کوچ – شهلا صفائی
  • خانه
  • کوچ | فهرست
    • گفتگوها
    • تفکر  نقادانه
    • جهان دیجیتال
    • روانشناسی اجتماعی
    • یادداشت‌ها
    • نامه‌ها
  • کافه کتاب
  • تماس با من

کوچ – شهلا صفائی

آن‌چـه می‌خوانَـم و می‌آمـوزَم

  • خانه
  • کوچ | فهرست
    • گفتگوها
    • تفکر  نقادانه
    • جهان دیجیتال
    • روانشناسی اجتماعی
    • یادداشت‌ها
    • نامه‌ها
  • کافه کتاب
  • تماس با من
یادداشت‌ها

برای پرستو_ به بهانه ی زادروزش

18 اردیبهشت 1396
برای پرستو_ به بهانه ی زادروزش

هشتاد ماهه شدیم.

“هفت سال” از اولین روزی که سر کلاست نشستم و تو مرا میان ازدحام آدم ها و حرف ها و رنگ ها، گوشه ای خلوت دیدی و از ورطه ی یأس و طوفانی که در افکارم به پا شده بود بیرون کشیدی.

در انبوه آنان که تمام تلاششان برای “نشدن” بود، برای گم بودن و گمنام ماندن من.

همان ها که پیش از تو، مرا از ریشه های تازه به ثمر نشسته ام ، بی رحمانه جدا کرده بودند.

مثل تمام آدم هایی که زندگی را، به مثابه ی[userpro_private] فریبی از پیش ساخته شده، در من درونی کردند، و مرا، غلتیده بر پلکانی از رنج و تردید، بی آنکه سکوتم را باور کنند، رها ساختند.

و تو از همان آغاز ، پایان یک هراس مطلق شدی.

با صلابتی ستودنی از عمق نگاهت، دستانِ روحِ بر خاک افتاده ام را گرفتی، و وادارم ساختی تا با عریان ترین شکلِ دردها و و رنج هایم، چشم در چشم، روبرو شوم.

درست همان لحظه ، که تمام خدایان خودساخته ی تاریخ هم، صدای فریادهای در سینه حبس شده ی بندگانشان را نمی شوند.

و آنجا بود که می شد ، “رهایی” را، رهایی از اسارت زخم های بر روح مانده را، همچون احساسی ممکن شده بازشناخت، و از بار سنگین معنایی اش، نهراسید.

با بت وارگی درونی ات، به من آموختی که انسان، در غایتِ به زانو در آمدگی اش است، که خود را باز می شناسد.

آموختی که امن ترین پناهگاه برای اشک ها و بغض های انسان، آغوش گرم “خویشتن” است.

آموختی که تنهایی ، یگانه میراثی است که زندگی برای آدم هایش به یادگار خواهد گذاشت.

تنهاییِ وجودی ، از جنس تنهایی های سال های دور من ، که هرچه به آدم ها نزدیک تر می شود، باز هم شکافی ست پر نشدنی.

دست آخر است که می آموزد برای این تراژدی، “معنا”یی بسازد، تا به زندگی بازگردد. چیزی که پیش از تو، و بدون تو ممکن نبود.

هشتاد ماهه شدیم
در آغاز بهارِ چهل و دوم تو
بیا و برایم بگو
از امروز دیگر تردید نداری
که جسارت فریاد این ناگفته های سال های باهم بودن ماست
که قصه من و تو را در مرزی مشترک، بهم پیوند می دهد.

 

پی نوشت: هفت، برای من عدد ارزشمندی ست و امروز به سالهای این دوستی، پیوند خورده. هفت سال برایم بهترین معلم و دوست و همراه بودی، هرچند می دانم این واژه ها در عین تقدسشان، برای توصیف تو عاجزند. این را تمام کسانی که فقط ساعتی سر کلاست بنشینند به خوبی می فهمند.

تولدت بر من مبارک. میدانم که توام چون من مرز را باور نداری، و می دانی با اینکه کیلومترها دورم، به قدر یک لحظه لبخند تو ، قلبم خواهد خندید.

[/userpro_private]

۱ نظر
0
فیس بوک توییتر گوگل ‌پلاس پینترست لینکدین
نوشته قبلی
تاسیان _ هوشنگ ابتهاج
نوشته بعدی
پس از مرگم، پرنده خواهم شد…

۱ نظر

somaye ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۶ - ۱۰:۰۹ ب٫ظ

تولدتون مبارک استاد عزیزم
کاش خدا هزارتا مثل شما آفریده بود:)
مرسی شهلا عالی نوشتی.دلتنگ کلاسهای استاد شدم

پاسخ

لغو ارسال نظر لغو پاسخ

مطالبی که ممکن است دوست داشته باشید.

مرز بین همدلی و همدردی کجاست ؟

11 آبان 1395

برخورد آدم های مختلف در مواجهه با استرس...

10 اردیبهشت 1396

میوهٔ ممنوعه

29 خرداد 1397

هدف گذاری

30 آبان 1397

زانکه دیوانه همان بِه که بُود اندر بند

23 اسفند 1395

و‌من آن روز را انتظار می‌کشم…

15 اسفند 1396

رویاها باید به مقصد برسند

21 تیر 1397

دقیقاً الان وقتشه !

12 اردیبهشت 1396

جسارت عاشقی

25 اسفند 1395

آیا فرار از ابهام و عدم شفافیت، ریشه...

2 آذر 1397

دسته بندی

  • تفکر  نقادانه (۲۴)
  • جهان دیجیتال (۲۰)
  • روانشناسی اجتماعی (۱۸)
  • فیلم (۵)
  • کافه کتاب (۷۰)
  • گفتگوها (۳)
  • یادداشت‌ها (۲۰۸)
    • نامه‌ها (۱۴)

آخرین نوشته ها

  • هر آغازی فقط ادامه‌ای‌ست…
  • شبه‌حقیقت: تناسبی بین شواهد و تصورات
  • همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • بگذار برخیزد مردمِ بی‌لبخند
  • هنر در عصر ظلمت
  • نامهٔ روبر دسنوس به یوکی (۱۹۴۴)
  • سفرها قابله‌ی افکارند…
  • پناه بر خیال
  • سه هزار و پانصد قدم- احوالات
  • میعاد در لجن

دیدگاه ها

  • شهلا صفائی در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • سعيد مولايي در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • صادق در شبه‌حقیقت: تناسبی بین شواهد و تصورات
  • ابی در شبه‌حقیقت: تناسبی بین شواهد و تصورات
  • شبه‌حقیقت: تناسبی بین شواهد و تصورات | کوچ - شهلا صفائی در با این‌همه، چه بلند چه بالا پرواز می‌کنی!
  • شهلا صفائی در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • سعيد مولايي در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • شهلا صفائی در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • سمیه در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • ابی در هنر در عصر ظلمت

RSS وبلاگ روانشناسی اجتماعی

  • خانه
  • کافه کتاب
  • وبلاگ روانشناسی اجتماعی
  • تماس با من

@2017 - تمام حقوق این سایت، متعلق به شهلا صفائی می باشد.