو

18 اسفند 1398

واحه‌ای در لحظه – داریوش شایگان

21 مرداد 1400

روانشناسی نفوذ – رابرت چالدینی

8 مرداد 1397

قوی سیاه – نسیم طالب

12 مرداد 1397

غزل برای گل آفتابگردان _ شفیعی کدکنی

21 خرداد 1395

باز هم بهار را به من هدیه دادی

29 اسفند 1395

شب‌های روشن – داستایفسکی

19 بهمن 1400

جنبه مثبت بی‌منطق بودن – دن اریلی

18 شهریور 1397

سکوت دریا – ورکور

18 مرداد 1401

دسته بندی

  • تفکر  نقادانه (۲۴)
  • جهان دیجیتال (۲۰)
  • روانشناسی اجتماعی (۱۸)
  • فیلم (۵)
  • کافه کتاب (۷۰)
  • گفتگوها (۳)
  • یادداشت‌ها (۲۰۸)
    • نامه‌ها (۱۴)

آخرین نوشته ها

  • هر آغازی فقط ادامه‌ای‌ست…
  • شبه‌حقیقت: تناسبی بین شواهد و تصورات
  • همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • بگذار برخیزد مردمِ بی‌لبخند
  • هنر در عصر ظلمت
  • نامهٔ روبر دسنوس به یوکی (۱۹۴۴)
  • سفرها قابله‌ی افکارند…
  • پناه بر خیال
  • سه هزار و پانصد قدم- احوالات
  • میعاد در لجن

دیدگاه ها

  • شهلا صفائی در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • سعيد مولايي در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • صادق در شبه‌حقیقت: تناسبی بین شواهد و تصورات
  • ابی در شبه‌حقیقت: تناسبی بین شواهد و تصورات
  • شبه‌حقیقت: تناسبی بین شواهد و تصورات | کوچ - شهلا صفائی در با این‌همه، چه بلند چه بالا پرواز می‌کنی!
  • شهلا صفائی در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • سعيد مولايي در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • شهلا صفائی در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • سمیه در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • ابی در هنر در عصر ظلمت

RSS وبلاگ روانشناسی اجتماعی

  • خانه
  • کافه کتاب
  • وبلاگ روانشناسی اجتماعی
  • تماس با من

@2017 - تمام حقوق این سایت، متعلق به شهلا صفائی می باشد.