کوچ – شهلا صفائی
  • خانه
  • کوچ | فهرست یادداشت‌ها
    • گفتگوها
    • تفکر
    • جهان دیجیتال
    • مغز
    • فلسفه‌بافی
    • خودکاوی
    • گاه‌نوشت‌ها
    • نامه به هامون
  • کافه کتاب
  • تماس با من

کوچ – شهلا صفائی

آن‌چـه می‌خوانَـم وَ می‌آمـوزَم

  • خانه
  • کوچ | فهرست یادداشت‌ها
    • گفتگوها
    • تفکر
    • جهان دیجیتال
    • مغز
    • فلسفه‌بافی
    • خودکاوی
    • گاه‌نوشت‌ها
    • نامه به هامون
  • کافه کتاب
  • تماس با من
یادداشت‌ها

کم‌ترین تحریری از یک آرزو این است…

۲۶ مرداد ۱۳۹۹
کم‌ترین تحریری از یک آرزو این است…

کم‌ترین تحریری از یک آرزو این است

آدمی را آب و نانی باید و آن‌گاه آوازی…

در قناری‌ها نگه کن، در قفس، تا نیک دریابی

کزچه در آن تنگناشان باز، شادی‌های شیرین است.

کم‌ترین تصویری از یک زندگانی،

آب،

نان،

آواز،

ور فزون‌تر خواهی از آن، گاه‌گه پرواز

ور فزون‌تر خواهی از آن، شادی آغاز

ور فزون‌تر، باز هم خواهی، بگویم باز…

آن‌چنان بر ما به نان و آب، اینجا تنگ‌سالی شد

که کسی در فکر آوازی نخواهد بود

وقتی آوازی نباشد،

شوق پروازی نخواهد بود…

.

.

محمدرضا شفیعی کدکنی


پی‌نوشت: این شعر را این روزها زیاد زمزمه می‌کنم…

۱ نظر
11
فیس بوک توییتر گوگل ‌پلاس پینترست لینکدین
نوشته قبلی
متفکر نقاد چه ویژگی هایی دارد؟ (۷)- اطمینان به عقل
نوشته بعدی
پارادوکس زمان – فیلیپ زیمباردو

۱ نظر

احسان ۶ آذر ۱۳۹۹ - ۱۰:۰۱ ب٫ظ

تا کجا میتونیم داشته باشیم؟
آب
نان
آواز
پرواز

پاسخ

لغو ارسال نظر لغو پاسخ

مطالبی که ممکن است دوست داشته باشید.

یه گوسفند متمدّن !

۱۸ دی ۱۳۹۵

داستان ها با هویت و معنای زندگی ما...

۱۵ آبان ۱۳۹۸

در بابِ اهمیت آموزش (۵)

۱۵ تیر ۱۳۹۶

خدایی که تانگو می‌رقصد

۱۸ بهمن ۱۳۹۸

جلوگیری از قطع درختان جنگل در کتابفروشی؟!

۱۷ فروردین ۱۳۹۶

برای پرستو_ به بهانه ی زادروزش

۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۶

آسمان تو چه رنگ است امروز؟

۱۲ آذر ۱۳۹۹

فاصله گرفتن لزوماً به معنای انزوا طلبی نیست.

۱۴ فروردین ۱۳۹۶

زانکه دیوانه همان بِه که بُود اندر بند

۲۳ اسفند ۱۳۹۵

ما خیالِ یارِ خود را پیشِ خود بنشاندیم

۱۰ اسفند ۱۳۹۶

دسته بندی

  • تفکر (۲۵)
  • جهان دیجیتال (۲۰)
  • خودکاوی (۴۵)
  • فلسفه‌بافی (۲۴)
  • کافه کتاب (۶۱)
  • گفتگوها (۲)
  • مغز (۵)
  • یادداشت‌ها (۱۴۷)
    • نامه به هامون (۱۳)

آخرین نوشته ها

  • ذهن داستان‌گو و مغز خطاساز ما، واقعیت‌های دنیا را چگونه تحلیل می‌کند؟
  • همزاد
  • آسمان تو چه رنگ است امروز؟
  • پشت پرده ریاکاری – دن اریلی
  • آواز غم
  • Mindset (مدل ذهنی) – کارل دوئک
  • جهنم ما دیگران‌اند…
  • پارادوکس زمان – فیلیپ زیمباردو
  • کم‌ترین تحریری از یک آرزو این است…
  • متفکر نقاد چه ویژگی هایی دارد؟ (۷)- اطمینان به عقل

دیدگاه ها

  • شهلا صفائی در شبکه های اجتماعی و فاشیسم مدرن
  • شهلا صفائی در اصیل بودن خوب است یا نه؟
  • شهلا صفائی در آسمان تو چه رنگ است امروز؟
  • شهلا صفائی در Mindset (مدل ذهنی) – کارل دوئک
  • شهلا صفائی در ذهن داستان‌گو و مغز خطاساز ما، واقعیت‌های دنیا را چگونه تحلیل می‌کند؟
  • فاطمه در ذهن داستان‌گو و مغز خطاساز ما، واقعیت‌های دنیا را چگونه تحلیل می‌کند؟
  • شهلا صفائی در در ستایش تنهایی
  • تفکر نقادانه و خلاقانه | کوچ - شهلا صفائی در استعداد ذاتی چقدر مهمه توی رشد ما آدما؟
  • علی یکانی در Mindset (مدل ذهنی) – کارل دوئک
  • هم‌سکوت در در ستایش تنهایی

RSS وبلاگ روانشناسی اجتماعی

  • خانه
  • کافه کتاب
  • وبلاگ روانشناسی اجتماعی
  • تماس با من

@2017 - تمام حقوق این سایت، متعلق به شهلا صفائی می باشد.