پیش نوشت: این نوشته، در ادامه ی دو مطلبی ست که پیش از این راجع به تمرکز منتشر کردم؛توصیه میکنم قبل از خواندن این پست، اول آنها را بخوانید: چگونه…

تا جایی که به یاد دارم همیشه با آدم های بزرگتر از خودم دوست بودم. وقتی بچه بودم با معلم های مدرسه و مربی های ورزشم. بزرگتر که شدم با…

فقط نُه سالم بود که زیر درخت انجیر، بغض کردم! هنوز یادم است که در دلم ملغمه ای از دلتنگی و انتظار به پا بود.   دیگر دلم نمیخواست بزرگ…

پیش نوشت: در قسمت قبلیِ سری تمرکز، راجع به اولین گام ایجاد تمرکز یعنی شرایط محیطی صحبت کردم. پیش از خواندن این نوشته، پیشنهاد میکنم آن را مطالعه کنید: ▪️چگونه…

پیش از اینکه به این موضوع بپردازیم، لازم است بدانیم این ویژگی، ذاتی نیست، اکتسابی ست. اینطور نیست که فردی مادرزادی دارای تمرکزی فوق العاده باشد و دیگری دچار واگرایی…

امروز باز هم به کودکان فکر میکردم و به کودکی ام. پیش خود گفتم کودکان ما به نوعی فیلسوف اند در قد و قامت کوچک. دیدن و اندیشیدن و پرسش…

در این وادی حیرت، دیوانه وار در جستجوی خود، تمامی حساب کتاب های عاقلان را خط می زنم. من کی ام؟ همانی که سالها، دنیایش در کتاب ها و افکارش…

در این قحطیِ معنا، کوچ کردن از این زندگی، شاید تنها تسکینِ درد بی درمانِ این بی جهانی باشد. ولی ترس از سقوط، در یک بی مکانی و بی زمانی…

و آنگاه زنی که کودکی در آغوش داشت گفت: برای ما از فرزندان سخن بگوی. پیامبر گفت: فرزندان شما به حقیقت، فرزندان شما نیستند، آنها دختران و پسران زندگی اند…

یکی از موضوعاتی که شاید بسیار به آن اندیشیده ام، در بابِ “مرگ” بوده. دیشب نیز زیاد در این وادی پرسه می زدم. وقتی به پدیده ای به نام مرگ…

هامون! خوشبختی، پیش از آنکه در تعریف ها و مفهوم ها و حد و مرزهای ما آدم ها بگنجد؛ یک حس ناب و بکر است به وسعت رهایی. که نه…

هامون! در مواجهه با آدم ها و تناقض هایشان، فقط یک راه وجود دارد و آن اینکه “خودت باشی”! ممکن است همچون من، توصیه های زیادی از دوستان و اطرافیانت…

استاد عزیز، با اینکه گفتی “استاد” خطابت نکنیم، با اینکه آنقدر بزرگی که القاب برایت کوچکند و تو با روح بزرگ و تواضع مثال زدنی ات، بر خلاف خیلی از…

گاهی اوقات، با خودم خلوت می کنم و سوالی را بارها و بارها در ذهنم صیقل می دهم و از این طریق، از بذر اندیشه ای که در ذهنم می…