کوچ – شهلا صفائی
  • خانه
  • کوچ | فهرست
    • گفتگوها
    • تفکر  نقادانه
    • جهان دیجیتال
    • روانشناسی اجتماعی
    • یادداشت‌ها
    • نامه‌ها
  • کافه کتاب
  • تماس با من

کوچ – شهلا صفائی

آن‌چـه می‌خوانَـم و می‌آمـوزَم

  • خانه
  • کوچ | فهرست
    • گفتگوها
    • تفکر  نقادانه
    • جهان دیجیتال
    • روانشناسی اجتماعی
    • یادداشت‌ها
    • نامه‌ها
  • کافه کتاب
  • تماس با من
یادداشت‌ها

در بابِ اهمیتِ آموزش (٣)

9 تیر 1396
در بابِ اهمیتِ آموزش (٣)

پیش نوشت: این پست، ادامه ی دو مطلبی ست که پیش از این راجع به آموزش نوشتم. اگر نخوانده اید، پیشنهادم این است اول آنها را بخوانید:

در بابِ اهمیت آموزش (١)

در بابِ اهمیت آموزش (٢) 

 

▪️▫️▪️

چیزی که عملاً در رابطه ی معلم و شاگرد رخ می دهد بجای “ایجاد هشیاری برای شناخت واقعیت”،
“بی جان کردن واقعیت” است.

وظیفه ی معلم، نقل کنندگی ست و شاگردان به ظرفی برای انباشتنِ محتویاتِ نقل های معلمان بدل شده اند.

محتویاتی که از واقعیت جدا شده اند و کلیت و یکپارچگی خود را از دست داده اند و تهی و پوچ اند و بیشتر به کلماتی خالی از معنا و مفهوم شبیه اند که کامل کننده ی حرافی های بی سر و ته باشند.

این محتویاتِ نقل شده دیگر قدرتِ “تغییر” و “دگرگون سازی” ندارند.

شاگرد بی آنکه دلیلش را بداند یک سری جملات را یادداشت می کند و حفظ می کند و بدون اینکه بپرسد و یا بداند چرا ٢ضربدر ٢ ، ۴ میشود و این چه معنایی دارد؛به مخزنی بی خاصیت برای معلم بدل میشود.

فردی که روز به روز از مفهوم واقعی “انسان” دور می شود و به یک ماشین با کلیه ی رفتارهای ماشینی تبدیل میشود.

تعریف معلم و شاگرد در رابطه با همین ظرف یا مخزن شکل می گیرد.

معلمی بهتر است که بتواند این مخزن ها را بیشتر و کاملتر انباشته کند.

و شاگردی خوب است که بدون مقاومت و با فروتنی اجازه دهد که پرش کنند!

امروز فکر میکنم چقدر در رابطه با برخی تعاریف در اشتباه بودم.
شاگردانِ تنبل و بی خاصیت و دیوانه ی آن دوران؛ شاید نه تنبل بودند و نه بی خاصیت و نه دیوانه؛

فقط عصیانگرانی بودند که از اندیشه و ظرفشان محافظت میکردند و در مقابلِ انباشته شدن و سرریز شدن توسطِ محتواهای بی ارزش مقاومت می کردند.

و امروز می بینم که چقدر از شاگرد اول ها و هرآنچه که “خوب” و “بهترین” تعریف میشد؛ جلوترند و موفق تر.
چون قدرت “آفرینش” و “خلقِ” هرآنچه میخواهند را از خود نگرفتند و به هیچ نفروختند!

۰ نظر
0
فیس بوک توییتر گوگل ‌پلاس پینترست لینکدین
نوشته قبلی
در بابِ اهمیت آموزش (٢)
نوشته بعدی
در پشتِ این نقاب مدرن، چه می گذرد؟

لغو ارسال نظر لغو پاسخ

مطالبی که ممکن است دوست داشته باشید.

نامه ای به آدم خوبه ماجرا

17 آبان 1398

چیزی به اسم “رهایی”

11 بهمن 1395

میعاد در لجن

14 دی 1401

در بابِ اهمیت آموزش (۵)

15 تیر 1396

فلو شدن – نهایت رضایت و شادی

14 فروردین 1399

بیست و هفت سالگیِ مقدس

14 دی 1395

به مقصدِ هیچ

11 بهمن 1395

آیا فرار از ابهام و عدم شفافیت، ریشه...

2 آذر 1397

روزی که فهمیدم وسواس فکری دارم

7 آبان 1398

معجزه یا امید؟

9 فروردین 1396

دسته بندی

  • تفکر  نقادانه (۲۴)
  • جهان دیجیتال (۲۰)
  • روانشناسی اجتماعی (۱۸)
  • فیلم (۵)
  • کافه کتاب (۷۰)
  • گفتگوها (۳)
  • یادداشت‌ها (۲۱۳)
    • نامه‌ها (۱۴)

آخرین نوشته ها

  • حال در معنادهی به گذشته مؤثر است.
  • اگر اندکی پایین‌تر بود آسمان…
  • علاج یأس با فهم درمیانگی
  • مسافر
  • تولید غیرارادی خاطرات ساختگی توسط مغز
  • هر آغازی فقط ادامه‌ای‌ست…
  • شبه‌حقیقت: تناسبی بین شواهد و تصورات
  • همیشه همه‌چیز مثل همیشه است
  • بگذار برخیزد مردمِ بی‌لبخند
  • هنر در عصر ظلمت

دیدگاه ها

  • شهلا صفائی در حال در معنادهی به گذشته مؤثر است.
  • صادق در حال در معنادهی به گذشته مؤثر است.
  • شهلا صفائی در حال در معنادهی به گذشته مؤثر است.
  • دامون در حال در معنادهی به گذشته مؤثر است.
  • شهلا صفائی در علاج یأس با فهم درمیانگی
  • ابی در علاج یأس با فهم درمیانگی
  • شهلا صفائی در علاج یأس با فهم درمیانگی
  • صادق در علاج یأس با فهم درمیانگی
  • ابی در مسافر
  • صادق در مسافر

RSS وبلاگ روانشناسی اجتماعی

  • خانه
  • کافه کتاب
  • وبلاگ روانشناسی اجتماعی
  • تماس با من

@2017 - تمام حقوق این سایت، متعلق به شهلا صفائی می باشد.