کوچ – شهلا صفائی
  • خانه
  • کوچ | فهرست
    • گفتگوها
    • تفکر  نقادانه
    • جهان دیجیتال
    • روانشناسی اجتماعی
    • یادداشت‌ها
    • نامه‌ها
  • کافه کتاب
  • تماس با من

کوچ – شهلا صفائی

آن‌چـه می‌خوانَـم و می‌آمـوزَم

  • خانه
  • کوچ | فهرست
    • گفتگوها
    • تفکر  نقادانه
    • جهان دیجیتال
    • روانشناسی اجتماعی
    • یادداشت‌ها
    • نامه‌ها
  • کافه کتاب
  • تماس با من
یادداشت‌ها

ولگردی در کوچه پس کوچه های ذهن_٢

20 مرداد 1396
ولگردی در کوچه پس کوچه های ذهن_٢

یکی از موضوعاتی که شاید بسیار به آن اندیشیده ام، در بابِ “مرگ” بوده. دیشب نیز زیاد در این وادی پرسه می زدم.

وقتی به پدیده ای به نام مرگ فکر می کنیم اول با یک “عدم انتخاب” مواجه میشویم؛
درواقع مرگ، پایان تمام انتخاب هایی ست که در این دنیا تجربه می کنیم.
مرگ، پایان زیستن و انتخاب های ماست.

ما در عالمی پرتاب شده ایم و خودمان را شناختیم که باید در هر لحظه “انتخاب” هایی انجام دهیم.
از آنجایی که ما از لحاظِ مکانی و زمانی “محدود” هستیم، پس امکان های پیش روی ما که در هرلحظه میلیاردها امکان وجود دارد، تحت یک “جبر” است.

▪️همانطور که مارتین هایدگر ، مهم ترین فیلسوف قرن بیستم، زمانی چنین بیان کرد که انسان – یا به قول او “دازاین” – همواره خود را در میان مجموعه ای از “امکانات” و “محدودیت ها” می بیند. هم محدود به آن امکانات است و هم آن امکانات به مثابه امکان ، امکان گشودگی و آزادی انتخاب به او می دهد. هایدگر نام این پدیده را “پرتاب شدگی” می گذاشت.

ما در هر آن، در مواجهه با بی نهایت امکانِ کنش و واکنش هستیم، ولی مجبوریم که چون در آنات (دَم ها- هنگام ها) محدودیم، انتخابی انجام دهیم.
بنابراین یکی از امکان ها را برمیگزینیم؛
این میشود اختیاری که در آغوش جبر اسیر است.

انسان در آغوش یک جنس، “جبرِ مختارگونه” زندگی میکند. انسان “مجبور” است به انتخاب؛ ولی انتخاب هاش بی نهایت اند.

بنابراین مرگ، پایانِ تمام گزینش های ماست.
من زمانی میمیرم که آن لحظه، آخرین انتخاب و امکانِ وقوعیِ زندگی دنیوی خودم را می بینم.

مرگ تنها پدیده ای ست که نمیتوانیم با شخص دیگری شریک شویم. هرکدام از ما به هنگام مرگ، تنهاییم.
ولی در این سالها موضوعی، بسیار مرا به خود مشغول کرده و آن این است که فکر میکنم یک پدیده وجود دارد که معادله ی مرگ را برهم میزند.نه اینکه مرگ رخ نمیدهد، بلکه دیگر تنها نخواهیم بود.

همانطور که گفته اند و میدانیم، مرگ، ارتباط ما با این دنیا را قطع میکند؛ و آن پدیده که این اصل را برهم میزند به اعتقاد من “عشق” است.
من اگر در این دنیا کسی را داشته باشم که عمیقا عاشق من باشد و من عشق را با او تجربه کرده باشم پس او کسی ست که به عمیق ترین لایه های وجودی من و جهان من دسترسی دارد بنابراین به هنگام مرگ، تنها نیستم و ارتباطم با این دنیا قطع نخواهد شد.
به قول دکتر آرش نراقی:
” تنها انسان های غیرعاشق اند که تنها میمیرند.”
پس عشق باز هم معادله را برهم میزند!

ما به عنوان اجزا میمیریم ولی زندگی گستاخانه به حیات خود ادامه میدهد.
ما شکست میخوریم و از صحنه خارج می شویم ولی همچنان زندگی برای پیروزی تلاش می کند.

یادم می آید زمانی که ستون محکمی در زندگی ام را از دست دادم، استادم برایم نوشت:
“زندگی همچنان ادامه دارد.”
و این انکار نشدنی ست که در کنار تمام از دست دادن هایمان، زندگی بی وقفه به راه خود ادامه میدهد و متوقف نمی شود.

مرگ بالای سر ما می ایستد ولی زندگی چون کودکی قهقهه ی شادی سر میدهد.
مرگ،نفس ما را در سینه حبس میکند ولی زندگی چون دو دلداده در خلوتی، معاشقه ای تمام نشدنی را آغاز می کند.
مرگ، بند بند وجودمان را از هم می گسلد ولی زندگی با شوق و حیرت میان زیباییِ آوازها و سازها و نغمه ها، پیروز میشود.

۰ نظر
2
فیس بوک توییتر گوگل ‌پلاس پینترست لینکدین
نوشته قبلی
درباره خوشبختی ( سومین نامه به هامون)
نوشته بعدی
فرزندان_ جبران خلیل جبران

لغو ارسال نظر لغو پاسخ

مطالبی که ممکن است دوست داشته باشید.

درون خویشتن

15 بهمن 1395

اگه قصه‌ای برای گفتن نداری برای چی زنده‌ای؟

24 اسفند 1398

آن چند دقیقه

29 آبان 1397

آسمان تو چه رنگ است امروز؟

12 آذر 1399

هدف گذاری

30 آبان 1397

زیر درخت انجیر…

10 شهریور 1396

در بابِ اهمیت آموزش (۵)

15 تیر 1396

باز هم بهار را به من هدیه دادی

29 اسفند 1395

ببخش که ما انقدر زیادی بدیم…

7 بهمن 1395

قضاوت، نوعی خودافشایی ست.

31 فروردین 1396

دسته بندی

  • تفکر  نقادانه (۲۴)
  • جهان دیجیتال (۲۰)
  • روانشناسی اجتماعی (۱۸)
  • فیلم (۵)
  • کافه کتاب (۷۰)
  • گفتگوها (۳)
  • یادداشت‌ها (۲۱۳)
    • نامه‌ها (۱۴)

آخرین نوشته ها

  • حال در معنادهی به گذشته مؤثر است.
  • اگر اندکی پایین‌تر بود آسمان…
  • علاج یأس با فهم درمیانگی
  • مسافر
  • تولید غیرارادی خاطرات ساختگی توسط مغز
  • هر آغازی فقط ادامه‌ای‌ست…
  • شبه‌حقیقت: تناسبی بین شواهد و تصورات
  • همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • بگذار برخیزد مردمِ بی‌لبخند
  • هنر در عصر ظلمت

دیدگاه ها

  • شهلا صفائی در حال در معنادهی به گذشته مؤثر است.
  • صادق در حال در معنادهی به گذشته مؤثر است.
  • شهلا صفائی در حال در معنادهی به گذشته مؤثر است.
  • دامون در حال در معنادهی به گذشته مؤثر است.
  • شهلا صفائی در علاج یأس با فهم درمیانگی
  • ابی در علاج یأس با فهم درمیانگی
  • شهلا صفائی در علاج یأس با فهم درمیانگی
  • صادق در علاج یأس با فهم درمیانگی
  • ابی در مسافر
  • صادق در مسافر

RSS وبلاگ روانشناسی اجتماعی

  • خانه
  • کافه کتاب
  • وبلاگ روانشناسی اجتماعی
  • تماس با من

@2017 - تمام حقوق این سایت، متعلق به شهلا صفائی می باشد.