کوچ – شهلا صفائی
  • خانه
  • کوچ | فهرست
    • گفتگوها
    • تفکر  نقادانه
    • جهان دیجیتال
    • روانشناسی اجتماعی
    • یادداشت‌ها
    • نامه‌ها
  • کافه کتاب
  • تماس با من

کوچ – شهلا صفائی

آن‌چـه می‌خوانَـم و می‌آمـوزَم

  • خانه
  • کوچ | فهرست
    • گفتگوها
    • تفکر  نقادانه
    • جهان دیجیتال
    • روانشناسی اجتماعی
    • یادداشت‌ها
    • نامه‌ها
  • کافه کتاب
  • تماس با من
یادداشت‌ها

وانمود کردن را خوب می دانیم یا بد؟

2 اردیبهشت 1396
وانمود کردن را خوب می دانیم یا بد؟

راجع به وانمود کردن فکر می کردم و نقشش در زندگی و کسب و کار.

❓چنددرصد از ما حاضریم نقاب به چهره بزنیم و به چیزی تظاهر و وانمود کنیم که نیستیم؟
❓و چند نفر از ما مصرانه دوست داریم بدون نقاب زندگی کنیم و “خود بودن” را با تمام ضعف ها و کاستی ها، ارزش میدانیم؟
❓چقدر تا بحال برای پیشبرد اهدافمان بزرگ نمایی یا کوچک نمایی کرده ایم؟ و آیا این نوع رفتار، چه تأثیری در دراز مدت روی اعتماد مخاطب داشته؟
.

 

تظاهر یا وانمود کردن، همانطور که از نامش پیداست، به معنای غلو کردن یا نمایشِ افراطیِ چیزی ست.
یعنی یا ادعای داشتنِ چیزی را داریم که نیست؛ یا چیزی که داریم را بیش از آنچه هست نمایش می دهیم.

.
بدون موضع گیری و تعصب، می خواهم با هم فکر کنیم که :

❓این تظاهر و نقاب زدن، چه جاهایی کاملاً غیر اخلاقی محسوب می شود؟
❓و چه جاهایی قابل دفاع است و شاید راهکار مناسبی باشد؟

.
شاید این سوالات، به روشن شدن موضوع، بهتر کمک کند. من آنچه به ذهنم می رسد می نویسم و ادعایی بر درست و غلط بودنش هم ندارم.

بیایید به این موارد فکر کنیم:

١.من همین الان میتوانم ده ها کتاب و سخنران نام ببرم که مسیر اصلی صحبت هایشان حول محور وانمود کردن بوده. وانمود کنید موفق شده اید، روزی موفق خواهید شد
وانمود کنید ثروتمندید، وانمود کنید شجاعید، وانمود کنید نمی ترسید و …
وانمود کردن به شجاعت و موفقیت و ثروت و جسور بودن قطعا میتواند روی اعتماد به نفس شما تاثیر بگذارد و از شما افرادی شجاع و موفق و ثروتمند و جسور بسازد.

.
٢.زمانی هست که فردی وانمود می کند در مهارتی تخصص دارد و با تأکید روی این ویژگی، در شرکتی استخدام می شود و امتیازهای شغلی زیادی می گیرد. چیزی که به مرور از دست می رود اعتماد کارفرماست و بعد از آن حس بدی که در دل و ذهن او ماندگار می شود و شاید آن فرد با نقابی که به چهره زد بخاطر همان لحظه و هدف همان مقطع، یک همراهی طولانی را از دست می دهد.

.

 

٣.زمانی حالمان بد است و وقتی حالمان را می پرسند می گوییم خوبم! خب شاید هدف پشت “خوبم” این است که دیگران را نگران نکنیم و در دل تلاش کنیم زودتر حالمان خوب شود.

.

 

۴.وقتی پیش می آید که حالمان خوب است ولی در جواب احوالپرسی کلی ناله می کنیم و می گوییم افتضاحم، بدتر از این نمیشود! هدف این وانمود کردن چیزی جز امتیاز گرفتن نیست.حالا این امتیاز می تواند از جنس ترحم باشد، زمان خریدن، چیزی را پنهان کردن و …

 

 

بنظر من، وانمود کردن تا جایی که شکل گمراه کردن به خودش نگیرد میتواند قابل دفاع باشد و حفظ کننده ی بسیاری از موقعیت ها و موفقیت ها باشد.(مورد ١ و ٣) وقتی شکل گمراه کردن به خودش بگیرد یعنی تو مرا با وانمود کردن به چیزی، فریب می دهی. تو با وانمود کردن باعث میشوی من تصمیم اشتباهی بگیرم و انتخاب غلطی بکنم. این بشدت غیراخلاقی ست. ( مورد ٢ و ۴)
اما حالتی هم ممکن است پیش بیاید که لزوماً با ۴مورد بالا یکسان نیست و آن هم زمانی ست که بخاطر “عدم تظاهر”( وانمود نکردن)، موقعیت رشد را از دست داده ایم.
یادم می آید ١۶ سالم بود و در مسابقات فوتسال جوانان شرکت کرده بودم ( من حق بازی در رده ی نوجوانان را داشتم) در همان مسابقات، برای تیم ملی انتخاب شدم. روز اعزام شش ماه بعد بود که ١٧ ساله میشدم و واجد شرایط بودم. ولی غیرهوشمندانه همان روز سنم را اعلام کردم و در آن دوره، از اعزام به تیم ملی محروم شدم. در حالیکه لزومی نداشت آن حرف را بزنم و تا زمان اعزام، سن من هم به حد نصاب رسیده بود و یک موقعیت رشد عالی را به مدت یکسال از دست نمی دادم.

.
مشکل بسیاری از ما، از جمله خود من این است که بسیاری از حقایق را با منطق ارسطویی و نگاه مطلق نگر(صفر و یک) می بینیم. حتی جایی که باید نسبیت را دخیل کنیم بازهم، مصرانه دو سر طیف را میگیریم و از واقعیت دور می شویم. چیزی که حقیقت دارد این است که نمیتوان همه چیز را به نگاه صفر و یک تعمیم داد. و اگر فکر کنیم وانمود کردن و تظاهر، همیشه درست است یا همیشه غلط است، به نظر من اشتباه است.
به عقیده ی من به جای تاکید و پافشاری روی چیزی که نیستیم بهتر است آن جنبه هایی از وجودمان را که متعلق به خود ماست رشد دهیم و همان را نقطه ی تمایز و قوت خود کنیم. این در کسب و کار هم صادق است. شعارهای زیادی روی بیلبوردها می بینیم و یا توسط رسانه ها می شنویم که بسیاری از آنها، از واقعیت آن برند فاصله دارند و فقط حس مخاطب را بد می کنند.
درواقع سعی می کنند با وانمود کردن و نمایش یا بزرگ نمایی برخی خصوصیت ها، آدم ها را ترغیب به انجام کاری کنند که خودشان میخواهند و می دانند باب میل مخاطب نیست، اگر سعی در شکستن الگوهای ذهنی آنان هم داشته باشند، اینکار،خودخواهی و فریب تلقی می شود، حتی اگر برنده ی میدان باشند.

بجای این کار، اگر تلاش شود نقطه ی تمایز، پیدا و تقویت شود مسئله ی وانمود کردن می تواند فاصله گرفتن از رقبا توسط آن نقطه ی تمایز ( داشته ی خود) باشد نه صرفاً خوش بینی های کودکانه و نیرنگ ها و رفتارهای غیرحرفه ای.

 

۰ نظر
0
فیس بوک توییتر گوگل ‌پلاس پینترست لینکدین
نوشته قبلی
قضاوت، نوعی خودافشایی ست.
نوشته بعدی
هنر همدلی کردن

لغو ارسال نظر لغو پاسخ

مطالبی که ممکن است دوست داشته باشید.

کفر و ایمان چه به هم نزدیک است…

22 آبان 1400

زیر درخت انجیر…

10 شهریور 1396

کوچ تو،اوج ریاضتم بود…

5 بهمن 1395

ارتباط اندازه مغز اجتماعی با گروه‌های اجتماعی و...

27 فروردین 1399

هیچ نظر درست و غلطی وجود ندارد.

11 اسفند 1395

قدمت یک آهنگ

24 تیر 1397

رنجِ پرسش های بنیادین

17 شهریور 1396

دقیقاً الان وقتشه !

12 اردیبهشت 1396

به لذت همین لحظه_ برای شیوا

19 اسفند 1395

خانه ی فرهنگ و هنر “واژه”

15 بهمن 1395

دسته بندی

  • تفکر  نقادانه (۲۴)
  • جهان دیجیتال (۲۰)
  • روانشناسی اجتماعی (۱۸)
  • فیلم (۵)
  • کافه کتاب (۷۰)
  • گفتگوها (۳)
  • یادداشت‌ها (۲۰۸)
    • نامه‌ها (۱۴)

آخرین نوشته ها

  • هر آغازی فقط ادامه‌ای‌ست…
  • شبه‌حقیقت: تناسبی بین شواهد و تصورات
  • همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • بگذار برخیزد مردمِ بی‌لبخند
  • هنر در عصر ظلمت
  • نامهٔ روبر دسنوس به یوکی (۱۹۴۴)
  • سفرها قابله‌ی افکارند…
  • پناه بر خیال
  • سه هزار و پانصد قدم- احوالات
  • میعاد در لجن

دیدگاه ها

  • شهلا صفائی در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • سعيد مولايي در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • صادق در شبه‌حقیقت: تناسبی بین شواهد و تصورات
  • ابی در شبه‌حقیقت: تناسبی بین شواهد و تصورات
  • شبه‌حقیقت: تناسبی بین شواهد و تصورات | کوچ - شهلا صفائی در با این‌همه، چه بلند چه بالا پرواز می‌کنی!
  • شهلا صفائی در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • سعيد مولايي در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • شهلا صفائی در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • سمیه در همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • ابی در هنر در عصر ظلمت

RSS وبلاگ روانشناسی اجتماعی

  • خانه
  • کافه کتاب
  • وبلاگ روانشناسی اجتماعی
  • تماس با من

@2017 - تمام حقوق این سایت، متعلق به شهلا صفائی می باشد.