کوچ – شهلا صفائی
  • خانه
  • کوچ | فهرست یادداشت‌ها
    • گفتگوها
    • تفکر
    • جهان دیجیتال
    • مغز
    • کارنامه
    • فلسفه‌بافی
    • خودکاوی
    • گاه‌نوشت‌ها
    • نامه به هامون
  • کافه کتاب
  • تماس با من

کوچ – شهلا صفائی

آن‌چـه می‌خوانَـم وَ می‌آمـوزَم

  • خانه
  • کوچ | فهرست یادداشت‌ها
    • گفتگوها
    • تفکر
    • جهان دیجیتال
    • مغز
    • کارنامه
    • فلسفه‌بافی
    • خودکاوی
    • گاه‌نوشت‌ها
    • نامه به هامون
  • کافه کتاب
  • تماس با من
یادداشت‌ها

کم‌ترین تحریری از یک آرزو این است…

۲۶ مرداد ۱۳۹۹
کم‌ترین تحریری از یک آرزو این است…

کم‌ترین تحریری از یک آرزو این است

آدمی را آب و نانی باید و آن‌گاه آوازی…

در قناری‌ها نگه کن، در قفس، تا نیک دریابی

کزچه در آن تنگناشان باز، شادی‌های شیرین است.

کم‌ترین تصویری از یک زندگانی،

آب،

نان،

آواز،

ور فزون‌تر خواهی از آن، گاه‌گه پرواز

ور فزون‌تر خواهی از آن، شادی آغاز

ور فزون‌تر، باز هم خواهی، بگویم باز…

آن‌چنان بر ما به نان و آب، اینجا تنگ‌سالی شد

که کسی در فکر آوازی نخواهد بود

وقتی آوازی نباشد،

شوق پروازی نخواهد بود…

.

.

محمدرضا شفیعی کدکنی


پی‌نوشت: این شعر را این روزها زیاد زمزمه می‌کنم…

۱ نظر
11
فیس بوک توییتر گوگل ‌پلاس پینترست لینکدین
نوشته قبلی
متفکر نقاد چه ویژگی هایی دارد؟ (۷)- اطمینان به عقل
نوشته بعدی
پارادوکس زمان – فیلیپ زیمباردو

۱ نظر

احسان ۶ آذر ۱۳۹۹ - ۱۰:۰۱ ب٫ظ

تا کجا میتونیم داشته باشیم؟
آب
نان
آواز
پرواز

پاسخ

لغو ارسال نظر لغو پاسخ

مطالبی که ممکن است دوست داشته باشید.

یا باید زیست و یا به زیستن اندیشید!

۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۷

تو وارث یک تاریخی

۲۷ آذر ۱۴۰۰

کرونا ویروس و زندان استنفورد

۲ فروردین ۱۳۹۹

ما خیالِ یارِ خود را پیشِ خود بنشاندیم

۱۰ اسفند ۱۳۹۶

هیچ نظر درست و غلطی وجود ندارد.

۱۱ اسفند ۱۳۹۵

امید هیچ معجزی ز مرده نیست..

۳۱ فروردین ۱۳۹۹

در بابِ اهمیت آموزش (۵)

۱۵ تیر ۱۳۹۶

دوستی من و براونی

۳۰ خرداد ۱۳۹۸

ارتباط اندازه مغز اجتماعی با گروه‌های اجتماعی و...

۲۷ فروردین ۱۳۹۹

در بابِ اهمیتِ آموزش (٣)

۹ تیر ۱۳۹۶

دسته بندی

  • تفکر (۲۵)
  • جهان دیجیتال (۲۰)
  • خودکاوی (۴۵)
  • فلسفه‌بافی (۲۴)
  • کارنامه (۱۳)
  • کافه کتاب (۶۴)
  • گفتگوها (۳)
  • مغز (۵)
  • یادداشت‌ها (۱۵۵)
    • نامه به هامون (۱۳)

آخرین نوشته ها

  • شب‌های روشن – داستایفسکی
  • نخبه به مثابه فیلسوف تناقض‌ها
  • شاید امروز،‌ پایانش باشد…
  • با این‌همه، چه بلند چه بالا پرواز می‌کنی!
  • تو وارث یک تاریخی
  • فاوست – گوته
  • کفر و ایمان چه به هم نزدیک است…
  • درباره فیلم The Father
  • رنج بازگشت
  • واحه‌ای در لحظه – داریوش شایگان

دیدگاه ها

  • شهلا صفائی در شب‌های روشن – داستایفسکی
  • دکتر محمودی فر در شب‌های روشن – داستایفسکی
  • شهلا صفائی در ارزش ها، خط قرمز و احساس گناه
  • شادي در ارزش ها، خط قرمز و احساس گناه
  • امید هیچ معجزی ز مرده نیست.. | کوچ - شهلا صفائی در آه از آن رفتگان بی‌برگشت
  • شهلا صفائی در رابطه زبان و اندیشه (ما جهان را چگونه می‌بینیم؟)
  • شهلا صفائی در آه از آن رفتگان بی‌برگشت
  • یلدا در آه از آن رفتگان بی‌برگشت
  • محسن در رابطه زبان و اندیشه (ما جهان را چگونه می‌بینیم؟)
  • شهلا صفائی در شب‌های روشن – داستایفسکی

RSS وبلاگ روانشناسی اجتماعی

  • خانه
  • کافه کتاب
  • وبلاگ روانشناسی اجتماعی
  • تماس با من

@2017 - تمام حقوق این سایت، متعلق به شهلا صفائی می باشد.