ما نقاب تمدن بر چهره می زنیم ولی سرتا پای رفتارمان را الگوهای تفکر سنتی شکل داده.
زندگی مدرن می گوید: به تو با هر سبک زندگی ای که انتخاب می کنی احترام می گذارم.
تفکر سنتی می گوید: تا زمانی که بر اساس الگوی واحدِ من عمل میکنی به تو احترام می گذارم و اگر از این الگو خارج شوی، از دایره ی احترام جامعه و اطرافیان نیز بیرون رفته ای.
در تفکر سنتی، حتما تو یک روز ازدواج خواهی کرد و متأهل خواهی شد و اگر مجرد بمانی پس از مدتی در جامعه انگشت نما می شوی و سلامت جسمی، روانی و اخلاقی ات زیر سوال می رود و با نگاه ترحم آمیز با تو رفتار می شود.
ولی در دوران مدرن، تجرد نه غیر طبیعی ست و نه غیراخلاقی و ترحم انگیز. بلکه نوعی سبک زندگی ست.
برخی با زندگی مشترک، به آرامش و رشد می رسند، برخی نیز با انتخاب خلوت و تنهایی. در این نوع تفکر، ترحم در کار نیست، انگشت اتهامی سمت فرد مجرد نمیرود بلکه امکانات این سبک زندگی برایش فراهم می شود و به انتخابش احترام گذاشته میشود.
مهمتر از همه اینکه این تفکر به ما می آموزد مسیر رشد و بالندگی و زندگی هرکس، الزاماً از یک کوره راه مشترک و لگدخورده نمیگذرد.
برای ادعای تمدن داشتن و برخورداری از یک فرهنگ خوب، لازم است از تفکر سنتی فاصله بگیریم و بپذیریم اگر کسی خلاف باورهای ما رفتار میکند الزاماً مرتد و بد نیست و این سبک زندگی را نه تحمیلی و گذرا بلکه خودخواسته و ماندگار، برای خود و آینده اش انتخاب کرده است.