کوچ – شهلا صفائی
  • خانه
  • کوچ | فهرست
    • گفتگوها
    • تفکر  نقادانه
    • جهان دیجیتال
    • روانشناسی اجتماعی
    • یادداشت‌ها
    • نامه‌ها
  • کافه کتاب
  • تماس با من

کوچ – شهلا صفائی

آن‌چـه می‌خوانَـم و می‌آمـوزَم

  • خانه
  • کوچ | فهرست
    • گفتگوها
    • تفکر  نقادانه
    • جهان دیجیتال
    • روانشناسی اجتماعی
    • یادداشت‌ها
    • نامه‌ها
  • کافه کتاب
  • تماس با من
یادداشت‌ها

توهمِ آگاهی

18 شهریور 1396
توهمِ آگاهی

ما در توهمی سراب گونه غوطه وریم.

تماماً شبیه سرگشتگانی شده ایم در دل بیابان،

که در جستجوی یک خواب بیدارگونه می دویم و نمیرسیم.

خوابی خوش که در بیداری می بینیم ولی ماهیتی عبث و پوچ دارد.

خواب دو عاشق که بهم می رسند.

خواب فقیری که سر سفره ای نشسته و غذای گرم میخورد.

خواب آن کودک کار که در زمستان، کنار بخاری آرام خوابیده.

اینروزها، چشم ها نیز دروغ می گویند و ما از شنیدنش لذت می بریم

گویی در این سراب، جور دیگر، امید نجات نیست.

امید بسته ایم به فردای نیامده در افقی مرموز و دوردست

و از “اکنون” غافلیم.

“امروز”، اینجا در کنار ماست ولی ما باید بدویم و نرسیم و

هی دورتر و دورتر شویم.

میان دو سراب، خسته و سرگردان، نفس زنان، تلاش می کنیم

برای نرسیدن هایی شکوهمندتر!

گاه میترسم

میترسم این توهم از اینی که هست دردناک تر شود

آنجا که مجبور شویم دروغ را حقیقت بپنداریم

نیستی را هستی

واهی را امید

تاریکی را روشنایی

از کجا معلوم؟

شاید توهم و سراب و فریب، همین جا و اکنون باشد.

کسی چه می داند اگر دلخوش به این توهم ها نبودیم چه میشد؟ …

۱ نظر
3
فیس بوک توییتر گوگل ‌پلاس پینترست لینکدین
نوشته قبلی
رنجِ پرسش های بنیادین
نوشته بعدی
چرا مدتی نبودم

۱ نظر

احسان ۶ آذر ۱۳۹۹ - ۴:۱۶ ب٫ظ

اصطلاحاتی که ما در اجتماع آنها را می‌آموزیم ، اکثرا وهمی از مفهوم اصلی کلمه بوده‌اند و هستند و ما اینگونه آنها را از مردم آموخته‌ایم.
و زمانی که به واقعیت مسائل می‌نگریم ، آنها را نمی‌یابیم؛ بلکه وهمی را میابیم که ما را به زانو در آورده است.

پاسخ

لغو ارسال نظر لغو پاسخ

مطالبی که ممکن است دوست داشته باشید.

روز مقدسِ جنون

14 اسفند 1396

جهنم ما دیگران‌اند…

15 مهر 1399

شب‌های دشوار

16 تیر 1401

جخ امروز از مادر نزاده‌ام…

28 مهر 1401

محمود دولت‌آبادی – هویت ادبیات ما

10 مرداد 1395

داستان اندوه

30 مرداد 1401

این صبر که من می‌کنم…

6 شهریور 1401

مرز بین همدلی و همدردی کجاست ؟

11 آبان 1395

پناه بر خیال

19 دی 1401

باید هرشب، روی رازی پرده بندازم که نیست.

24 تیر 1396

دسته بندی

  • تفکر  نقادانه (۲۴)
  • جهان دیجیتال (۲۰)
  • روانشناسی اجتماعی (۱۸)
  • فیلم (۵)
  • کافه کتاب (۷۰)
  • گفتگوها (۳)
  • یادداشت‌ها (۲۰۸)
    • نامه‌ها (۱۴)

آخرین نوشته ها

  • هر آغازی فقط ادامه‌ای‌ست…
  • شبه‌حقیقت: تناسبی بین شواهد و تصورات
  • همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • بگذار برخیزد مردمِ بی‌لبخند
  • هنر در عصر ظلمت
  • نامهٔ روبر دسنوس به یوکی (۱۹۴۴)
  • سفرها قابله‌ی افکارند…
  • پناه بر خیال
  • سه هزار و پانصد قدم- احوالات
  • میعاد در لجن

دیدگاه ها

  • شهلا صفائی در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • سعيد مولايي در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • صادق در شبه‌حقیقت: تناسبی بین شواهد و تصورات
  • ابی در شبه‌حقیقت: تناسبی بین شواهد و تصورات
  • شبه‌حقیقت: تناسبی بین شواهد و تصورات | کوچ - شهلا صفائی در با این‌همه، چه بلند چه بالا پرواز می‌کنی!
  • شهلا صفائی در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • سعيد مولايي در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • شهلا صفائی در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • سمیه در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • ابی در هنر در عصر ظلمت

RSS وبلاگ روانشناسی اجتماعی

  • خانه
  • کافه کتاب
  • وبلاگ روانشناسی اجتماعی
  • تماس با من

@2017 - تمام حقوق این سایت، متعلق به شهلا صفائی می باشد.