کوچ – شهلا صفائی
  • خانه
  • کوچ | فهرست یادداشت‌ها
    • گفتگوها
    • تفکر
    • جهان دیجیتال
    • مغز
    • فلسفه‌بافی
    • خودکاوی
    • گاه‌نوشت‌ها
    • نامه به هامون
  • کافه کتاب
  • تماس با من

کوچ – شهلا صفائی

آن‌چـه می‌خوانَـم وَ می‌آمـوزَم

  • خانه
  • کوچ | فهرست یادداشت‌ها
    • گفتگوها
    • تفکر
    • جهان دیجیتال
    • مغز
    • فلسفه‌بافی
    • خودکاوی
    • گاه‌نوشت‌ها
    • نامه به هامون
  • کافه کتاب
  • تماس با من
یادداشت‌ها

درون خویشتن

۱۵ بهمن ۱۳۹۵
درون خویشتن

از اتفاقات بیرونی می توان جان سالم به در بُرد؛
مثل وقتی که ورشکست می شوی
یا زمین می خوری.
دوباره برمیخیزی و تلاش میکنی یا نهایتاً راهی برای فرار جستجو میکنی.
.

ولی از اتفاقات درونی نمی توان فرار کرد

و معمولاً عظیم ترین اتفاقات زندگی در درون آدمی می افتد.
مثل وقتی که پس از تلاش و فشارهای بسیار،
به خویشتن واقعی دست می یابی.
پس از آن دیگر نخواهی توانست به قبل از آن اتفاق بازگردی؛
یا وقتی قسمتی از روحت دچار آسیب جدی می شود در اثر مسئله ای عاطفی.
بعد از آن انقلابی در وجودت بپا می شود،
اینکه بمانی و بجنگی و روحت را صیقل داده و الماس شوی
یا بشکنی و از هم بپاشی. .
.

مراقب اتفاقات ناخوشایند درونمان باشیم
سیلی ای که از درون بخوریم جایش تا ابد درد خواهد کرد . .

 

۱ نظر
1
فیس بوک توییتر گوگل ‌پلاس پینترست لینکدین
نوشته قبلی
خانه ی فرهنگ و هنر “واژه”
نوشته بعدی
هامون

۱ نظر

علی هشیار ۱۶ بهمن ۱۳۹۵ - ۵:۳۴ ق٫ظ

متافورسیس به نظر من یک اتفاق دایم هست . هر چه سرعت به چالش کشیدن خودت بیشتر باشه سرعت پوست انداختن و تغییرات روحی هم سریع تر میشه . من این ارزو رو دارم که این اتفاقات درونی با سرعت بیشتری برام رخ بده و مدام تجزیه بشم و دوباره ساخته بشم . اصلا فکر کنم خوبه و باید تجویزش کرد .

پاسخ

لغو ارسال نظر لغو پاسخ

مطالبی که ممکن است دوست داشته باشید.

آتشی بود در این خانه که کاشانه بسوخت

۲۲ اسفند ۱۳۹۶

من خودم جهانم را خلق می کنم.

۱۳ اسفند ۱۳۹۵

اولسبلنگا و ماسال : خاطرهٔ ساعت ها فلو...

۸ اردیبهشت ۱۳۹۷

من از این آدم ها می ترسم…

۲ مرداد ۱۳۹۶

مهارت تحمل ابهام

۱۲ فروردین ۱۳۹۹

بیست و هفت سالگیِ مقدس

۱۴ دی ۱۳۹۵

ما متمایز نیستیم

۲۶ خرداد ۱۳۹۵

در بابِ اهمیت آموزش (٢)

۶ تیر ۱۳۹۶

انتظاری که به استثمار رسید

۱۳ آبان ۱۳۹۸

ما خیالِ یارِ خود را پیشِ خود بنشاندیم

۱۰ اسفند ۱۳۹۶

دسته بندی

  • تفکر (۲۵)
  • جهان دیجیتال (۲۰)
  • خودکاوی (۴۵)
  • فلسفه‌بافی (۲۴)
  • کافه کتاب (۶۱)
  • گفتگوها (۳)
  • مغز (۵)
  • یادداشت‌ها (۱۴۸)
    • نامه به هامون (۱۳)

آخرین نوشته ها

  • اخبار و اطلاعات چه تأثیری روی مغز ما می گذارند؟
  • از هیچ به سوی هیچ…
  • ذهن داستان‌گو و مغز خطاساز ما، واقعیت‌های دنیا را چگونه تحلیل می‌کند؟
  • همزاد
  • آسمان تو چه رنگ است امروز؟
  • پشت پرده ریاکاری – دن اریلی
  • آواز غم
  • Mindset (مدل ذهنی) – کارل دوئک
  • جهنم ما دیگران‌اند…
  • پارادوکس زمان – فیلیپ زیمباردو

دیدگاه ها

  • فاشیسم مدرن | حسین کریمی در شبکه های اجتماعی و فاشیسم مدرن
  • فاخر در آه از آن رفتگان بی‌برگشت
  • شهلا صفائی در شبکه های اجتماعی و فاشیسم مدرن
  • شهلا صفائی در اصیل بودن خوب است یا نه؟
  • شهلا صفائی در آسمان تو چه رنگ است امروز؟
  • شهلا صفائی در Mindset (مدل ذهنی) – کارل دوئک
  • شهلا صفائی در ذهن داستان‌گو و مغز خطاساز ما، واقعیت‌های دنیا را چگونه تحلیل می‌کند؟
  • فاطمه در ذهن داستان‌گو و مغز خطاساز ما، واقعیت‌های دنیا را چگونه تحلیل می‌کند؟
  • شهلا صفائی در در ستایش تنهایی
  • تفکر نقادانه و خلاقانه | کوچ - شهلا صفائی در استعداد ذاتی چقدر مهمه توی رشد ما آدما؟

RSS وبلاگ روانشناسی اجتماعی

  • خانه
  • کافه کتاب
  • وبلاگ روانشناسی اجتماعی
  • تماس با من

@2017 - تمام حقوق این سایت، متعلق به شهلا صفائی می باشد.