کوچ – شهلا صفائی
  • خانه
  • کوچ | فهرست یادداشت‌ها
    • گفتگوها
    • تفکر
    • جهان دیجیتال
    • مغز
    • کارنامه
    • فلسفه‌بافی
    • خودکاوی
    • گاه‌نوشت‌ها
    • نامه به هامون
  • کافه کتاب
  • تماس با من

کوچ – شهلا صفائی

آن‌چـه می‌خوانَـم وَ می‌آمـوزَم

  • خانه
  • کوچ | فهرست یادداشت‌ها
    • گفتگوها
    • تفکر
    • جهان دیجیتال
    • مغز
    • کارنامه
    • فلسفه‌بافی
    • خودکاوی
    • گاه‌نوشت‌ها
    • نامه به هامون
  • کافه کتاب
  • تماس با من
یادداشت‌ها

رد پای تو به وقت دلتنگی

۱۳ بهمن ۱۳۹۵
رد پای تو به وقت دلتنگی

گاهی گمان میکنم از آنچه در این سالها خوانده ام چیزی در خاطرم نمانده که هنوز اسیر فریبِ زمان و روز و شب و حتی همین برفی که از پنجره ی روبرو می بارد و مرا به قعر روزهای دور پرت میکند باقی مانده ام. همین برفی که خیلی چیزها را به یادم می آورد و دلم را آتش می زند و گویی تمام خانه، سفیدپوشِ  مردادِ تنم می شود.
پر از تناقضِ  بودنم، از طرفی به کیفیت روزهایی که می گذرد و دقایقی که به عمرم می افزاید می اندیشم و از طرفی به این فکر که اگر زاده نشده بودم چه؟
برخلاف خیلی از باورها، من اعتقادی به پاک کردن گذشته و یا حتی بخشی از آن ندارم. پاک کردن گذشته برای درد نکشیدن، یعنی تکرار رنج آور همان روزها دوباره و دوباره و دوباره. پس چه خوب است که یکبار آن را تجربه کنم نه بیشتر.
شبیه زخمی دهان گشوده ام که جایش تا ابد روی صورتم باقی می ماند ولی دیگران وقتی تصویرم را می بینند گمان می کنند شادم و می خندم!
اگر بودی و این نق زدن های مرا می شنیدی بی تردید می گفتی: به دیگران کاری نداشته باش، من می فهمم چه می گویی
و من میگفتم: همین کافی ست.

.
ببین چه برفی می بارد؟
دلتنگی وقتی سر می رسد و گریبان ما را می گیرد
نه الکل سودی دارد نه سیگار و پیاده روی های طولانی..
نه صدای کسی را می شنوی و نه دلت با هیچ موسیقی ای آرام می گیرد.
حتی گاهی دلت “او” را هم نمی خواهد،
این چنین است که به فکر جهان های موازی میفتی مگر در خیالت او را دوباره همانگونه که می شناختی ملاقات کنی نه آنگونه که رفت.

حال تو نیستی و تمام خیابان های شهر به من دهن کجی می کنند.
و مرا دست می اندازند!
گویا تقدیر همان پرگاری ام که روزها در موردش صحبت می کردیم.

“عاقلان نقطه ی پرگار وجودند ولی/ عشق داند که در این دایره سرگردانند”

.
پی نوشت: نمی دانم برایت گفته بودم یا نه ،
جهان بی من و تو، به راه خویش می رود.
چه باشیم چه نباشیم، و چه اینکه فراموش کرده باشی توام جهان من بودی که بی من رفتی.

 

۱ نظر
1
فیس بوک توییتر گوگل ‌پلاس پینترست لینکدین
نوشته قبلی
هیچ
نوشته بعدی
هر از گاهی باورهایمان را ویرایش کنیم.

۱ نظر

لیلا خالوزاده ۱۳ بهمن ۱۳۹۵ - ۱۱:۱۱ ب٫ظ

رفته ام تا به تو عادت نکند دنیایم
این مدل رفتن من، مُردنِ تدریجی بود

رضوان تدین

پاسخ

لغو ارسال نظر لغو پاسخ

مطالبی که ممکن است دوست داشته باشید.

امروز جهان رنج های کوچکم سقوط کرد

۱۹ دی ۱۳۹۸

خوشبختی همینجاست؛ روی شانه ی تو!

۲۵ خرداد ۱۳۹۶

خدایی که تانگو می‌رقصد

۱۸ بهمن ۱۳۹۸

باخت و بُرد، یا بازنده بودن و برنده...

۲۲ دی ۱۳۹۵

در باب اهمیت آموزش (١)

۲ تیر ۱۳۹۶

نخبه به مثابه فیلسوف تناقض‌ها

۹ بهمن ۱۴۰۰

درباره Arrival – فیلمی که بارها خواهم دید

۱۲ اسفند ۱۳۹۸

همزاد

۱۷ آذر ۱۳۹۹

تو وارث یک تاریخی

۲۷ آذر ۱۴۰۰

و‌من آن روز را انتظار می‌کشم…

۱۵ اسفند ۱۳۹۶

دسته بندی

  • تفکر (۲۵)
  • جهان دیجیتال (۲۰)
  • خودکاوی (۴۵)
  • فلسفه‌بافی (۲۴)
  • کارنامه (۱۳)
  • کافه کتاب (۶۴)
  • گفتگوها (۳)
  • مغز (۵)
  • یادداشت‌ها (۱۵۵)
    • نامه به هامون (۱۳)

آخرین نوشته ها

  • شب‌های روشن – داستایفسکی
  • نخبه به مثابه فیلسوف تناقض‌ها
  • شاید امروز،‌ پایانش باشد…
  • با این‌همه، چه بلند چه بالا پرواز می‌کنی!
  • تو وارث یک تاریخی
  • فاوست – گوته
  • کفر و ایمان چه به هم نزدیک است…
  • درباره فیلم The Father
  • رنج بازگشت
  • واحه‌ای در لحظه – داریوش شایگان

دیدگاه ها

  • شهلا صفائی در شب‌های روشن – داستایفسکی
  • دکتر محمودی فر در شب‌های روشن – داستایفسکی
  • شهلا صفائی در ارزش ها، خط قرمز و احساس گناه
  • شادي در ارزش ها، خط قرمز و احساس گناه
  • امید هیچ معجزی ز مرده نیست.. | کوچ - شهلا صفائی در آه از آن رفتگان بی‌برگشت
  • شهلا صفائی در رابطه زبان و اندیشه (ما جهان را چگونه می‌بینیم؟)
  • شهلا صفائی در آه از آن رفتگان بی‌برگشت
  • یلدا در آه از آن رفتگان بی‌برگشت
  • محسن در رابطه زبان و اندیشه (ما جهان را چگونه می‌بینیم؟)
  • شهلا صفائی در شب‌های روشن – داستایفسکی

RSS وبلاگ روانشناسی اجتماعی

  • خانه
  • کافه کتاب
  • وبلاگ روانشناسی اجتماعی
  • تماس با من

@2017 - تمام حقوق این سایت، متعلق به شهلا صفائی می باشد.