کوچ – شهلا صفائی
  • خانه
  • کوچ | فهرست یادداشت‌ها
    • گفتگوها
    • تفکر
    • جهان دیجیتال
    • مغز
    • فلسفه‌بافی
    • خودکاوی
    • گاه‌نوشت‌ها
    • نامه به هامون
  • کافه کتاب
  • تماس با من

کوچ – شهلا صفائی

آن‌چـه می‌خوانَـم وَ می‌آمـوزَم

  • خانه
  • کوچ | فهرست یادداشت‌ها
    • گفتگوها
    • تفکر
    • جهان دیجیتال
    • مغز
    • فلسفه‌بافی
    • خودکاوی
    • گاه‌نوشت‌ها
    • نامه به هامون
  • کافه کتاب
  • تماس با من
یادداشت‌ها

در بابِ اهمیتِ آموزش (٣)

۹ تیر ۱۳۹۶
در بابِ اهمیتِ آموزش (٣)

پیش نوشت: این پست، ادامه ی دو مطلبی ست که پیش از این راجع به آموزش نوشتم. اگر نخوانده اید، پیشنهادم این است اول آنها را بخوانید:

در بابِ اهمیت آموزش (١)

در بابِ اهمیت آموزش (٢) 

 

▪️▫️▪️

چیزی که عملاً در رابطه ی معلم و شاگرد رخ می دهد بجای “ایجاد هشیاری برای شناخت واقعیت”،
“بی جان کردن واقعیت” است.

وظیفه ی معلم، نقل کنندگی ست و شاگردان به ظرفی برای انباشتنِ محتویاتِ نقل های معلمان بدل شده اند.

محتویاتی که از واقعیت جدا شده اند و کلیت و یکپارچگی خود را از دست داده اند و تهی و پوچ اند و بیشتر به کلماتی خالی از معنا و مفهوم شبیه اند که کامل کننده ی حرافی های بی سر و ته باشند.

این محتویاتِ نقل شده دیگر قدرتِ “تغییر” و “دگرگون سازی” ندارند.

شاگرد بی آنکه دلیلش را بداند یک سری جملات را یادداشت می کند و حفظ می کند و بدون اینکه بپرسد و یا بداند چرا ٢ضربدر ٢ ، ۴ میشود و این چه معنایی دارد؛به مخزنی بی خاصیت برای معلم بدل میشود.

فردی که روز به روز از مفهوم واقعی “انسان” دور می شود و به یک ماشین با کلیه ی رفتارهای ماشینی تبدیل میشود.

تعریف معلم و شاگرد در رابطه با همین ظرف یا مخزن شکل می گیرد.

معلمی بهتر است که بتواند این مخزن ها را بیشتر و کاملتر انباشته کند.

و شاگردی خوب است که بدون مقاومت و با فروتنی اجازه دهد که پرش کنند!

امروز فکر میکنم چقدر در رابطه با برخی تعاریف در اشتباه بودم.
شاگردانِ تنبل و بی خاصیت و دیوانه ی آن دوران؛ شاید نه تنبل بودند و نه بی خاصیت و نه دیوانه؛

فقط عصیانگرانی بودند که از اندیشه و ظرفشان محافظت میکردند و در مقابلِ انباشته شدن و سرریز شدن توسطِ محتواهای بی ارزش مقاومت می کردند.

و امروز می بینم که چقدر از شاگرد اول ها و هرآنچه که “خوب” و “بهترین” تعریف میشد؛ جلوترند و موفق تر.
چون قدرت “آفرینش” و “خلقِ” هرآنچه میخواهند را از خود نگرفتند و به هیچ نفروختند!

۰ نظر
0
فیس بوک توییتر گوگل ‌پلاس پینترست لینکدین
نوشته قبلی
در بابِ اهمیت آموزش (٢)
نوشته بعدی
در پشتِ این نقاب مدرن، چه می گذرد؟

لغو ارسال نظر لغو پاسخ

مطالبی که ممکن است دوست داشته باشید.

جلوگیری از قطع درختان جنگل در کتابفروشی؟!

۱۷ فروردین ۱۳۹۶

اولین روز از آخرین سال این قرن

۱ فروردین ۱۳۹۹

رد پای تو به وقت دلتنگی

۱۳ بهمن ۱۳۹۵

قصه ی من و مزرعه م

۳ بهمن ۱۳۹۵

برای آیندگان

۱ اردیبهشت ۱۳۹۹

آتشی بود در این خانه که کاشانه بسوخت

۲۲ اسفند ۱۳۹۶

ساده ها سطحی نیستند.

۱۲ اسفند ۱۳۹۵

یا باید زیست و یا به زیستن اندیشید!

۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۷

ارزش ها، خط قرمز و احساس گناه

۱۴ آبان ۱۳۹۸

دنیای بعد از تو

۴ شهریور ۱۳۹۶

دسته بندی

  • تفکر (۲۵)
  • جهان دیجیتال (۲۰)
  • خودکاوی (۴۵)
  • فلسفه‌بافی (۲۴)
  • کافه کتاب (۶۱)
  • گفتگوها (۲)
  • مغز (۵)
  • یادداشت‌ها (۱۴۷)
    • نامه به هامون (۱۳)

آخرین نوشته ها

  • ذهن داستان‌گو و مغز خطاساز ما، واقعیت‌های دنیا را چگونه تحلیل می‌کند؟
  • همزاد
  • آسمان تو چه رنگ است امروز؟
  • پشت پرده ریاکاری – دن اریلی
  • آواز غم
  • Mindset (مدل ذهنی) – کارل دوئک
  • جهنم ما دیگران‌اند…
  • پارادوکس زمان – فیلیپ زیمباردو
  • کم‌ترین تحریری از یک آرزو این است…
  • متفکر نقاد چه ویژگی هایی دارد؟ (۷)- اطمینان به عقل

دیدگاه ها

  • شهلا صفائی در شبکه های اجتماعی و فاشیسم مدرن
  • شهلا صفائی در اصیل بودن خوب است یا نه؟
  • شهلا صفائی در آسمان تو چه رنگ است امروز؟
  • شهلا صفائی در Mindset (مدل ذهنی) – کارل دوئک
  • شهلا صفائی در ذهن داستان‌گو و مغز خطاساز ما، واقعیت‌های دنیا را چگونه تحلیل می‌کند؟
  • فاطمه در ذهن داستان‌گو و مغز خطاساز ما، واقعیت‌های دنیا را چگونه تحلیل می‌کند؟
  • شهلا صفائی در در ستایش تنهایی
  • تفکر نقادانه و خلاقانه | کوچ - شهلا صفائی در استعداد ذاتی چقدر مهمه توی رشد ما آدما؟
  • علی یکانی در Mindset (مدل ذهنی) – کارل دوئک
  • هم‌سکوت در در ستایش تنهایی

RSS وبلاگ روانشناسی اجتماعی

  • خانه
  • کافه کتاب
  • وبلاگ روانشناسی اجتماعی
  • تماس با من

@2017 - تمام حقوق این سایت، متعلق به شهلا صفائی می باشد.