کوچ – شهلا صفائی
  • خانه
  • کوچ | فهرست
    • گفتگوها
    • تفکر  نقادانه
    • جهان دیجیتال
    • روانشناسی اجتماعی
    • یادداشت‌ها
    • نامه‌ها
  • کافه کتاب
  • تماس با من

کوچ – شهلا صفائی

آن‌چـه می‌خوانَـم و می‌آمـوزَم

  • خانه
  • کوچ | فهرست
    • گفتگوها
    • تفکر  نقادانه
    • جهان دیجیتال
    • روانشناسی اجتماعی
    • یادداشت‌ها
    • نامه‌ها
  • کافه کتاب
  • تماس با من
نامه‌ها

خودت باش… ( دومین نامه به هامون)

11 مرداد 1396
خودت باش… ( دومین نامه به هامون)

هامون!
در مواجهه با آدم ها و تناقض هایشان،
فقط یک راه وجود دارد و آن اینکه
“خودت باشی”!
ممکن است همچون من، توصیه های زیادی
از دوستان و اطرافیانت بشنوی که
” با هرکسی همچون خودش رفتار کن” ؛
ولی بگذار من به تو بگویم؛
” با هرکسی همچون خودت رفتار کن”
و بخاطر دیگران خودت را تغییر نده.

بیا قرار بگذاریم که شبیه خودمان باشیم.
ممکن است همچون من برای خود بودن
هزینه های زیادی بدهی
ولی با اطمینان به تو میگویم که می ارزد!

تو نمیتوانی بطور دائم نقاب به چهره بزنی و
میان آدم ها حرکت کنی،
یک روزی، یک جایی
با خود واقعی ات مواجه می شوی و
آنگاه توانِ ضربه های سهمگین حقیقت
را نخواهی داشت
و این بدتر تو را از خودت میگیرد.

اگر زندگی را آنگونه که هست بفهمی و بپذیری
نیازی به نقش بازی کردن
برای رسیدن به خواسته های دور و نزدیکت
نخواهی داشت و آنزمان است که
می بینی خیلی وقت ها،
بیهوده از خودت خرج کرده ای
و آنگاه برای طلایی ترین روزهای عمرت
که ارزان از دست رفت، افسوس خواهی خورد.
کسی نبود که اینها را به من بگوید
ولی من به تو میگویم که شاید
بسیاری از بیراهه ها را
از نو تجربه نکنی.
البته اگر همچون من عصیانگر و کله شق نباشی!

متاسفانه ما،آدم های خودفریبی هستیم.
فراموش می کنیم که زندگی،
فقط شور و لذت و خوشی و عشق نیست.
اینها فقط سهم کوچک و اندکی از زندگی اند،
آنچه بیشتر و واقعی تر با آن روبرو می شوی،
رنج و غم و دردِ از دست دادن ها و تنهایی ست.
ولی اگر همچون دیگران سعی کنی
در جستجوی خوشبختی،
همواره در تقلا باشی،
معنای نهفته در غم و رنج را نخواهی یافت.

یادت باشد که تو از پسِ صدها باخت،
یک بار برنده می شوی.
یادت باشد شب های زیادی از عشق و دلتنگی
اشک می ریزی و به خواب می روی.
روزهای زیادی جسورانه می ایستی و
مبارزه می کنی و گاه مغموم و اندوه وار،
گوشه ی کافه ای با خودت خلوت خواهی کرد.
ولی یک روز میفهمی که باید
به تمام اینها مباهات کنی
و از اینکه بلد بودی زندگی را زندگی کنی
به خودت ببالی.

امیدوارم آن روز دیر نباشد.

 

۰ نظر
3
فیس بوک توییتر گوگل ‌پلاس پینترست لینکدین
نوشته قبلی
به بهانه ی زادروزت
نوشته بعدی
درباره خوشبختی ( سومین نامه به هامون)

لغو ارسال نظر لغو پاسخ

مطالبی که ممکن است دوست داشته باشید.

معلم واقعی زندگی ما ( ششمین نامه به...

19 اردیبهشت 1397

پرونده های نیمه باز ذهن ما

6 شهریور 1397

برقص و زندگی کن ( چهارمین نامه به...

25 اسفند 1396

درباره خوشبختی ( سومین نامه به هامون)

16 مرداد 1396

آیا از انتخابت پشیمانی؟

4 بهمن 1397

و زندگی پیروز می‌شود…

23 فروردین 1399

هر وقت تنها شدی، نترس! (اولین نامه به...

31 تیر 1396

نقاط عطف زندگی‌ات را به یاد داشته باش...

15 تیر 1397

هامون

15 بهمن 1395

قضاوت خوب، گاهی سمی تر از قضاوتی بد...

10 آذر 1398

دسته بندی

  • تفکر  نقادانه (۲۴)
  • جهان دیجیتال (۲۰)
  • روانشناسی اجتماعی (۱۸)
  • فیلم (۵)
  • کافه کتاب (۷۰)
  • گفتگوها (۳)
  • یادداشت‌ها (۲۰۸)
    • نامه‌ها (۱۴)

آخرین نوشته ها

  • هر آغازی فقط ادامه‌ای‌ست…
  • شبه‌حقیقت: تناسبی بین شواهد و تصورات
  • همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • بگذار برخیزد مردمِ بی‌لبخند
  • هنر در عصر ظلمت
  • نامهٔ روبر دسنوس به یوکی (۱۹۴۴)
  • سفرها قابله‌ی افکارند…
  • پناه بر خیال
  • سه هزار و پانصد قدم- احوالات
  • میعاد در لجن

دیدگاه ها

  • شهلا صفائی در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • سعيد مولايي در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • صادق در شبه‌حقیقت: تناسبی بین شواهد و تصورات
  • ابی در شبه‌حقیقت: تناسبی بین شواهد و تصورات
  • شبه‌حقیقت: تناسبی بین شواهد و تصورات | کوچ - شهلا صفائی در با این‌همه، چه بلند چه بالا پرواز می‌کنی!
  • شهلا صفائی در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • سعيد مولايي در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • شهلا صفائی در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • سمیه در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • ابی در هنر در عصر ظلمت

RSS وبلاگ روانشناسی اجتماعی

  • خانه
  • کافه کتاب
  • وبلاگ روانشناسی اجتماعی
  • تماس با من

@2017 - تمام حقوق این سایت، متعلق به شهلا صفائی می باشد.