کوچ – شهلا صفائی
  • خانه
  • کوچ | فهرست یادداشت‌ها
    • گفتگوها
    • تفکر
    • جهان دیجیتال
    • مغز
    • فلسفه‌بافی
    • خودکاوی
    • گاه‌نوشت‌ها
    • نامه به هامون
  • کافه کتاب
  • تماس با من

کوچ – شهلا صفائی

آن‌چـه می‌خوانَـم وَ می‌آمـوزَم

  • خانه
  • کوچ | فهرست یادداشت‌ها
    • گفتگوها
    • تفکر
    • جهان دیجیتال
    • مغز
    • فلسفه‌بافی
    • خودکاوی
    • گاه‌نوشت‌ها
    • نامه به هامون
  • کافه کتاب
  • تماس با من
نامه به هامون

هر وقت تنها شدی، نترس! (اولین نامه به هامون)

۳۱ تیر ۱۳۹۶
هر وقت تنها شدی، نترس! (اولین نامه به هامون)

هردو می دانیم این اولین نامه نیست؛ پیش از این، روزها و شب های بسیاری با تو سخن گفته ام.
می دانم که مرا نزدیک تر از من میخوانی و میشنوی.
با هر قدم در این زندگی، تو در جانم رشد میکنی و قد میکشی.
تو در من جوانه می زنی و من ریشه میدوانم به عمیق ترین ابعاد وجودی ام که سالهاست توان رویارویی با آن را نداشتم.

می دانی،
ما آدم ها در خوش بینانه ترین حالت و با زیباترین نقاب ها، چیزی جز یک مشت تنهایی اصیل نیستیم. نمیدانم زندگی پیش از این چگونه بوده و پس از آن چه خواهد شد، شاید روزی در دنیایی پیشین، از اصل خود جدا افتادیم که امروز این چنین تنها و سرگردانیم و هیچ کس و هیچ چیز، این تنهایی را پر نخواهد کرد.

هروقت تنها شدی، نترس! تو تنها کسی نیستی که این تنهایی عمیق وجودی را تجربه میکنی. به تو قول میدهم اگر دوام بیاوری، از خودت تندیسی به جای میگذاری که با نگاه کردن به آن، تمام خستگی ها و سقوط ها و باخت هایت را به یاد می آوری که چه زیبا از آن عبور کردی و دیگر امروز تجربه ی مجدد و یا مشابه آن، تنت را نمی لرزاند. آن وقت است که از خودت تشکر میکنی و لبخندی گوشه ی دلت نقش می بندد.

اگر تنها شدی و دلت گرفت، بدان وقت آن است که روزمرگی هایت را به “فرصت” تبدیل کنی و از خودت چیزی بسازی که تاکنون نبوده ای.

فقط به اندازه ی یک قدم اضافه تر دوام بیاور؛
اضافه تر از توانی که در خودت سراغ داری!

 

۰ نظر
3
فیس بوک توییتر گوگل ‌پلاس پینترست لینکدین
نوشته قبلی
باید هرشب، روی رازی پرده بندازم که نیست.
نوشته بعدی
من از این آدم ها می ترسم…

لغو ارسال نظر لغو پاسخ

مطالبی که ممکن است دوست داشته باشید.

بهار و گذر زمان ( پنجمین نامه به...

۲۹ اسفند ۱۳۹۶

برقص و زندگی کن ( چهارمین نامه به...

۲۵ اسفند ۱۳۹۶

درباره خوشبختی ( سومین نامه به هامون)

۱۶ مرداد ۱۳۹۶

خودت باش… ( دومین نامه به هامون)

۱۱ مرداد ۱۳۹۶

نقاط عطف زندگی‌ات را به یاد داشته باش...

۱۵ تیر ۱۳۹۷

خیلی فاصله است بین زندگی کردن و توهم...

۱۰ تیر ۱۳۹۷

و زندگی پیروز می‌شود…

۲۳ فروردین ۱۳۹۹

پرونده های نیمه باز ذهن ما

۶ شهریور ۱۳۹۷

قضاوت خوب، گاهی سمی تر از قضاوتی بد...

۱۰ آذر ۱۳۹۸

معلم واقعی زندگی ما ( ششمین نامه به...

۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۷

دسته بندی

  • تفکر (۲۵)
  • جهان دیجیتال (۲۰)
  • خودکاوی (۴۵)
  • فلسفه‌بافی (۲۴)
  • کافه کتاب (۶۱)
  • گفتگوها (۲)
  • مغز (۵)
  • یادداشت‌ها (۱۴۷)
    • نامه به هامون (۱۳)

آخرین نوشته ها

  • ذهن داستان‌گو و مغز خطاساز ما، واقعیت‌های دنیا را چگونه تحلیل می‌کند؟
  • همزاد
  • آسمان تو چه رنگ است امروز؟
  • پشت پرده ریاکاری – دن اریلی
  • آواز غم
  • Mindset (مدل ذهنی) – کارل دوئک
  • جهنم ما دیگران‌اند…
  • پارادوکس زمان – فیلیپ زیمباردو
  • کم‌ترین تحریری از یک آرزو این است…
  • متفکر نقاد چه ویژگی هایی دارد؟ (۷)- اطمینان به عقل

دیدگاه ها

  • پارسا در ذهن داستان‌گو و مغز خطاساز ما، واقعیت‌های دنیا را چگونه تحلیل می‌کند؟
  • سمیه در ذهن داستان‌گو و مغز خطاساز ما، واقعیت‌های دنیا را چگونه تحلیل می‌کند؟
  • ابی در ذهن داستان‌گو و مغز خطاساز ما، واقعیت‌های دنیا را چگونه تحلیل می‌کند؟
  • نسیم عرفان در ذهن داستان‌گو و مغز خطاساز ما، واقعیت‌های دنیا را چگونه تحلیل می‌کند؟
  • روانشناسی نفوذ - رابرت چالدینی | کوچ - شهلا صفائی در اثر هاله‌ای (Halo Effect)
  • اثر هاله‌ای (Halo Effect) | کوچ - شهلا صفائی در انواع سوگیری‌های شناختی
  • اثر هاله‌ای (Halo Effect) | کوچ - شهلا صفائی در خطای شناختی چیست و چگونه عمل می‌کند؟
  • خوش‌بینی آموخته شده - مارتین سلیگمن | کوچ - شهلا صفائی در تکنیک ABC – آلبرت الیس
  • قوی سیاه - نسیم طالب | کوچ - شهلا صفائی در خطای تأیید – نظرات و عقاید ما از کجا می‌آیند؟
  • قوی سیاه - نسیم طالب | کوچ - شهلا صفائی در خطای شناختی چیست و چگونه عمل می‌کند؟

RSS وبلاگ روانشناسی اجتماعی

  • خانه
  • کافه کتاب
  • وبلاگ روانشناسی اجتماعی
  • تماس با من

@2017 - تمام حقوق این سایت، متعلق به شهلا صفائی می باشد.