کوچ – شهلا صفائی
  • خانه
  • کوچ | فهرست یادداشت‌ها
    • گفتگوها
    • تفکر
    • جهان دیجیتال
    • مغز
    • فلسفه‌بافی
    • خودکاوی
    • گاه‌نوشت‌ها
    • نامه به هامون
  • کافه کتاب
  • تماس با من

کوچ – شهلا صفائی

آن‌چـه می‌خوانَـم وَ می‌آمـوزَم

  • خانه
  • کوچ | فهرست یادداشت‌ها
    • گفتگوها
    • تفکر
    • جهان دیجیتال
    • مغز
    • فلسفه‌بافی
    • خودکاوی
    • گاه‌نوشت‌ها
    • نامه به هامون
  • کافه کتاب
  • تماس با من
یادداشت‌ها

در باب اهمیت آموزش (١)

۲ تیر ۱۳۹۶
در باب اهمیت آموزش (١)

ما امروز هرکدام به سهم خود، میتوانیم در ساختن جامعه ای نقش داشته باشیم که مردمش، نیاز نداشته باشند که دستان خود را در حال تضرع و التماس دراز کنند؛
این دست ها باید تبدیل به دستانی شوند که کار می کنند و با کار کردن، جهان خود را می سازند.

تا زمانی که اجازه دهیم عده ای با نقاب های دروغینِ نیکوکاری، سخاوتی کاذب را به نمایش بگذارند، نظم اجتماعی عادلانه برقرار نخواهد شد.

و هیچ کس جز همین مردم به ضرورتِ “آزادی” آگاه نیستند.

آزاد شدن از بندِ بخشش های مأیوس کننده.

آزاد شدن از استبداد کسانی که همیشه آنان را اینگونه سربزیر و مطیع میخواهد و از هشیاری شان می ترسد.

.
سهم من و تو برای آگاهی مردممان از مسیر آموزش میگذرد.

ولی نه آموزشی که خود را مالکِ بر حقِ مردم و اندیشه و تاریخ و آینده اش می داند و بصورت اجبار، اطاعتِ بی چون و چرا را به او دیکته و ترس از اختیار و انتخاب و تصمیم گیری را به او تحمیل می کند.

بلکه آموزشی که بر واقعیت استوار است ؛واقعیاتی که آدمی را به “تفکر نقادانه” وامیدارد و راه آزادی اش را هموار میکند.
آموزه هایی که پاسخگوی نیاز زندگی انسان و برآورنده ی خواسته های اوست.

 

۰ نظر
0
فیس بوک توییتر گوگل ‌پلاس پینترست لینکدین
نوشته قبلی
خوشبختی همینجاست؛ روی شانه ی تو!
نوشته بعدی
در بابِ اهمیت آموزش (٢)

لغو ارسال نظر لغو پاسخ

مطالبی که ممکن است دوست داشته باشید.

و‌من آن روز را انتظار می‌کشم…

۱۵ اسفند ۱۳۹۶

جسارت عاشقی

۲۵ اسفند ۱۳۹۵

اولسبلنگا و ماسال : خاطرهٔ ساعت ها فلو...

۸ اردیبهشت ۱۳۹۷

ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ

۳۰ مهر ۱۳۹۸

در خانه ‌ای قدیمی نشسته‌ام و…

۳۱ خرداد ۱۳۹۸

لرزیدن به وقت مرداد (ماجراجویی ۱_ روستای خفر)

۲۰ شهریور ۱۳۹۵

کرونا ویروس و زندان استنفورد

۲ فروردین ۱۳۹۹

قدم زدن های بی مقصد

۲۰ آذر ۱۳۹۵

روزی که فهمیدم وسواس فکری دارم

۷ آبان ۱۳۹۸

به بهانهٔ ۸مارس_روز جهانی زن

۱۷ اسفند ۱۳۹۶

دسته بندی

  • تفکر (۲۵)
  • جهان دیجیتال (۲۰)
  • خودکاوی (۴۵)
  • فلسفه‌بافی (۲۴)
  • کافه کتاب (۶۱)
  • گفتگوها (۲)
  • مغز (۵)
  • یادداشت‌ها (۱۴۷)
    • نامه به هامون (۱۳)

آخرین نوشته ها

  • ذهن داستان‌گو و مغز خطاساز ما، واقعیت‌های دنیا را چگونه تحلیل می‌کند؟
  • همزاد
  • آسمان تو چه رنگ است امروز؟
  • پشت پرده ریاکاری – دن اریلی
  • آواز غم
  • Mindset (مدل ذهنی) – کارل دوئک
  • جهنم ما دیگران‌اند…
  • پارادوکس زمان – فیلیپ زیمباردو
  • کم‌ترین تحریری از یک آرزو این است…
  • متفکر نقاد چه ویژگی هایی دارد؟ (۷)- اطمینان به عقل

دیدگاه ها

  • شهلا صفائی در شبکه های اجتماعی و فاشیسم مدرن
  • شهلا صفائی در اصیل بودن خوب است یا نه؟
  • شهلا صفائی در آسمان تو چه رنگ است امروز؟
  • شهلا صفائی در Mindset (مدل ذهنی) – کارل دوئک
  • شهلا صفائی در ذهن داستان‌گو و مغز خطاساز ما، واقعیت‌های دنیا را چگونه تحلیل می‌کند؟
  • فاطمه در ذهن داستان‌گو و مغز خطاساز ما، واقعیت‌های دنیا را چگونه تحلیل می‌کند؟
  • شهلا صفائی در در ستایش تنهایی
  • تفکر نقادانه و خلاقانه | کوچ - شهلا صفائی در استعداد ذاتی چقدر مهمه توی رشد ما آدما؟
  • علی یکانی در Mindset (مدل ذهنی) – کارل دوئک
  • هم‌سکوت در در ستایش تنهایی

RSS وبلاگ روانشناسی اجتماعی

  • خانه
  • کافه کتاب
  • وبلاگ روانشناسی اجتماعی
  • تماس با من

@2017 - تمام حقوق این سایت، متعلق به شهلا صفائی می باشد.